İşe yaramaz hissetmek

Merhaba kızlar, 4 senedir evliyim ve ev hanımıyım. Bebeğim yok, üniversite mezunuyum ama çalışmıyorum. Aslında çalışmak istiyorum ama kendime uygun iş bulamıyorum. Maddi olarak bi sıkıntımız yok, evimiz var, borcumuz yok durumumuz iyi çok şükür. Ama kendimi işe yaramaz hissediyorum :KK43: sosyal medyada arkadaşlarımı görüyorum hepsi ya öğretmen ya polis ya doktor bir meslek sahibi olmuşlar bende üniversite okudum ama iş bulamıyorum bu beni bunalıma itiyor. Kpss'ye gireceğim ama bir yandan da umudum yok. Bazen kendimi evde olmak, evin işlerini yapmak, evdeki düzeni sağlamak da bir işe yaramaktır vs diye teselli ediyorum ama yinede kendimi kötü hissediyorum. Bu konuda biraz sohbet edelim mi belki benim gibi hisseden başka kız kardeşler de vardır
4 senedir istedigim isi bulamadim da ne demek?!? Calismak isteyen, dusukten de olsa baslar, istedigi yere de paralelde basvuruya devam eder.

Yuksek muhendisim, istedigim isi bulamadim cok Uzun sure. Ev hanimi olup evde is beklemedim, kendime is yarattim: ozel ders verdim, tercumanlik yaptim, proje yazdim, makale yazanlara editorluk yaptim, gelen Para yetmeyince markette de calistim.

Biraz agir olacak ama bir zahmet silkinip kendinize gelin. Yoksa daha cok bakarsiniz o Doktor bu polis vs diye.
 
Şimdi feministmiş gibi konuşmak istemiyorum ama bunlar hep ev içi emeğe maddi değer biçilmemesinden oluyor. "Değer verilmeyen işler yapıyorum." Neden? Çünkü karşılığında para verenim yok! Amerika'da bundan 10-12 yıl kadar önce yapılan bir kadın çalışmasında 2 çocuğa sahip ve tüm gününü ev işleri ile çocuk bakımına ayıran bir kadının ev içi emeğinin değeri 2800 dolar civarında ölçüldü. Hadi burası Amerika mı diyelim ama burada da her gün eve yardımcı gelse: "Vay yardımcı çocuğa mı bakarmış?", bakıcı gelse: "Bakıcınızsa hizmetçiniz değil ya," derken deli gibi para harcamanız gerekiyor o işleri mükellef şekilde yaptırmanız için. Kısacası yaptığınız tüm işleri başkalarına yaptırdığınızı düşünün, sizce değersiz misiniz? Ha derseniz ki "Ortaya bir şeyler koyamadığım için kendimi mutsuz hissediyorum," Çok insani olan bu hissi aşmanız için kendinizi yoklayın, mutlaka beceri ve eğiliminiz olan bir konu vardır, bugün hobi diye başlarsınız yarın para kazanırsınız, belli olmaz.
 
Fikrini yazan herkese teşekkür ederim, yeni bir alana yönelmek konusunda düşüneceğim bu arada da kursları filan araştıracağım
Merhaba ben çocuklarım için ara vermiştim çalışmaya.İnsan gerçekten kendini kötü hissediyor bir süre sonra.Ben tam zamanlı özel sektör zorlar diye saat ücretli hafta içi iki gün çalışıyordum.Ayrıca dans kursuna,spora ve dernek faaliyetleri derken bütün haftam doluyordu☺️Hep yapmak istediğiniz bir şey yok mu?Ona yönelin bence.
 
Merhaba kızlar, 4 senedir evliyim ve ev hanımıyım. Bebeğim yok, üniversite mezunuyum ama çalışmıyorum. Aslında çalışmak istiyorum ama kendime uygun iş bulamıyorum. Maddi olarak bi sıkıntımız yok, evimiz var, borcumuz yok durumumuz iyi çok şükür. Ama kendimi işe yaramaz hissediyorum :KK43: sosyal medyada arkadaşlarımı görüyorum hepsi ya öğretmen ya polis ya doktor bir meslek sahibi olmuşlar bende üniversite okudum ama iş bulamıyorum bu beni bunalıma itiyor. Kpss'ye gireceğim ama bir yandan da umudum yok. Bazen kendimi evde olmak, evin işlerini yapmak, evdeki düzeni sağlamak da bir işe yaramaktır vs diye teselli ediyorum ama yinede kendimi kötü hissediyorum. Bu konuda biraz sohbet edelim mi belki benim gibi hisseden başka kız kardeşler de vardır
Kendini işe yaramaz hissetmen dönem dönem herkesi yoklayan bir durum Emin Ol

Bende sağlık problemi yaşayan bir yakınım olduğunda kendimi ise yramaz hissediyorum
Keşke doktor olsaydım...neden olmadım ki... bir çöp gibiyim vs

