Intihar girişimim başarısız oldu

betulaltaylar .!.:

Iki kız çocuk annesiyim, aşağı tükür sakal yukarı tükür bıyık misali bir çıkmazdayım. Allah'a inancım var, evet dağına göre kar verir ama bu kar bana fazla geldi, dayanamıyorum. Dün evde ne kadar hap varsa içtim (31 tane) ama domuz gibiymişim ki hiç birşey olmadı. Aslında yaşamak istiyorum ama bu şekilde değil.
Sorun eşim. Ayın 15 günü şehir dışında kalan günlerde de yanımızda oluyor ve arkadaşının yanında çalışıyor. Maddi manevi yalanları olduğundan sıfır güven barındırıyor bende. Sorumsuz, evi otel gibi kullanıyor. O yokken ben hayatın zorluklarıyla tek başıma baş ediyorum ya o gelince de öyle olması gerekiyormuş. Birşey isteyince "ben yokken nasıl yapıyorsun" der ve bu düşünceye sahiptir. Hiç yalan söylemememe rağmen bana güvenmez,sözümün hiç bir değeri yoktur. Evin hizmetçisi,çocukların bakıcısı ve yatak odasındaki o......pusuyum onun gözünde. Çünkü bana değer verdiğini gösterecek hiç bir hal içerisinde olmadı. Çocuklardan önce çalışıyordum ama şimdi hep evdeyim,eşimle beraber hiç birşey ama hiçbirşeyi yapmıyoruz. Evin bütün sorumluluğu bende. Kafam karışık düzgün ifade de edemiyorum, canım çok sıkkın. Canımdan bezdim, iki güzel kızım var ama onlara rağmen hayattan bezdim. Hayat hep benim üzerimde. Yoruldum ben o kadar da güçlü değilim demek ki.
Şimdi nasıl öleceğim başka yol düşünmem gerek. Düşüncem değişmedi, hala aynı duygularla doluyum

Genişletmek için tıkla...

Sibelim84 .!.:

ya evlatlarınız????? ustelık kız evladı...anneye ne kadar ıhtıyacları var vede olacak. bence sılkelenın kendınıze gelın.hayatta hepımız acılar yaşıyoruz.kımın hayatı dört dortluk kı...hayata so n vermek nıye...ustelık çoçuklarınız varken.kusura bakmayın tamam psıkolojınız ıyı olmayabılır ama ınsan evladına bunu yapamaz .eşmiş kocaymış neki evladın yanında....hayatta herşeyın çözumude vardır.gıdın destek alın bır şekilde atlatırsınız kıymet bılmeyen kocayıda kapının onune koyarsınız....ama o yavrulara yazıktır gunahtır ıntıhar ederken asıl o yavruları öldurmuş oluyorsunuz bence

Genişletmek için tıkla...

betulaltaylar .!.:

Iki kız çocuk annesiyim, aşağı tükür sakal yukarı tükür bıyık misali bir çıkmazdayım. Allah'a inancım var, evet dağına göre kar verir ama bu kar bana fazla geldi, dayanamıyorum. Dün evde ne kadar hap varsa içtim (31 tane) ama domuz gibiymişim ki hiç birşey olmadı. Aslında yaşamak istiyorum ama bu şekilde değil.
Sorun eşim. Ayın 15 günü şehir dışında kalan günlerde de yanımızda oluyor ve arkadaşının yanında çalışıyor. Maddi manevi yalanları olduğundan sıfır güven barındırıyor bende. Sorumsuz, evi otel gibi kullanıyor. O yokken ben hayatın zorluklarıyla tek başıma baş ediyorum ya o gelince de öyle olması gerekiyormuş. Birşey isteyince "ben yokken nasıl yapıyorsun" der ve bu düşünceye sahiptir. Hiç yalan söylemememe rağmen bana güvenmez,sözümün hiç bir değeri yoktur. Evin hizmetçisi,çocukların bakıcısı ve yatak odasındaki o......pusuyum onun gözünde. Çünkü bana değer verdiğini gösterecek hiç bir hal içerisinde olmadı. Çocuklardan önce çalışıyordum ama şimdi hep evdeyim,eşimle beraber hiç birşey ama hiçbirşeyi yapmıyoruz. Evin bütün sorumluluğu bende. Kafam karışık düzgün ifade de edemiyorum, canım çok sıkkın. Canımdan bezdim, iki güzel kızım var ama onlara rağmen hayattan bezdim. Hayat hep benim üzerimde. Yoruldum ben o kadar da güçlü değilim demek ki.
Şimdi nasıl öleceğim başka yol düşünmem gerek. Düşüncem değişmedi, hala aynı duygularla doluyum

Genişletmek için tıkla...

betulaltaylar .!.:

