• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

İş hayatından ev hanımlığına

DracoMalfoy .!.:
Merhaba,

Ayrıntılı cevabınız için çok teşekkür ederim. Kendimce cevaplar vereyim sorulara.
Psikoloğa aralıklı olarak gidiyorum, insanı rahatlatıyor, dert ortağı gibi ancak bu o tarz bir sorun değil sanırım.

1. KendiniZe hedefler koyun yükselmek gibi
Çalıştığım iş yerinde mobbing e uğruyorum, yıl sonu hedeflerimi fazlasıyla tutturmama rağmen eksik gösteriliyor.
Çok fazla çalıştırılıyorum. Artık özel zamanım kalmadı. Ne zaman akıllarına gelirlerse arıyor, mesaj atıyorlar.
Hatta neredeyse her gün gece 11-12 de bir iş veriyorlar ki iş yerimiz şu an kısa çalışma ödeneğine geçti sadece 3 günlük çalışma ücreti ödüyor. Başımdaki yöneticim yetkinliği olan birisi değil, eğitim, kariyer ve tecrübe anlamında yetersiz ve işi de bilmiyor. Böyle birinin altında çalışmak da ağrıma gidiyor.
Baya dert anlatmışım ancak şu anki şirketimde yükselmem mümkün görünmüyor.


2. Mesleğinizle alakalı farklı kurslar alıp farklı donanımlarla belki riske atmadan başka birim veya işe geçebilirsiniz... yazılım, dba gibi...
Bu çok güzel, bunu yapıyorum. Evde olduğum süreçte machine learning ve artificial intelligence kurslarına başladım, kendi kendime projeler yapıyorum.

3. Yüksek lisans vs düşünün şuan belki eğitimci olursunuz akademisyenlik falan ya da hiç olmadı alanınızda bir uzmanlık alanınız olmuş olur
Çalıştığım dönemde yüksek lisansa başlamıştım, ancak çok yoğun çalıştığım için final haftamda mesai yapmak zorunda kaldım, sınavlara giremedim ve okulu bıraktım. Tekrar yapmak istiyorum.

4 iş harici bir hobi edinin
Pandemi dönemi harici hobi edinmem imkansız. 8-5 çalışıyorum ancak işim ve evim arası epey uzak, günde en az 4 saatim trafikte geçiyor. İşe yakın bir yere taşınmak da istemiyorum, mahallemi seviyorum çok sakin bir yer istanbulun karmaşasından uzak.

5 aldığınız paradan sadaka verin... verdikçe mutlu olursunuz şuan sadece kendiniz için çalışıyorsunuz birilerine yardım edince çalışmassanız bu yardımdan mahrum kalacakları gelir belki aklınıza... hem insan kendini çok daha sorumlu hisseder /hissediyor...
Elimden geldiğince yapmaya çalışıyorum.

6 aldığınız parayla bir şey edinmeye çalışın ev gibi arsa vb o zaman maddi hedef koymuş olacaksınız kumbaraya para biriktiren çocuk heyecanı gibi...
Geçtiğimiz sene kendime bir araba aldım, ancak ev alacak kadar düzenli çalışabilir miyim emin olamıyorum.


İşi bırakıp bir kaç ay ara vermek istiyorum, kriz ortamı olduğu için bu süreçte bir de çocuk yaparsam sonra iş hayatına dönemeyebilirim ve bu beni üzer mi bilemiyorum.

Bazen o kadar okudum ayıp olmasın diye çalışıyorum gibi geliyor.
Genişletmek için tıkla...


İnsan dünyaya gelirken nasıl kolu bacağı kalbi Yani bütün azalarıyla doğuyor manevi olarak da yaşayacağı sıkıntı birimi belirli bi şekilde doğuyor... mesela 100 birim diyelim onu öyle Ya da böyle tamamlıyor... burada okuyoruz herkesin bir derdi var yani kayınvalidesiyle sıkıntı yaşıyor mesela ama çalışsa belki o sıkıntıyı işyerinde yaşayacaktı veya eşiyle sıkıntı yaşıyor vs.. yani şekli değişiyor adı değişiyor belki ama o sıkıntı bir şekilde yaşanıyor ama bunu tabi yakınlarıyla yaşaması insanın daha derin yaralar bırakıyor insanda o ayrı... Yani sizde sıkıntı yaşadığınız işten çıkınca başka başka şeylerle mücadele edeceksiniz... çünkü her yeri olgu beraberinde de bazı sıkıntılar getiriyor muhakkak..

