İşin içinden çıkamıyorum...

Merhaba... Ben lafı fazla uzatmadan hemen konuya girmek istiyorum...

Ben 21 yaşındayım ve 3 senedir bi ilişkim var, bütün ailem onu tanıyor, bende onun bütün ailesini tanıyorum. Annelerimiz de tanışıyor ve çok iyi anlaşıyorlar...

Aramızda herhangi bi söz, nişan vs yok... Evlilik için bikaç sene daha bekliyoruz.

Biz 4 kardeşiz, bi abim var ve 2 kız kardeşim var.. Abimle aramız çok iyi, bundan tam 3 ay önce abimin arkadaş ortamındayken birisiyle tanıştım... Fakat tanıştığım bu kişi abimin arkadaşının arkadaşı yani abimde o vesileyle tanıştı...

Onu ilk gün gördüğümde içimde daha önce hissetmediğim bi duygu oldu... Yüreğim kıpır kıpır oldu derler ya aynen öyle... Bi yandan kendime kızıyordum hayatımda biri varken başka birine karşı bu duyguları hissettiğim için, bi yandan da kalbime söz geçiremiyodum...

Belki bigün geçer bu duygularım dedim... Ama geçmedi... Abimlerle ne zaman dışarı çıksak inşallah o da gelir diye dua ettim her seferinde... Kalbime söz geçiremedim...

Bundan tam 2 gün önce abimin bi arkadaşının doğum günüydü... hep birlikte toplandık O da geldi... Onun orda olduğunu görünce kalbim yerinden çıkacak gibi hissettim...

Benim erkek arkadaşım olduğunu biliyor, laf arasında bi kere konuştuğumuzda söylemiştim... Dün gece herkes içerdeyken ben balkona çıktım, benim arkamdan o geldi ama benim balkonda olduğumu bilmiyordu...

Sonra aa sen de mi burdaydın dedi ve başladık konuşmaya... Laf arasında erkek arkadaşın naapıyor iyi mi dedi, iyi dedim... Öyle içten bi iç çekti ki... Hakkınızda herşeyin hayırlısı olsun dedi...

Benim erkek arkadaşım çok kıskanç... Aramızda sürekli kavga var... Onun yüzünden üniversite okuyamadım... Yeni bi yere girdim işe başladım tebrik bile etmedi... Hayatım boyunca bana hiçbir zaman destek olmadı...

Ama bu yeni tanıştığım kişi ismine "x" diyelim; benim erkek arkadaşımın tam aksine biri...

Dün balkonda sohbet ederken "bu arada sen okuyo muydun?" Diye sordu, hayır çalışıyorum dedim...

Aslında keske okusaydın üniversite insana çok şey katıyor dedi...

O an onu kendi erkek arkadaşımla kıyasladım... O bana hiçbişeye müsaade etmezken bunca sene birlikteliğimizde benim iyiliğimi hiç istemedi ama henüz 3 aydır tanıdığım biri benim iyiliğimi düşündü... İşte o an dedim "doğru insan belki de o dur"...

Sırf bu da değil, hareketleriyle konuşmasıyla oturup kalkmasıyla herşeyiyle o kadar efendi ki...

Erkek arkadaşımın ağzı çok argodur mesela..

Dün balkondayken üşüyor musun diye sordu, hayır dedim... 3 yıllık erkek arkadaşım belki inanmayacaksınız ama bana bunca zaman bikere üşüyor musun diye sormadı... Erkek arkadaşım duygularını çok içinde yaşar dışarıya hic belli edemez... Bana karşı hep küfürlü ve argo bi ağzı var...

İnanılmaz kafam karışık... Daha önce hiç böyle bi duygu yaşamamıştım... X'le ilk tanıştığımız gün daha merhaba bile demeden ilk gördüğüm an içimde bişeyler hareketlenmişti...

Belki "dış görünüşünü beğenmişsindir, o yüzden içinde bi heyecan olmuştur" diye düşünenler olabilir aranızda, ama yemin ediyorum ki yakışıklı biri değil... Her normal erkek gibi sıradan bi dış görünüşü var... Dışarıdan bakıldığında dönüp bi daha bakılacak bi havası yok... mesela şuan ki erkek arkadaşım bile tip olarak ondan kat ve kat yakışıklı ama gönül işte bu dış görünüşün hiçbi önemi yok ben onun içindeki güzelliği gördüm...

Yüreğimde hep bi ses var; "doğru insan o" diye... Ama bi türlü harekete geçemiyorum... Onun da bana karşı bişey hissettiğini hissediyorum çünkü hareketlerinden ve konuşmalarından belli ediyor fazlasıyla...

O kadar çaresizim ki... Bi yanda 3 senelik bi ilişkim, bi yanda henüz 3 aydır tanıdığım biri...