Seninki de bence dönemsel
Sana seni İse yaramaz hissettiren durumu ele almalısın bence... Nasıl bı dönemden geçiyorum da böyle düşünür oldum
Ya da hangi dönemlerde bu düşünce beni yokluyor? Diye sorgula önce
 
Şimdi feministmiş gibi konuşmak istemiyorum ama bunlar hep ev içi emeğe maddi değer biçilmemesinden oluyor. "Değer verilmeyen işler yapıyorum." Neden? Çünkü karşılığında para verenim yok! Amerika'da bundan 10-12 yıl kadar önce yapılan bir kadın çalışmasında 2 çocuğa sahip ve tüm gününü ev işleri ile çocuk bakımına ayıran bir kadının ev içi emeğinin değeri 2800 dolar civarında ölçüldü. Hadi burası Amerika mı diyelim ama burada da her gün eve yardımcı gelse: "Vay yardımcı çocuğa mı bakarmış?", bakıcı gelse: "Bakıcınızsa hizmetçiniz değil ya," derken deli gibi para harcamanız gerekiyor o işleri mükellef şekilde yaptırmanız için. Kısacası yaptığınız tüm işleri başkalarına yaptırdığınızı düşünün, sizce değersiz misiniz? Ha derseniz ki "Ortaya bir şeyler koyamadığım için kendimi mutsuz hissediyorum," Çok insani olan bu hissi aşmanız için kendinizi yoklayın, mutlaka beceri ve eğiliminiz olan bir konu vardır, bugün hobi diye başlarsınız yarın para kazanırsınız, belli olmaz.

Ya o kadar güzel yazmışsınız ki farklı bi pencere açtınız bende. Gerçekten de doğru söylüyorsunuz ev içinde de insan akşama kadar neler neler yapıyor da hiç gözükmüyor, halbuki bu işleri de birinin yapması lazım evde düzen olması için. Ama ben burda yazılanlarla da kendi sorunumu biraz anladım, bir hobim yok, vaktimi güzel değerlendireceğim, benimde şu işe yatkınlığım var diyeceğim bisey lazım bana
 
4 senedir istedigim isi bulamadim da ne demek?!? Calismak isteyen, dusukten de olsa baslar, istedigi yere de paralelde basvuruya devam eder.

Yuksek muhendisim, istedigim isi bulamadim cok Uzun sure. Ev hanimi olup evde is beklemedim, kendime is yarattim: ozel ders verdim, tercumanlik yaptim, proje yazdim, makale yazanlara editorluk yaptim, gelen Para yetmeyince markette de calistim.

Biraz agir olacak ama bir zahmet silkinip kendinize gelin. Yoksa daha cok bakarsiniz o Doktor bu polis vs diye.

Aslında iş bulamadım değil de istediğim şekilde bir iş bulamadım yoksa başvuru yaptığım çok yer oldu ama şartlar bana uymuyordu, bir yerde de 4 ay kadar çalıştım ama hem çalışma saati çok uzundu hemde ücret çok çok azdı yapamadım çıktım. Kendi alanımda iş imkanı çok az, bir dönem yüksek lisans yapmak istedim ama küçük bir şehirde yaşıyorduk üniversitesi pek iyi değildi, şimdi ordan taşındık ve yaşadığım şehirde güzel üniversiteler var aslında yüksek lisans düşünebilirim belki, dediğim gibi kendime bu konuda bir yön bulabilmiş değilim
 
Ben de 2 üniversite mezunu işsiz ev hanımıyım. İki de çocuğum var biri kreşe gidiyor. Kendimi sadece bebek bakıcısı temizlikçi hizmetçi gibi hissediyorum. Çocuğumu kreşe bırakırken bakıyorum insanlar bir yere yetişmeye çalışıyorlar giyinip süslenmişler ben ise cocugu kreşe bırakıp eve dönüp 2 numaraya bakmak zorundayım. Başka hiç bir işe yaramazmısım gibi üstelik hiç de takdir görülmemiş ya da görülmeyecek işleri yapıyorum çamaşır temizlik yemek çocuk bakımı. Özgüvenli bir insandım eskiden şimdi iş bulsam da beceremeyecekmişim gibi geliyor
Çocuklu çalışan anneyim şimdi ikinciye hamileyim günlerim iş çocuklar koşturmaca hiç bir şeye yetişememekle geçiyor hastsalansa perişan oluyoruz uykusuz işe git birde işyerinin stresini Çek
Keşke diyorum eşim daha çok kazansaydı da çalışmadan rahatça çocuklarıma bakabilseydim insan neye sahip değilse onu istiyor galiba
 
Çocuklu çalışan anneyim şimdi ikinciye hamileyim günlerim iş çocuklar koşturmaca hiç bir şeye yetişememekle geçiyor hastsalansa perişan oluyoruz uykusuz işe git birde işyerinin stresini Çek
Keşke diyorum eşim daha çok kazansaydı da çalışmadan rahatça çocuklarıma bakabilseydim insan neye sahip değilse onu istiyor galiba