Dün bir video izledim orada bayan dünyadaki adaletsizliği değiştiremeyiz belki ama adaletsizlik karşısındaki duruşumuzu değiştiririz diyor... çok beğendim bu sözü... insanları olayları değiştiremeyiz belki ama kendimizi değiştirebiliriz eğitebiliriz...

Hem siz çalışmayı sevmiyor değilsiniz şuanki işyerinizle oradaki muhattap olduğunuz insanlarla sıkıntı yaşıyorsunuz sanırım.. belki iş değişikliği bir çözüm olabilir...

Benim size naçizane tavsiyelerimdi ... insan hiçbirşeye bıraktığı yerden devam edemiyor... ilişkiler bile öyle..

Anladığım kadar hassas bır yapınız var... ama iyi bir eğitim almışsınız belli... sanırım bulunduğunuz ortama göre de fazla hanımefendisiniz zaten o yüzden bu gelgitleriniz ama sabredin.. Allah güzel bir kapı açsın..

Allah kolaylıklar versin... zorunuzu kolay eylesin... sevdirsin içinde bulunduguNuZ durumu...
 
Evde durmak bir süre sonra sıkıcı gelebilir ve kendinizi yetersiz hissetmenize sebep olabilir. Ben de bebek için bir süre evde durdum ister istemez harcamalarım kısıtlandı. Kendimi işe yaramaz gibi hissetmeye başladım. Tekrar işe başlayınca tabiki sevdigim işi yapıyorum. Bu iyi geliyor. Rahatsanız çıkmamanızı öneririm.
 
İşten ayrilinca ne yapacağınız önemli eğer isten ayrilip aksamlari pilatese/fitnessa hafta sonlari havuza gidecekseniz. Ne bileyim etrafinizda iş harici arkadaşlarınız varsa onlarla cafelere tatillere gidip vakit geçirebilecekseniz gayet iyi. Arabanız var mı mesela ? Yardımcınız vardır diye düşünüyorum o yüzden ev işi mevzusuna girmiyorum.
Bir de 7bin harcayan biri için bir anda parasiz kalmak zor olur. Eşiniz ne kadar maddi destek sağlayacak mesela en azindan aylik 3bin verip sinirsiz kredi karti verebilir mi ? Peki kendi işinizi kurmayı deneseniz bir tanıdığım mankendi nefret ediyordu mankenlikten evlenince mesleğini bıraktı sonra eşi ona bir güzellik salonu açtı kendisi microblading yapıyor altında çalışanlar da var memnun. Sizin de ilginiz doğrultusunda bir yer açsanız ? Spora ilginiz vardir spor salonu açarsiniz,giyime ilginiz vardır butik açarsiniz belki cafe açarsiniz.
 
