Merhaba kızlar.
2 yıldır bir iş yerinde çalışıyorum. Muhasebeci olarak. Yoğun ve yoğun olduğu kadarda düzensiz bir iş yeri.kendini patron zanneden çalışanlar iki yüzlü insanlar.elbette bi çok iş yerinde vardır böyle insanlar.bundan bi kaç ay önce (nisan ayı gibi) işi bırakmayı düşündüm. Ama sonra vazgeçtim biraz daha sabretmek istedim.
Geçen ay özel hayatimda bazı üzücü olaylar yaşadim.psikolojik olarak çökmüş durumdayım. Konuşmak yemek yemek gezmek tozmak insan yüzü görmek bile istemiyorum. Patronuma anlattım durumu bu psikoloji ile çalışamayacağımı söyledim. Oda izne çik gel bakalım dedi.sagolsun anlayışla karşıladı. Izne çıktım kafamı dağıtmak için arkadaşıma gittim şehir dışına fakat geldim yine çalışacak konumda değilim.soylenenleri bile algılayamiyorum. Muhasebeci olanlar bilirler sürekli dikkat isteyen bir iş.ve benim.gucum yok.patronda farkında toplanamadigimin.ne yapacagimi bilmiyorum. Is yapamıyorum.yapsamda yanlış oluyor bazıları.birj bişey söylüyor iş yerinde sinirleniyorum tahammül edemiyorum. Insanların iyi niyetini suistimal etmek istemiyorum daha fazla.
Bi taraftanda aileme karşı sorumluluğum var özellikle babama.annecigim olanlardan haberdar ama.babam kızacak diye söyleyemiyoruz maalesef.yasim olmuş 36.evli değilim.
Is yerinde mUtszudum zaten.ozel hayatımda mutsuz olunca iyice çöktüm. Sabahları gelmek bile istemiyorum.calan telefonlara bakmak istemiyorm. Ne yapicam hiç bilmiyorum.
bazı arkadaşlarım problemin neolduğunu sormuşlar.kısa bir özet geçtim
edit :
Özel hayatımda ki konuya gelince o kadar karışık ki.basli başına bir konu açmak lazım.
Ama kısaca paylaşayım. Ben birine aşık oldum.maddi manevî kötü durumda idi.maddi olarak çok yardımda bulundum.manevi olarakta yanında oldum hep.adi hiç bi zaman konulmadi ilişkinin evet.ama benim kendisine çok aşık olduğumu biliyordu.bunu bilerek yakınlık kurdu benimle.para isterken sevgili moduna girmeler,güzel sözler flörtleşmeler falan. 2 yıldır süren bir durum bu.ve en sonunda be rest çektim ilişkinin adını koymak için.oda arkadaş olduğumuzu ve bana umut vermediğini söyledi.(KESİNLİKLE YALAN.) Önceki evliliğinden dolayı korkularının olduğunu ve ciddi bir ilişkiye maddi manevî hazır olmadığını söyledi.ve beni o kadar degersizlestirdi ki benim onun için sokaktaki herhangi birinden farkım yok gibiydi konuşurken. yani kısacası bunca zaman zaafımi kullanarak maddi olarak nemalanmış benden.onda para olmadığı için bana olan borcunu da veremiyor.yada ben öyle biliyorum durum bu(arkadaşlarım lütfen özel hayatın konusunda çok yaralayıcı yorumlar yapmayın. Çünkü gerçekten psikolojik olarak hiç iyi durumda değilim.kullanilmisligi ve degersizlestirilmeyi hazmetmek için zaman lazım çünkü)
2 yıldır bir iş yerinde çalışıyorum. Muhasebeci olarak. Yoğun ve yoğun olduğu kadarda düzensiz bir iş yeri.kendini patron zanneden çalışanlar iki yüzlü insanlar.elbette bi çok iş yerinde vardır böyle insanlar.bundan bi kaç ay önce (nisan ayı gibi) işi bırakmayı düşündüm. Ama sonra vazgeçtim biraz daha sabretmek istedim.
Geçen ay özel hayatimda bazı üzücü olaylar yaşadim.psikolojik olarak çökmüş durumdayım. Konuşmak yemek yemek gezmek tozmak insan yüzü görmek bile istemiyorum. Patronuma anlattım durumu bu psikoloji ile çalışamayacağımı söyledim. Oda izne çik gel bakalım dedi.sagolsun anlayışla karşıladı. Izne çıktım kafamı dağıtmak için arkadaşıma gittim şehir dışına fakat geldim yine çalışacak konumda değilim.soylenenleri bile algılayamiyorum. Muhasebeci olanlar bilirler sürekli dikkat isteyen bir iş.ve benim.gucum yok.patronda farkında toplanamadigimin.ne yapacagimi bilmiyorum. Is yapamıyorum.yapsamda yanlış oluyor bazıları.birj bişey söylüyor iş yerinde sinirleniyorum tahammül edemiyorum. Insanların iyi niyetini suistimal etmek istemiyorum daha fazla.
Bi taraftanda aileme karşı sorumluluğum var özellikle babama.annecigim olanlardan haberdar ama.babam kızacak diye söyleyemiyoruz maalesef.yasim olmuş 36.evli değilim.
Is yerinde mUtszudum zaten.ozel hayatımda mutsuz olunca iyice çöktüm. Sabahları gelmek bile istemiyorum.calan telefonlara bakmak istemiyorm. Ne yapicam hiç bilmiyorum.
bazı arkadaşlarım problemin neolduğunu sormuşlar.kısa bir özet geçtim
edit :
Özel hayatımda ki konuya gelince o kadar karışık ki.basli başına bir konu açmak lazım.
Ama kısaca paylaşayım. Ben birine aşık oldum.maddi manevî kötü durumda idi.maddi olarak çok yardımda bulundum.manevi olarakta yanında oldum hep.adi hiç bi zaman konulmadi ilişkinin evet.ama benim kendisine çok aşık olduğumu biliyordu.bunu bilerek yakınlık kurdu benimle.para isterken sevgili moduna girmeler,güzel sözler flörtleşmeler falan. 2 yıldır süren bir durum bu.ve en sonunda be rest çektim ilişkinin adını koymak için.oda arkadaş olduğumuzu ve bana umut vermediğini söyledi.(KESİNLİKLE YALAN.) Önceki evliliğinden dolayı korkularının olduğunu ve ciddi bir ilişkiye maddi manevî hazır olmadığını söyledi.ve beni o kadar degersizlestirdi ki benim onun için sokaktaki herhangi birinden farkım yok gibiydi konuşurken. yani kısacası bunca zaman zaafımi kullanarak maddi olarak nemalanmış benden.onda para olmadığı için bana olan borcunu da veremiyor.yada ben öyle biliyorum durum bu(arkadaşlarım lütfen özel hayatın konusunda çok yaralayıcı yorumlar yapmayın. Çünkü gerçekten psikolojik olarak hiç iyi durumda değilim.kullanilmisligi ve degersizlestirilmeyi hazmetmek için zaman lazım çünkü)
Son düzenleme:
