- 23 Temmuz 2014
- 6.471
- 17.681
- 448
- Konu Sahibi tynkerbell
-
- #21
Online pskolog ile görüştürün randevu alinNasil yapabiliriz kendi gitmek istemezse? Ben uzaktayim, annemler ugrasiyorlar ikna etmeye.
Sizin önerebilceginiz birileri var mi? Nerden randevu yapabiliriz.Online pskolog ile görüştürün randevu alin
Nasil gidecek bir de o var? Ailemin maddi durumu da cok iyi degil kendi yaglarinda kavruluyorlar.Turkiyeden nefret ediyosa gidip baska ulkede okusun
Boylece oranin zorluklarinida gormus olur
Kardeşim çok zor bir dönemden geçiyor doktora gitmeyi reddediyor hidoctor diye bir site var ordan aldık. Kirilimlar var seçiyorsunuz uzmanı konuyu seçiyorsunuz. O konu ile ilgilenenleri çıkarıyor sistem tek tek biyografilerini okuyup seçtik gitmiyorsan biyle konuş dedik emrivaki yaptık o da kabul etti çok on yargıliydi ama şu an daha iyi şükürSizin önerebilceginiz birileri var mi? Nerden randevu yapabiliriz.
Iste oda varNasil gidecek bir de o var? Ailemin maddi durumu da cok iyi degil kendi yaglarinda kavruluyorlar.
Yurtdisi planlari yapmak icin motive ettim aslinda bugün biraz. Arastiralim nasil gidebilirsin dedim, yurtdisina gidince hemen mutlu olcam saniyor, keske gidebilse de olsa. Avrupa gönüllüleri diye bir program varmis onu arastiriyorum kendisi icin. Work and Travel diye bir program var; insallah bir seyler yapabiliriz toparlanmasi icin ama önceligimiz psikolog.İşte bir hedefi, hayali olmadığı için '' okusam ne olacak ki sanki '' derler hep. Bunu söyleyenler genelde ne istediğini tam olarak bilmeyen kişiler oluyor. Ama okumanın tek başına yeterli olmadığını ve eğitim hayatında kendini bir taraftan geliştirmek için uğraşıp ilerlemen gerektiğini aslında çoğu kişi biliyor. Bi psikoloğa gidin bence. Yurt dışı planları yapın belki onun hayaliyle bile daha iyi çalışır. İnsan gerçekten hayali olmadan yaşayamıyor. Ona ulaşabileceğinin düşüncesi bile mutlu ediyor.
Cok sevindim kardesiniz adina, cok iyi yapmissiniz. Tesekkürler siteye bakcam simdi.Kardeşim çok zor bir dönemden geçiyor doktora gitmeyi reddediyor hidoctor diye bir site var ordan aldık. Kirilimlar var seçiyorsunuz uzmanı konuyu seçiyorsunuz. O konu ile ilgilenenleri çıkarıyor sistem tek tek biyografilerini okuyup seçtik gitmiyorsan biyle konuş dedik emrivaki yaptık o da kabul etti çok on yargıliydi ama şu an daha iyi şükür
Aynen ESC, AGH, Aiesec programları var. Hem staj imkanı sunuyorlar hemde gönüllü çalışma. Hepsi birbirinden güzel işler. Bende çok başvurdum. Aiesec te hindistana kabul edilmiştim hatta iş ise belgesel çekmekti ama nasip olmadı gitmek :) Yani en azından bunlar için çabalamalı onu da yapmazsa eğer. Dili ya da herhangi bir şeyi bahane ederse benim size tavsiyem kendisinden uzak durmanız zira tembel ve sürekli söylenen biriyle ömür geçmez.Yurtdisi planlari yapmak icin motive ettim aslinda bugün biraz. Arastiralim nasil gidebilirsin dedim, yurtdisina gidince hemen mutlu olcam saniyor, keske gidebilse de olsa. Avrupa gönüllüleri diye bir program varmis onu arastiriyorum kendisi icin. Work and Travel diye bir program var; insallah bir seyler yapabiliriz toparlanmasi icin ama önceligimiz psikolog.
Yurtdisi planlari yapmak icin motive ettim aslinda bugün biraz. Arastiralim nasil gidebilirsin dedim, yurtdisina gidince hemen mutlu olcam saniyor, keske gidebilse de olsa. Avrupa gönüllüleri diye bir program varmis onu arastiriyorum kendisi icin. Work and Travel diye bir program var; insallah bir seyler yapabiliriz toparlanmasi icin ama önceligimiz psikolog.