askts .!.:
Merhaba öncelikle çok zor bir ikilemde olduğunuzu görüyorum ve hayırlı bir karar vermenizi diliyorum. Yaklaşık 12 yıldır evliyim 2 senedir işi bıraktım. Çok yoruldum çünkü hep koşturma hep telaş. 9 yaşında bir kızım vardı ve 2. Çocuk için tüp bebek yapacaktık. Kazancımla çok rahat bakıcı bulabilecek seviyedeydim ama ardarda abım oğlum ve babamı kaybetmem eşimin işini kaybedip tekrar iş kurması süreçlerinde maddi manevi yıpranmıştım. Çok çalışmam gerektiğini düşünüyordum. İki sene önce eşime çok yorulduğumu ama işi bırakırsam eskisine yakın harcama akışkanlıklarımı devam ettirmek istediğimi söyledim. Ben senden 100tl 50 tl gibi sürekli para isteyemem dedim. O da özellikle son 3 yılda hem evi hem maddi giderleri karşıladığımı gördüğü için ve tekrar üniversite okuduğum için nasıl istiyorsan öyle yap şu an ihtiyacımız yok dedi. İleride belli olmaz çalışmak zorunda kalırsan üzülme dedi. Ben de o zamana kadar dinlenmeye karar verdim. Bu arada önceden ayda 1 temizliğe gelen abla her hafta gelmeye başladı ve eşim hiç itiraz etmedi. Tüp bebek sürecine girmeden sürpriz (bence dinlenmenin psikolojik etkisi) ile oğlumuz geldi. Eşimden sürekli harçlık istemiyorum 1500tl gibi bir rakam alıyorum ortak hesabımızdan arada ekstra alıyorum ya da kredi kartımı ödüyor. Aslında ortak hesaptan daha fazla da harcayabilirim ama bu benim kendi kafamda koyduğum limitim. Ev hanımı olarak kılık kıyafet kuaför arkadaşlarla yeme içme yeğenlerime ya da kardeşlerime gönlümce hediye almaya yetiyor. Dediğim gibi yetmese de eşim sorun çıkarmıyor. Bu sene ev kredimiz de bitti. Bir araba bir ev olunca kızımın eğitim giderleri ve mutfak fatura masraflarına eşimin kazancı yetiyor minik minik birikim de yapabiliyor. İleride çocuklar büyüyünce gönüllü olarak çalışmayı isterim belki ama 18. Yaşından beri Çalışınca artık yeter dedim. Sigortamı da eşim ödüyor bu arada.
Özetle eşiniz size kendi geliriniz ile alışkın olduğunuz imkanları devam ettirebilecek ve bunu lütuf gibi gösterecekse bir iki ay daha çalışıp kenara para koyup bırakın. Kızımda 40, gün işe başladım oğlumda hamilelik öncesi ve sonrası evde olmak çok farklı bir duygu. Anneliği doya doya yaşıyorum şu an.
Genişletmek için tıkla...
Bence olması gereken bu, ne güzel eşler olarak ikiniz de üstünüze düşeni yapmışsınız. Yeri gelmiş siz çalışmış evi geçindirmişsiniz yeri gelmiş eşiniz sigortanıza varana kadar giderlerinizi ikiletmeden karşılamış ki bu giderlerin her zaman zorunlu giderler olmasına gerek yok insan imkanı ölçüsünde keyfi harcamalar da yapar.

Ben çalışan ve çalışmayı destekleyen bir kadınım ama bu çok kişisel birşey. Kimi evinde olmak ister kimi çalışmak ister, önemli olan çalışan-ev hanımı fark etmeksizin miskin ve safi tüketici bir hayat geçirmemek bana göre (hem maddi hem manevi anlamda). Üstelik hayat her zaman düz bir çizgi değil, aynı sizin verdiğiniz örnekteki gibi bazen çalışmanız bazen evde olmanız daha münasiptir.

Konu sahibine naçizane tavsiyem ise yine de iş hayatını bırakmaktansa yeni iş araması olur. Güzelim bölümü okumuşsunuz siz bir mühendissiniz. Bence yaşadığınız yoğun stres şu anki işyerinden kaynaklı. Ben de mühendisim ve benzer bir durumu yaşamıştım iş değiştirdim ve şimdi rahatım şükür. Elbette sorunsuz bir işyerim yok ama en azından akşam çıktığımda geçirdiğim günü ofiste bırakabiliyorum eve taşımıyorum.
 
Şu an çalıştığım şirkette çok fazla mobbing e maruz kalıyorum ve her gün ağlıyorum.
Şu an yaptığım işe de zorla geçirildim, sevdiğim bir alan değil operasyon işi yapıyorum ve bu işte devam etmek istemiyorum.

Bilgisayar mühendisliği diğer meslekler gibi değil, bir çok uzmanlık alanı var.
Developer, testçi, analist, operasyon, güvenlik vs vs bir çok alan var ve alan değiştirmek de zor olabiliyor.

Bir yandan da her gün sahile gidip kitap okuyup, sonrasında bir cafede biraz oturabilecek özgürlüğe sahibim.
Şu an iş hayatından o kadar bunaldı ki bunlar emeklilik hayali gibi gelmeye başladı.
Bir süre tatil yapsam belki hiç bir problemim kalmayacak.
 
Maddi sikintilarin yoksa sevmedigin isi ne yapacaksin ki zaten?

Istifani et gitsin. Ondan sonra duruma göre bakarsin.
Canin sikilirsa da sevdigin bir is bulursun kendine.. bitti gitti.
 