Ah o kadar doğru söylediniz ki, insan gerçekten neye sahip değilse onu istiyor o cazip geliyor. Zaten çocuk konusu da kafamı karıştırıyor, bebeğim olunca çalışmaktansa bebekle ilgilenmek istiyorum dediğim gibi maddi sorunumuz yok belki olsa farklı düşünürdüm ama bir yandan da herkes meslek sahibi olmuş çalışıyor gibi bu da eksik hissetmeme sebep oluyor
 
Merhaba kızlar, 4 senedir evliyim ve ev hanımıyım. Bebeğim yok, üniversite mezunuyum ama çalışmıyorum. Aslında çalışmak istiyorum ama kendime uygun iş bulamıyorum. Maddi olarak bi sıkıntımız yok, evimiz var, borcumuz yok durumumuz iyi çok şükür. Ama kendimi işe yaramaz hissediyorum :KK43: sosyal medyada arkadaşlarımı görüyorum hepsi ya öğretmen ya polis ya doktor bir meslek sahibi olmuşlar bende üniversite okudum ama iş bulamıyorum bu beni bunalıma itiyor. Kpss'ye gireceğim ama bir yandan da umudum yok. Bazen kendimi evde olmak, evin işlerini yapmak, evdeki düzeni sağlamak da bir işe yaramaktır vs diye teselli ediyorum ama yinede kendimi kötü hissediyorum. Bu konuda biraz sohbet edelim mi belki benim gibi hisseden başka kız kardeşler de vardır
Kötü hissetmenizi gerek yok. Insan ölene kadar hicbirseye geç kalmaz düşüncesindeyim. Siz ne yapmak istiyorsunuz buna karar verin. Hobilerinizi geliştirecek kurslara gidip para kazanabilirsiniz. Okul iş ve evin yanında fotoğrafçılık yapıyorum ve cep harçlığı oluyor. Çalışmak istiyorsanız deneyim kazanmak için herhangi bir yerde çalışın. Memurluk istiyorsanız çok çok çalışın kpss ye. Insan kafasına koyduğu şeyi yapıyor ya yeterki isteyin.
 
Aslında iş bulamadım değil de istediğim şekilde bir iş bulamadım yoksa başvuru yaptığım çok yer oldu ama şartlar bana uymuyordu, bir yerde de 4 ay kadar çalıştım ama hem çalışma saati çok uzundu hemde ücret çok çok azdı yapamadım çıktım. Kendi alanımda iş imkanı çok az, bir dönem yüksek lisans yapmak istedim ama küçük bir şehirde yaşıyorduk üniversitesi pek iyi değildi, şimdi ordan taşındık ve yaşadığım şehirde güzel üniversiteler var aslında yüksek lisans düşünebilirim belki, dediğim gibi kendime bu konuda bir yön bulabilmiş değilim
Belki Benden ilham alirsiniz. Almanya gibi dunya devi bir ulkedeyim, kalifikasyonlarimin altinda bir iste, cok az bir ucrete, Turkiyedeki calisma tempomdan 5 Kat daha yogun calisiyorum. Ve sabirla hakedecegim isi bekliyorum. Almanca seviyem mukemmel olmadigi icin hedeflerim arasinda olan Isletme egitimine de online Ingilizce bir universite okuyarak devam ediyorum.

Ama oyle olsa boyle olurdu , soyle olsa boyle olurdu sizi sadece frenleyen, onunuzu kesen, korelten engelleyiciler. Hedef koyun ve yapin. Koyde bile olsaniz, o hedef olunca hersey olur.

Konfor alaninizi, dusunce tarzinizi degistirin, bunun icin ugrasin
 
Belki Benden ilham alirsiniz. Almanya gibi dunya devi bir ulkedeyim, kalifikasyonlarimin altinda bir iste, cok az bir ucrete, Turkiyedeki calisma tempomdan 5 Kat daha yogun calisiyorum. Ve sabirla hakedecegim isi bekliyorum. Almanca seviyem mukemmel olmadigi icin hedeflerim arasinda olan Isletme egitimine de online Ingilizce bir universite okuyarak devam ediyorum.

Ama oyle olsa boyle olurdu , soyle olsa boyle olurdu sizi sadece frenleyen, onunuzu kesen, korelten engelleyiciler. Hedef koyun ve yapin. Koyde bile olsaniz, o hedef olunca hersey olur.

Konfor alaninizi, dusunce tarzinizi degistirin, bunun icin ugrasin
Aynen çalışmak isteyen çalışıyor, mazeret üretmek isteyene bahane çok. Kimse kendinde kusur aramıyor, kapasitem ne, ben tembelim demiyor, bana uygun iş yok diyor.

Konu sahibi kendiniz için çalışın, kimse için değil. Kolaylıklar diliyorum.
 
Back
X