Erkek arkadaşımın ailesinin o kadar içine girdim ki, o da aynı şekilde benim ailemin çok içine girdi... Yani bunlar korkutuyor beni... Bunca emeğime kıyamıyorum... Yaşanan bunca şeye kıyamıyorum... Ama sırf yaşananlar hatrına da ilişkimi devam ettirip mutsuzluğu göze almak istemiyorum....

O kadar kötü hissediyorum ki kendimi, ne olur beni yargılamak yerine bana bi yön gösterin... Bunca senelik emeğim uğruna mutsuz olduğum bi ilişkiyi mi devam ettirmeliyim yoksa yüreğimden geçen o kişiyle mi?

Yazını baştan sona okudum. Sana direk şunu yazmak istedim. Hemen ayrıl. Çünkü sen hayatında biri varken başka birine gönül vermişsin. Eğer bunu yapabildiysen şuanki sevgilini sevdiğin söylenemez. Hoşlandığın etkilendiğin adamla olmayacaksan bile şuanki sevgilinle de devam etmemelisin... Her şeyden önce bu kadar kötülediğin olumsuz yönlerini gördüğün insanla beraber olarak kendine d ona da haksızlık etme. Sen bu sevgilinle mutlu olamazsın arkadaşım...

kamuran85 .!.:

Yazını baştan sona okudum. Sana direk şunu yazmak istedim. Hemen ayrıl. Çünkü sen hayatında biri varken başka birine gönül vermişsin. Eğer bunu yapabildiysen şuanki sevgilini sevdiğin söylenemez. Hoşlandığın etkilendiğin adamla olmayacaksan bile şuanki sevgilinle de devam etmemelisin... Her şeyden önce bu kadar kötülediğin olumsuz yönlerini gördüğün insanla beraber olarak kendine d ona da haksızlık etme. Sen bu sevgilinle mutlu olamazsın arkadaşım...

Genişletmek için tıkla...

Çok teşekkür ederim yazımı sonuna kadar okuyup bana yorum yazdığınız için... Ayrılmak korkutmuyor beni ama onca emeğime üzülüyorum... Hani bu kadar aileler bile tanışmışken bitirmek zor olmaz mı? erkek arkadaşımın çok iyi bi ailesi var, çok korkuyorum ya ilerde bundan sonra hayatıma girecek kişinin ailesi bu kadar iyi yürekli olmazsa? Ya ailelerimiz bu kadar iyi anlaşamazsa? hep bunu düşünüyorum

çok zor bir durum gerçkten.erkek arkdaşını tam anlamıyla sevseydn başka birini düşünemezdn bile en azndan benm için öyle.erkek arkdaşını gerçkten seviyormusun yoksa alışkanlık mı?sonuçta 3 yıl olmuş artık bazı şeylern heyecanı kalmıyor o kadr sene sonra.senin için yeni bir heyecan mı abinin arkdaşı?iyi düşün taşın.

fairytale4 .!.:

Merhaba... Ben lafı fazla uzatmadan hemen konuya girmek istiyorum...

Ben 21 yaşındayım ve 3 senedir bi ilişkim var, bütün ailem onu tanıyor, bende onun bütün ailesini tanıyorum. Annelerimiz de tanışıyor ve çok iyi anlaşıyorlar...

Aramızda herhangi bi söz, nişan vs yok... Evlilik için bikaç sene daha bekliyoruz.

Biz 4 kardeşiz, bi abim var ve 2 kız kardeşim var.. Abimle aramız çok iyi, bundan tam 3 ay önce abimin arkadaş ortamındayken birisiyle tanıştım... Fakat tanıştığım bu kişi abimin arkadaşının arkadaşı yani abimde o vesileyle tanıştı...

Onu ilk gün gördüğümde içimde daha önce hissetmediğim bi duygu oldu... Yüreğim kıpır kıpır oldu derler ya aynen öyle... Bi yandan kendime kızıyordum hayatımda biri varken başka birine karşı bu duyguları hissettiğim için, bi yandan da kalbime söz geçiremiyodum...

Belki bigün geçer bu duygularım dedim... Ama geçmedi... Abimlerle ne zaman dışarı çıksak inşallah o da gelir diye dua ettim her seferinde... Kalbime söz geçiremedim...

Bundan tam 2 gün önce abimin bi arkadaşının doğum günüydü... hep birlikte toplandık O da geldi... Onun orda olduğunu görünce kalbim yerinden çıkacak gibi hissettim...

Benim erkek arkadaşım olduğunu biliyor, laf arasında bi kere konuştuğumuzda söylemiştim... Dün gece herkes içerdeyken ben balkona çıktım, benim arkamdan o geldi ama benim balkonda olduğumu bilmiyordu...