Ben isin icine saglik problemleri de girdigi icin destek olmaya calisiyorum onun disinda ben kardesimin hicbir isini yapmadim. Annem ve babam dediginiz gibiydi maalesef, her isimize kostururlardi; o yüzden ben de uzun yillar özgüven problemi yasadim. Ne zaman evden ayrildim, calismaya basladim hayatim kurtuldu kendi ayaklarim üzerinde durmaya basladim.Bu çocuk kendi olamamış ki her işini anne,baba, abla yaptıysa her kararını anne baba, abla aldıysa kaçınılmaz son içe kapanıklık, duygusal patlamalar, özgüvensizlik olacaktır.
Birazcık acaba Siz, anne - baba da mı destek alsanız?
Benim meslegim var, diger kardesimin de iyi bir meslegi var aslinda ama bu kardesim bizden cok cok farkli. Tabi bizim zamanimiz farkliydi ama kitap okurduk, kütüphaneye giderdik, arkadas cevremiz cok genisti, farkli kurslara gitmistik. Bu kardesimin hicbir seye ilgisi yok her seye hayir diyor maalesef.Çok zor bir süreç kolaylıklar dilerim. Ona örnek olabilecek biri yok mu iyi meslek sahibi belki motive eder?
Ben isin icine saglik problemleri de girdigi icin destek olmaya calisiyorum onun disinda ben kardesimin hicbir isini yapmadim. Annem ve babam dediginiz gibiydi maalesef, her isimize kostururlardi; o yüzden ben de uzun yillar özgüven problemi yasadim. Ne zaman evden ayrildim, calismaya basladim hayatim kurtuldu kendi ayaklarim üzerinde durmaya basladim.
Aynen evet neden sordunuz?Kardesinizin tansiyon veya carpinti sorunu var mi?
Aynen evet neden sordunuz?
Evet üniversiteye baslamasi icin annemler cok zorladi en azindan bir meslegi, diplomasi olsun diye. Agresifligi zaten sadece annemlere karsi normalde cok kirilgan bir cocuk, yabanci biriyle konusurken kizarir eder öyle de özgüvensiz. Hayali yurtdisi öyle söylüyor sürekli, bir de yakin zaman da bana kizlarla nasil tanisilir diye sormustu:) Kiz arkadasi da olsun istiyor ama dedigim gibi cok cok cekingen.Acaba icinde kendini bu okuma isinden dolayi cok mu baskiladi. Okumak istemeyen insana o sinavlar izdirap gibi gelir. Yani Türkiyedeki sinav sistemi inani depresyona sürüklemeye yeter. Bence agresif tavirlarina karsi kardesiniz aslinda cok kirilgan ve umutsuz. Bence böyle bir insan ögütden cok dinlenmek ister. Bence okumak istemiyor, ama Türkiyede ki sistem de maglum biraz ne yapacagini sasirmis durumda. Muhtemelen bambaska hayalleri var.
Psikolojik destek alması gerekiyor bence. Ülke şartlarında genel olarak gençlerin kaygı ve umutsuzluk seviyesi çok yüksek. Ama sanırım aile içinde de kendini rahat hissetmiyor ki iyice içine kapanmışIyi aksamlar herkese öyle doldum ki yine size danismaya karar verdim. Benim 22 yasinda bir erkek kardesim var onla nasil basedecegimizi bilemiyoruz. Iki kere üniversite sinavina girdi, ikincisinde ailemin yasadigi sehirde zor da olsa bir bölümü tutturdu. Ders calismaz, bilgisayar basindan kalkmaz, geceleri uyumaz, dogru düzgün arkadas cevresi yok, disariya karsi cok ice kapanik, özgüvensiz, evde asiri agresif; bir sey dense bagirir, kapisini carpar. Bugünlerde sürekli kalbim agriyor heryerim agriyor diyor, kalp doktoruna gittik bir sey cikmadi. Neden oluyor bilmiyoruz. Ben Türkiyeden nefret ediyorum diyor, mutsuzum diye agliyor, okusam ne olcak sanki diyor. Hic kiz arkadasi da olmadi, hayattan bir beklentisi yok. Ne yapacagimizi gercekten cok sasirdik. Sizce neler yapmaliyiz one nasil davranmaliz ?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?