Grafikerim, evlenmeden önce çalıştığım bir yerde sürekli eski grafikeri övüyorlar. Ama öyle böyle değil. Şöyle mükemmeldi böyle müthişti. Efendim yaptığı işler eşsizmiş, eli çabukmuş...
Dedim lan napmış bu kız eski işlere bakayım. Tam bir felaket. Estetik sıfır, her şey rengarenk, çiçekli kelebekli. Yazılar gözüne sokar gibi kocaman kocaman. Dedim hay sizin zevkinize.
Üretim zaten yaka silkmiş yaptığı işler baskıda hep sorun çıkarıyor. Uyarıyorlar hala kız bildiğini yapıyor artık yılmışlar. Zaten arşivlemesi ömür törpüsü. Aradığın şeyi bulabilmek için bütün işleri tek tek açman lazım. Çünkü isimler şöyle: dosya son. Dosya soon. Dosya soooooon. Dosya en son...
Müdürlerin umurunda mı. Yoo. Önemli olan rengarenk tasarımımsı şeyler.
Ama şunu çözdüm kız sürekli kendini satmış. O anlamda değil mesleki anlamda. Yorumu karşı tarafa bırakmak yerine kendi yorumlamış öve öve bitirememiş, sürekli ben yapıyorsam doğru diye bastırmış. O yüzden kızın yaptığı b.k gibi işler gözlerinde büyümüş. Sonradan müdürlerden biri kızın firma için yaptığı dosyaya bakarken şey dedi "bu ne biçim bişey ya nasıl kabul etmişiz bunu"
Eminim sizin görüştüğünüz yerdeki eski çalışan da öyleydi. Yoksa yönetici asistanı dediğimiz meslek arge değil bişey değil yani en fazla ne yapmış olabilir.
Ben şunu anladım (ama uygulayamadım) iş hayatında kendini öveceksin. Yaptığın işleri gözlerine sokacaksın. Yaptığın küçük bir şeyi büyükmüş gibi satacaksın. Yapabiliyorsan yap bence.