Sonra aa sen de mi burdaydın dedi ve başladık konuşmaya... Laf arasında erkek arkadaşın naapıyor iyi mi dedi, iyi dedim... Öyle içten bi iç çekti ki... Hakkınızda herşeyin hayırlısı olsun dedi...

Benim erkek arkadaşım çok kıskanç... Aramızda sürekli kavga var... Onun yüzünden üniversite okuyamadım... Yeni bi yere girdim işe başladım tebrik bile etmedi... Hayatım boyunca bana hiçbir zaman destek olmadı...

Ama bu yeni tanıştığım kişi ismine "x" diyelim; benim erkek arkadaşımın tam aksine biri...

Dün balkonda sohbet ederken "bu arada sen okuyo muydun?" Diye sordu, hayır çalışıyorum dedim...

Aslında keske okusaydın üniversite insana çok şey katıyor dedi...

O an onu kendi erkek arkadaşımla kıyasladım... O bana hiçbişeye müsaade etmezken bunca sene birlikteliğimizde benim iyiliğimi hiç istemedi ama henüz 3 aydır tanıdığım biri benim iyiliğimi düşündü... İşte o an dedim "doğru insan belki de o dur"...

Sırf bu da değil, hareketleriyle konuşmasıyla oturup kalkmasıyla herşeyiyle o kadar efendi ki...

Erkek arkadaşımın ağzı çok argodur mesela..

Dün balkondayken üşüyor musun diye sordu, hayır dedim... 3 yıllık erkek arkadaşım belki inanmayacaksınız ama bana bunca zaman bikere üşüyor musun diye sormadı... Erkek arkadaşım duygularını çok içinde yaşar dışarıya hic belli edemez... Bana karşı hep küfürlü ve argo bi ağzı var...

İnanılmaz kafam karışık... Daha önce hiç böyle bi duygu yaşamamıştım... X'le ilk tanıştığımız gün daha merhaba bile demeden ilk gördüğüm an içimde bişeyler hareketlenmişti...

Belki "dış görünüşünü beğenmişsindir, o yüzden içinde bi heyecan olmuştur" diye düşünenler olabilir aranızda, ama yemin ediyorum ki yakışıklı biri değil... Her normal erkek gibi sıradan bi dış görünüşü var... Dışarıdan bakıldığında dönüp bi daha bakılacak bi havası yok... mesela şuan ki erkek arkadaşım bile tip olarak ondan kat ve kat yakışıklı ama gönül işte bu dış görünüşün hiçbi önemi yok ben onun içindeki güzelliği gördüm...

Yüreğimde hep bi ses var; "doğru insan o" diye... Ama bi türlü harekete geçemiyorum... Onun da bana karşı bişey hissettiğini hissediyorum çünkü hareketlerinden ve konuşmalarından belli ediyor fazlasıyla...

O kadar çaresizim ki... Bi yanda 3 senelik bi ilişkim, bi yanda henüz 3 aydır tanıdığım biri...

Erkek arkadaşımın ailesinin o kadar içine girdim ki, o da aynı şekilde benim ailemin çok içine girdi... Yani bunlar korkutuyor beni... Bunca emeğime kıyamıyorum... Yaşanan bunca şeye kıyamıyorum... Ama sırf yaşananlar hatrına da ilişkimi devam ettirip mutsuzluğu göze almak istemiyorum....

O kadar kötü hissediyorum ki kendimi, ne olur beni yargılamak yerine bana bi yön gösterin... Bunca senelik emeğim uğruna mutsuz olduğum bi ilişkiyi mi devam ettirmeliyim yoksa yüreğimden geçen o kişiyle mi?

Genişletmek için tıkla...

Kırmızı ile işaretlediğim yer için yorum yapıyorum.Bekara karı boşamak kolay diye düşünme çünkü eski ilişkim tam olarak anlattığın gibiydi.3 yıla yakındı bizimki de.Erkek arkadaşının bütün olumsuz özellikleri onda da vardı. Tek farkımız ikimiz de üniversite okuyorduk.Romantiklik,incelik,nezaket hak getire... Bir yerden sonra katlanamadım,başkalarıyla kıyaslamaya başladım ve eski erkek arkadaşım bu kıyaslamada hep kötü taraf oluyordu;gitgide ilgisizleşti ve ben de soğudum,noktayı koydum. Aileleri işin içine sürüp barışmak istedi ama dönmedim,kendi ailem de kızdı başlarda ama zamanla onun gerçek yüzünü görünce sorun kalmadı.

Ben sana kızmadım çünkü bahsettiğin durumu ayrılma evresindeyken ben de yaşadım. Etik veya değildir bilemem ama ben verdiğim değerin karşılığını alamadım eski sevgilimden ve yaşananlar hatrına da onun gibi birini ömür boyu çekemeyeceğimi anladım,mecbur değildim sonuçta. Gerçi o dönemki hislerim platonikti ama komikti de.

