Benim de atanacağım kesin net değildi. 40 tercih yazdım zaten 34.sü geldi, cuma günü belli oldu. Cumartesi "hadi hemen gelin, okula başlamanız lazım" dediler. İki ayağım bir pabuca girdi, daha Antalya'da halletmem gerekenler vardı. Sağlık raporu almam gerekiyordu. Güvenlik soruşturması olacak sanıyordum, 2 hafta 1 ay arasında o sürerdi normalde. Olacak dendi ama yapılmadı ya da çok yüzeysel yapıldı bilmiyorum. Göreve çağrılınca da normalde 2 hafta içinde başlanması gerekiyor bizde. Öyle bir süre de tanımadı okulum, öğretmen eksiği var diye. Çift nöbet tutuyoruz şu anda da zaten. 1.5-2 aya başlayacağımı sanıyorken bir anda ilk uçağa atlayıp hiç bilmediğim bir ilin bilmediğim bir ilçesine geldim.
Evraklar, sağlık raporu derken bir yandan da kalacak düzgün bir ev bulmaya çalıştım. Erkek arkadaşım atandığım yere 2 saat uzaklıkta, onda kaldım bu süreçte. Bir hafta boyunca her gün sabah 7'de ilçe arabasına bindim geldim işlerimi hallettim öğlen 3'te geri döndüm. 1 hafta da otelde kaldım ev ararken bir yandan.
Çok talep olduğu için hiç daire kalmamış ilçede. 1990 öncesi yapılmış karanlık, mutfağı basık, klozetsiz bir daireye 1450 istediler. 1 günde 4 daire gezdim hayatımda ilk kez. Görüştüğüm birisi elindeki 8 daireyi bir günde kiralamış. 1 kişi vazgeçince bizi aramış, çok beğendiğim, içime en çok sinen evi tutmuş oldum. Yani çok telaşla oldu ama her şey çok mutlu olduğum şekilde oldu. İşe başlamam, buraya gelmem çok çok ani oldu. Psikolojik olarak aslında yıllardır atanıp çalışmaya odaklanmış olsam da bir anda buraya çağırılınca hazır değildim diye düşündüm. 3. ayım dolmak üzere işimde. Alıştım, siz de alışırsınız. Beklenmedik anda bu telaşın içinde bulmak çok strese sokuyor insanı, hissettikleriniz çok normal.