Yaşadığınız yerde sosyal çevreniz yokmuş bu zorlayabilir. Sonuçta spora git, alışverişe git bir yerden sonra sıkılırsınız.Tabi Kendinize hobiler, uğraşlar edinebilirsiniz, çalışmaktan dolayı ihmal ettiğiniz, ertelediğiniz Sizi mutlu eden şeylere zaman ayırabilirsiniz. Biraz kafanızı dinleyip sonra size uygun bir işte yeniden başlayabilirsiniz. Ben çocuk sonrası ücretsiz izne ayrıldım 20 aydır evdeyim ve ev hanımlığı ve çocuk bakmaktan hiç zamanım kalmasa da işi çok özledim, şimdi iki yıl daha izinli olucam ve çok bunaldığım işim gözümde tütüyor🤨
 
Tam olarak acaba ne olur diye sorduğunuz durumdayım, bende inşaat mühendisiyim ve malesef şuan çalışmıyorum yüksek yapıyorum. Çalışırken hep işverenlerden yana sıkıntı yaşadım mobbing ve strese dayalı bir çalışma hayatım vardı 2 sene öncesine kadar. Bir işim olmadığı için depresyona girdim ve kendimi iyileştirmeye çalışıyorum. Eğer çalışmayı seviyor ve yoğun olmaya aşık biriyseniz çok zorlanırsınız.
 
Needingvisa .!.:
Bence sizin iş değişikliğine ya da tatile ihtiyacınız var ama şöyle biraz uzun olanından. Ben herkesin temel ihtiyaçlarını ki bu ihtiyaçlar kişiye göre değişir karşılayacak şekilde para kazanması gerektiğini düşünüyorum. Eşimizi ya da ailemizi garantör olarak görüp hayatımızı onların varlığı üzerine planlamak doğru değil bence. Eşiniz yarın sizden ayrılabilir ya da ne biliyim anneniz babanız vefat edebilir...ama iş bulamam korkusu ile de mutsuz olduğunuz yerde kalmayın nasibinize güvenin ☺
Genişletmek için tıkla...
Yaa nası güzel bir ifade nasibine güvenmek ilk kez duyuyorum ama çok hoşuma gitti
 
DracoMalfoy .!.:
Şu an çalıştığım şirkette çok fazla mobbing e maruz kalıyorum ve her gün ağlıyorum.
Şu an yaptığım işe de zorla geçirildim, sevdiğim bir alan değil operasyon işi yapıyorum ve bu işte devam etmek istemiyorum.

Bilgisayar mühendisliği diğer meslekler gibi değil, bir çok uzmanlık alanı var.
Developer, testçi, analist, operasyon, güvenlik vs vs bir çok alan var ve alan değiştirmek de zor olabiliyor.

Bir yandan da her gün sahile gidip kitap okuyup, sonrasında bir cafede biraz oturabilecek özgürlüğe sahibim.
Şu an iş hayatından o kadar bunaldı ki bunlar emeklilik hayali gibi gelmeye başladı.
Bir süre tatil yapsam belki hiç bir problemim kalmayacak.
Genişletmek için tıkla...

Çalışmaya alışmış birini bir anda ev hanımı olmak bir süre sonra bunaltacaktır. Sadece iş arkadaşlarım var cümlenizden anladığım kadarıyla iş dışında bir etkinliğiniz yok. Ya da mobbinden bunaldığınız için insan görmek istemiyor ve yalnızlığı tercih ediyor olabilirsiniz, ben de bir dönem öyleydim. Uzun hikaye ama kisaca soyliyim ben de hayallerimin isinde mobbinge maruz kaldim, ruyamda agliyordum, aglayarak uyaniyordum vs. Birkac yil gecti hala etkisinden cikamadigim durumlar var ama bölümümü degistirmem ya da baska bir ülkedeki ofise geçişim mumkun olmadi sonra evlendim ev hanimi oldum. Zorunlu olmayan kimseye tavsiye etmem. Ve bunu maddi sikintim ve ev isi yapma zorunlulugum olmadigi halde söylüyorum.

Istifa sonrasinda zamaninizi dolduracak hobi, kurs mutlaka olmali, ben genelde boşum ve ruh sağlığımı korumam zor olabiliyor.

Bana kalirsa biraz ara verin, izin kullanin ve en kötü ihtimalle isinizi değistirin, zamaninizi sizi mutlu kılacak birseyler üreterek dolduramayacaksaniz ev hanimi olmayin. Hem calisip hem de kendinize daha fazla zaman ayırabilecek bir yer mutlaka bulursunuz.
 