Iki kız çocuk annesiyim, aşağı tükür sakal yukarı tükür bıyık misali bir çıkmazdayım. Allah'a inancım var, evet dağına göre kar verir ama bu kar bana fazla geldi, dayanamıyorum. Dün evde ne kadar hap varsa içtim (31 tane) ama domuz gibiymişim ki hiç birşey olmadı. Aslında yaşamak istiyorum ama bu şekilde değil.
Sorun eşim. Ayın 15 günü şehir dışında kalan günlerde de yanımızda oluyor ve arkadaşının yanında çalışıyor. Maddi manevi yalanları olduğundan sıfır güven barındırıyor bende. Sorumsuz, evi otel gibi kullanıyor. O yokken ben hayatın zorluklarıyla tek başıma baş ediyorum ya o gelince de öyle olması gerekiyormuş. Birşey isteyince "ben yokken nasıl yapıyorsun" der ve bu düşünceye sahiptir. Hiç yalan söylemememe rağmen bana güvenmez,sözümün hiç bir değeri yoktur. Evin hizmetçisi,çocukların bakıcısı ve yatak odasındaki o......pusuyum onun gözünde. Çünkü bana değer verdiğini gösterecek hiç bir hal içerisinde olmadı. Çocuklardan önce çalışıyordum ama şimdi hep evdeyim,eşimle beraber hiç birşey ama hiçbirşeyi yapmıyoruz. Evin bütün sorumluluğu bende. Kafam karışık düzgün ifade de edemiyorum, canım çok sıkkın. Canımdan bezdim, iki güzel kızım var ama onlara rağmen hayattan bezdim. Hayat hep benim üzerimde. Yoruldum ben o kadar da güçlü değilim demek ki.
Şimdi nasıl öleceğim başka yol düşünmem gerek. Düşüncem değişmedi, hala aynı duygularla doluyum

Genişletmek için tıkla...

betulaltaylar .!.:

Nlyvz,empati kurup bana destek olan yazın için teşekkürler ve diğer olumlu olumsuz düşüncelerini paylaşan arkadaslara da ayrıca teşekkür ederim.
Şahsına münhasır derler ya öyle biri olduğumu söylerlerdi. Bi görseniz nasıl güler yüzlü,esprili,neşeli,hayat dolu bir yapıya sahiptim. Evlendim hayatı beraber yürüteceğiz iyisiyle kotusuyle diye düşündüm ama bilirsiniz,bazı şeyler düşünüldüğü gibi olmuyor.
Biri mayısın 28 i 4 yaşını dolduracak,diğeri temmuz 27 de 2 yaşını dolduracak iki dünyalar tatlısı kızım var. Kendim için birşeyler yapmak bende isterim,çalışmak isterim ama kizlarimi emanet edecek kimse yok,maddi durumumuz da bakıcı tutmaya yetmiyor. Aile danışmanına gidelim istedim ama eşim öyle şeylere inanmıyor,mesala lohusalik sendromu da neymiş der,insan kendi kendini o moda sokuyor der,asermek neymiş insan kendini öyle hissettiriyor der.o yüzden aile terapistine gitsek ne olacak ki adam inanmıyor. Ölmeyi hiç istemiyorum çocuklarımın başkalarının elinde,anneye muhtaç,annesizligin verdiği acıyla buyumelerini hiç istemiyorum.eşimin beyninin açılmasını,evinin,yuvasının,karısının,çocuklarının değerini bilmesini,bizim için kılını kipirdatmasini istiyorum. Biliyorum Allaha siginmam gerek,dua etmem gerek icimdeki şeytani öyle bastirabilirim.

Genişletmek için tıkla...

betulaltaylar .!.:

Iki kız çocuk annesiyim, aşağı tükür sakal yukarı tükür bıyık misali bir çıkmazdayım. Allah'a inancım var, evet dağına göre kar verir ama bu kar bana fazla geldi, dayanamıyorum. Dün evde ne kadar hap varsa içtim (31 tane) ama domuz gibiymişim ki hiç birşey olmadı. Aslında yaşamak istiyorum ama bu şekilde değil.
Sorun eşim. Ayın 15 günü şehir dışında kalan günlerde de yanımızda oluyor ve arkadaşının yanında çalışıyor. Maddi manevi yalanları olduğundan sıfır güven barındırıyor bende. Sorumsuz, evi otel gibi kullanıyor. O yokken ben hayatın zorluklarıyla tek başıma baş ediyorum ya o gelince de öyle olması gerekiyormuş. Birşey isteyince "ben yokken nasıl yapıyorsun" der ve bu düşünceye sahiptir. Hiç yalan söylemememe rağmen bana güvenmez,sözümün hiç bir değeri yoktur. Evin hizmetçisi,çocukların bakıcısı ve yatak odasındaki o......pusuyum onun gözünde. Çünkü bana değer verdiğini gösterecek hiç bir hal içerisinde olmadı. Çocuklardan önce çalışıyordum ama şimdi hep evdeyim,eşimle beraber hiç birşey ama hiçbirşeyi yapmıyoruz. Evin bütün sorumluluğu bende. Kafam karışık düzgün ifade de edemiyorum, canım çok sıkkın. Canımdan bezdim, iki güzel kızım var ama onlara rağmen hayattan bezdim. Hayat hep benim üzerimde. Yoruldum ben o kadar da güçlü değilim demek ki.
Şimdi nasıl öleceğim başka yol düşünmem gerek. Düşüncem değişmedi, hala aynı duygularla doluyum

