Arkadaşlar kısaca anlatacağım. İş yerinde biriyle aram bozuldu. Kendisi zaten konuşmayı seven biriydi. Muhtemelen herkese beni kötüledi. Ayrıca sürekli organizasyonlar ayarlayan, yemekler planlayan biri. Sonuç olarak ben iş yerinde dışlanan kişi oldum. Onunla yarışa girmek istemedim. O bir yemeğe çağırıyor, ben de diğer gün çağırayım gibi uğraşlara girmedim. Canım da istemedi yani. Bir yıla yakındır kendi başıma vakit geçiriyordum. Artık işyerinin keyfi de kalmayınca istifa ettim. Memlekette bir arkadaşım iş kurmuş, beni de yanına çağırdı. Kabul ettim ve gidiyorum. İstifa ettiğim yerde sanki aylardır kendi başıma kalan ben değilmişim gibi, ordakiler “gidiyorsun diye çok üzülüyoruz, keşke bırakmasaydın” gibi sözler söylüyorlar. Hiç inandırıcı değil. Ben gidince herkes yoluna devam. Size sormak istediğim bana veda gecesi düzenlemek istiyorlar. Böyle yemek gibi. Müdürümüz bu teklifi yaptı. Ben ise kabul etmemeyi düşünüyorum. Çünkü söyledikleri “seni özlicez, keşke gitmeseydin” sözleri hiç inandırıcı gelmiyor. Sessiz sedası ayrılmak istiyorum. Siz olsanız ne yapardınız?