DracoMalfoy .!.:
Şu an çalıştığım şirkette çok fazla mobbing e maruz kalıyorum ve her gün ağlıyorum.
Şu an yaptığım işe de zorla geçirildim, sevdiğim bir alan değil operasyon işi yapıyorum ve bu işte devam etmek istemiyorum.

Bilgisayar mühendisliği diğer meslekler gibi değil, bir çok uzmanlık alanı var.
Developer, testçi, analist, operasyon, güvenlik vs vs bir çok alan var ve alan değiştirmek de zor olabiliyor.

Bir yandan da her gün sahile gidip kitap okuyup, sonrasında bir cafede biraz oturabilecek özgürlüğe sahibim.
Şu an iş hayatından o kadar bunaldı ki bunlar emeklilik hayali gibi gelmeye başladı.
Bir süre tatil yapsam belki hiç bir problemim kalmayacak.
Genişletmek için tıkla...
Her gün ağlayacak durumdaysanız ve baskı görüyorsanız biraz ara verebilirsiniz, sizden kıymetli değil hiçbir şey. Biraz kendinize vakit ayırın rahatlayın kafanıza göre takılın. Daha sonra yine iş ararsınız. Belki bu kadar yüksek maaşla başlamazsınız (belki de başlarsınız belli olmaz) ama illa ki yine iş bulursunuz.
 
Bana özgü birşey olabilir ama karantinalar başladığından beri işe gitmiyorum ve hiç bunalmadım. Evden çalışırken aralarda evdeki işlerim, kendim, hobilerimle ilgilenecek özgürlüğüm oluyor. Günde 10 saat ofiste bilgisayar başında oturmaya dayanabilmiş insanların evde nasıl bunalabildiğine akıl sır erdiremiyorum hatta:) ama maddi açıdan eşinize bağımlı olmak ve ailenizin refah seviyesinin azalacak olması bakımından kritik geldi bana kararınız. Çalışma hayatı ne kadar sıkıntılı olabiliyor biliyorum tahammülünüz kalmamış o duyguyu da biliyorum ama en ufak maddi endişeniz varsa devam edin çalışmaya derim.
 
Sahsen 4 sene önce çalışmayı bıraktım ilk oğlumu kucaga aldığımda. Bu sene tekrar çalışmaya başlıyorum. Boş zamanlarımda kendimi geliştirmek için hep kitap okuduğum için zihinsel olarak bunalmiyorum. Ama çalışmayı da özledim. Cünkü yetişkinlere irtibat halinde olmak başka, bütün gün sadece evde çocuklarla olmak başka. Sizin durumunuzda işi bırakmak yerine paramı biriktirmeye devam ederdim. Corona sayesinde kriz gelecek zaten. Cocuk düşünüyorsanız kenarda paranız olsun. Ben hamile kaldığımda bunu patronum hiç iyi karşılamadı (yüzüme söylemesede).ben yinede 9. Aya kadar çalışıp oğlumun bütün ihtiyaçlarını nerdeyse kendim aldım. Sizede tavsiyem maddi imkanlarınizi su anda kisitlamamaniz
 
Iyidusuniyiolsun .!.:
Bana özgü birşey olabilir ama karantinalar başladığından beri işe gitmiyorum ve hiç bunalmadım. Evden çalışırken aralarda evdeki işlerim, kendim, hobilerimle ilgilenecek özgürlüğüm oluyor. Günde 10 saat ofiste bilgisayar başında oturmaya dayanabilmiş insanların evde nasıl bunalabildiğine akıl sır erdiremiyorum hatta:) ama maddi açıdan eşinize bağımlı olmak ve ailenizin refah seviyesinin azalacak olması bakımından kritik geldi bana kararınız. Çalışma hayatı ne kadar sıkıntılı olabiliyor biliyorum tahammülünüz kalmamış o duyguyu da biliyorum ama en ufak maddi endişeniz varsa devam edin çalışmaya derim.
Genişletmek için tıkla...
Ben evde zaman geçirmeyi de sağda solda fıttırı fıttırı gezmeyi de çok severim. Yalnızlıktan da hiç sıkılmam kendimi oyalarım her türlü. O yüzden karantinada ben de mutluyum çünkü bunun geçici olduğunu işe geri gideceğimi biliyorum, bi belirsizlik yok yani benim açımdan. İş hayatına tamamen veda etmek de tercih sonuçta, saygımız sonsuz kim nasıl mutluysa öyle yaşasın. Fakat büyük kısım eğer çok yıpratıcı bir işi yoksa gün geliyor yeniden iş hayatını özlüyor. Böyle olunca da yeniden iş ararken belirsizlik yaşayıp boşluğa düşmek de zor bir psikoloji.
 