Genişletmek için tıkla...

betulaltaylar .!.:

Pazartesi günü için ruh sağlığı ve hastalıkları bölümüne randevu aldım kendime. Umarım düzelirim, umudum olur hayata dair. Şuan öyle durumdayım ki çocuklarıma karşı sabrım yok, kendimi görüyorum, sık sık kızıyorum ve sonra üzülüyorum, ne günahları var onlar çocuk, tabi yaramaz olacaklar diyorum ama işte her yaptıkları batıyor. Sürekli ağlaşıyorlar,kavga ediyorlar bende içinde bulunduğum durum yüzünden olsa gerek sabır yok şuna büyük kızım yanımda elma yiyor Şapur şupur o bile beynimi kemiriyor. Bide ne var biliyor musunuz kendimle başbakan hiç kalamıyorum, ikisi de şuna dibimde, tuvalete gitsem peşimdeler, mutfağa girsem peşimdeler, yalnız adım dahi atamıyorum. Akşam da uyuturken uyuya kalıyorum, kendimle başbakan çok nadir kalıyorum. Insanım yalnızlık Allah'a mahsus o yüzden bu kadar darlanmam normal değil mi evet destekçim kocam olmalıydı ama o da kendi için yaşayan bir insan işte. Yanlızım yani.

Genişletmek için tıkla...

lagrima .!.:

Saçma sapan yorum yapanlari kınıyorum Yaradan kimseye kınamadığını yaşatmadıkca almaz canını. Anneligini yargılamak sizin gibilerin haddi değil. Arkadaş ruhen hasta ama siz beynen. Ruh tedavi edilir ama Beyninize birsey yapılamaz.

Genişletmek için tıkla...

RRRrrr13 .!.:

O benmı oluyorm ack konusalm :)

Genişletmek için tıkla...

lagrima .!.:

Kim üstüne alınıyor ise. gayet net zaten anlayabilene.[/QBELKIDE INSANLAR BEYNEN RAHTSZ DEGL AMA SN ÖYLE OLDUGN IÇN ÖYLE GÖRÜYOSUNDR

Genişletmek için tıkla...

betulaltaylar .!.:

Iki kız çocuk annesiyim, aşağı tükür sakal yukarı tükür bıyık misali bir çıkmazdayım. Allah'a inancım var, evet dağına göre kar verir ama bu kar bana fazla geldi, dayanamıyorum. Dün evde ne kadar hap varsa içtim (31 tane) ama domuz gibiymişim ki hiç birşey olmadı. Aslında yaşamak istiyorum ama bu şekilde değil.
Sorun eşim. Ayın 15 günü şehir dışında kalan günlerde de yanımızda oluyor ve arkadaşının yanında çalışıyor. Maddi manevi yalanları olduğundan sıfır güven barındırıyor bende. Sorumsuz, evi otel gibi kullanıyor. O yokken ben hayatın zorluklarıyla tek başıma baş ediyorum ya o gelince de öyle olması gerekiyormuş. Birşey isteyince "ben yokken nasıl yapıyorsun" der ve bu düşünceye sahiptir. Hiç yalan söylemememe rağmen bana güvenmez,sözümün hiç bir değeri yoktur. Evin hizmetçisi,çocukların bakıcısı ve yatak odasındaki o......pusuyum onun gözünde. Çünkü bana değer verdiğini gösterecek hiç bir hal içerisinde olmadı. Çocuklardan önce çalışıyordum ama şimdi hep evdeyim,eşimle beraber hiç birşey ama hiçbirşeyi yapmıyoruz. Evin bütün sorumluluğu bende. Kafam karışık düzgün ifade de edemiyorum, canım çok sıkkın. Canımdan bezdim, iki güzel kızım var ama onlara rağmen hayattan bezdim. Hayat hep benim üzerimde. Yoruldum ben o kadar da güçlü değilim demek ki.
Şimdi nasıl öleceğim başka yol düşünmem gerek. Düşüncem değişmedi, hala aynı duygularla doluyum

Genişletmek için tıkla...