İşten o kadar bunaldım ki
Sadece ay sonu maaşımı alınca o bütün bir ayın yorgunluğu gidiyor.
Evet çok yorucu sabah kalk giyin işe git ama İnan’ın paha biçilmez.
Çok sıkıldıysanız rapor senelik izin ücretsiz izin vs alın bir süre.
Ama işi bırakmayın.
7 bin iyi maaş.
Hem bu corona süreci sonrası pek çok insan işsiz kalacak , firmaların durumu çok kötü o yüzden bir daha bu şartlarda bir iş bulabilir misiniz muamma
 
Devam et mutlaka
Birde oyle ha deyince hamile kalınamıyor malesef
Surec biraz uzarsa işten cıktıgınıza daha cok pişman olursunuz
 
İşi bırakmazdım. Belki zamanla çalıştığınız bölüm değişir. Şuan esnek çalışma var diye haftada 2 ya da 3 güm gidiyorum. Onda bile nefes aldığımı hissediyorum. Bir de maddi olarak iyi kazanıyorsunuz .
 
DracoMalfoy .!.:
Merhabalar,

İstanbul'da, büyük kurumsal bir şirkette bilgisayar mühendisi olarak çalışıyorum.
Aylık kazancım 7bin civarı ve kazandığım parayı sadece kendim için harcıyorum ya da biriktiriyorum, eşimin eve destek olmam gibi bir beklentisi yok. İşimle ilgili sorunlarım var. Müdürüm çalıştığım ekibi değiştirdi ve bir süredir sevmediğim bir alanda çalışıyorum ve bu bana çok ağır geliyor. Yeni bir iş bulabilirim ancak sevmediğim bir işi de yapmak istemiyorum. Açıkçası biraz çalışmaktan yoruldum gibi geliyor.

Eşimle 3 yıllık evliyiz, mutlu bir evliliğimiz var. Çocuk düşünüyoruz ancak hamilelik sonrası ücretsiz izni beklemeye gücüm de yok.
Sizce istifa edersem evde bunalır mıyım? Ailem ve yakın arkadaşlarımla farklı şehirlerdeyim, onlar yanımda olsa için çok daha rahat olurdu.
İş arkadaşlarım hariç hiç arkadaşım yok diyebilirim, sosyalleşmeyi özler miyim?
Ev işlerinden bunalır mıyım? Artık para kazanmıyor olmak kendimi kötü hissettirir mi?

İş hayatını bırakıp ev hanımı olmuş kişilerin yorumlarını ve sizlerin görüşlerini bekliyorum.
Hepinize teşekkür ederim ^.^
Genişletmek için tıkla...
Meslektaşız, aynı standartlarda kazanıyoruz. Doğum iznim bittikten sonra çocuğumla ilgilenmek için istifa ettim, toplamda 2 yıl kadar çalışmadım. Eşimin kazancı sayesinde maddi kaygım olmadı ama o iki yıl nasıl geçti birde bana sor derim. Son dönemde çok mutsuzum, iş ararken ayrıca bunaldım. Hoş şimdi de oğlumla yeterince ilgilenemiyorum diye mutsuzum 😀 ben olsam doğuma kadar çalışırdım. Evde olmak bir yerden sonra düşündüğün kadar iyi bir durum değil.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

K
Annemin maddi durumu ve benim vicdan azabım
13 14 15
Yorumlar
281
Görüntüleme
9K
Mune
Mune
M
İşten istifa ve iş bulamama korkusu
Yorumlar
14
Görüntüleme
382
mormenekse94
M
W
Neden böyle
Yorumlar
3
Görüntüleme
733
light04
L
bogakizii
İş yerindeki evli adam
2 3 4
Yorumlar
65
Görüntüleme
3K
metainflux
M
N
İş ortamında uğradığım zorbalık hakkında yorumlarınız bekliyorum
Yorumlar
18
Görüntüleme
930
nilsuu nill
N
Back
X