Ondan ayrıldıktan 3 ay sonra da 4 yıldır aynı üniversitede okuduğum,arkadaşım olan kişi beni aylardır beklediğini söyledi. 1.sınıfta ben de hoşlanmıştım ondan ama olmaz deyip kalbime gömmüştüm. 4.sınıfın başında da o bana karşı bir şeyler hissetmeye başlamış,okul bitmeden de açıldı.

Yani diyeceğim o ki : En doğru kararı kalbin verir.

canım bende okudum bastan sona. şimdiki cocuk hakkında birşey diyemem ama sen erkek arkadasını ıcten ıce bıtırmıssın sadece seslı soyleyemıyorsun o kadar. evet aıleler bu kadar giröişken çıkarması zor ama ya sonrası? sen uzulmeyecekmısın yıllar sonra bıtırmek daha mı kolay olacak?

Zor olacak ama ayrıl canım. emin ol evlenince değişmeyecek. Hatta daha kötü olacak, tüm gün beraber bütün kötü yönleriyle yüzleşeceksin. evlenipte boşanmak inanki daha zordur...komşumuz 5-6 yaşındaki kızıyla baba evine döndü, düşünebiliyor musun ne kadar zor olmalı? Henüz nişan, söz bişey de yok üstelik kurtul gitsin hiç hoşuma gitmedi mikrop gibi bu çocuk. yani en azından kafa dinle kendini dinle, sonra kafan netleşince karar verirsin başka şeylere :) (okul, sevgili vb. gibi)

MonaLiisa .!.:

Kırmızı ile işaretlediğim yer için yorum yapıyorum.Bekara karı boşamak kolay diye düşünme çünkü eski ilişkim tam olarak anlattığın gibiydi.3 yıla yakındı bizimki de.Erkek arkadaşının bütün olumsuz özellikleri onda da vardı. Tek farkımız ikimiz de üniversite okuyorduk.Romantiklik,incelik,nezaket hak getire... Bir yerden sonra katlanamadım,başkalarıyla kıyaslamaya başladım ve eski erkek arkadaşım bu kıyaslamada hep kötü taraf oluyordu;gitgide ilgisizleşti ve ben de soğudum,noktayı koydum. Aileleri işin içine sürüp barışmak istedi ama dönmedim,kendi ailem de kızdı başlarda ama zamanla onun gerçek yüzünü görünce sorun kalmadı.

Ben sana kızmadım çünkü bahsettiğin durumu ayrılma evresindeyken ben de yaşadım. Etik veya değildir bilemem ama ben verdiğim değerin karşılığını alamadım eski sevgilimden ve yaşananlar hatrına da onun gibi birini ömür boyu çekemeyeceğimi anladım,mecbur değildim sonuçta. Gerçi o dönemki hislerim platonikti ama komikti de.

Ondan ayrıldıktan 3 ay sonra da 4 yıldır aynı üniversitede okuduğum,arkadaşım olan kişi beni aylardır beklediğini söyledi. 1.sınıfta ben de hoşlanmıştım ondan ama olmaz deyip kalbime gömmüştüm. 4.sınıfın başında da o bana karşı bir şeyler hissetmeye başlamış,okul bitmeden de açıldı.

Yani diyeceğim o ki : En doğru kararı kalbin verir.

Genişletmek için tıkla...

Bu yazınız içimi o kadar rahatlattı ki.. Yalnız olmadığımı hissettim.. Hemen hemen aynı şeyleri yaşamışız ve karşımda ayrılık sonrası canlı örnek var :) Bu bana inanılmaz güç verdi ve yüreğime su serpildi. İnşallah bende sizin gibi güçlü olup iki tarafta daha fazla acı çekmeden söküp atabilirim herşeyi... Çünkü ben bunca sene erkek arkadaşımın bu tersliklerine bu kötü huylarına sırf ailesi için katlandım... Çünkü bi laf vardır kimileri der ki "banane ben ailesiyle mi evlenicem sanki"... Ama aslında tam tersi oluyor... Biriyle evlendiğin zaman aynı zamanda bi aileyle de evlenmiş oluyorsun... Aile bu dönemde hele ki bu dönemde çok ama çok önemli benim için... Ben bunca zaman sırf ailesi için katlandım ama artık olmuyor yürümüyor.... Tamam iyi bi ailesi olabilir ama ben mutsuzum bu ömür boyu böyle gitmez ki... O yüzden sizde tam anlamıyla kendimi gördüm, cesaretiniz için tebrik ederim... Şimdi eskisinden çok ama çok mutlusunuz ne mutlu size

burcuu99 .!.:

çok zor bir durum gerçkten.erkek arkdaşını tam anlamıyla sevseydn başka birini düşünemezdn bile en azndan benm için öyle.erkek arkdaşını gerçkten seviyormusun yoksa alışkanlık mı?sonuçta 3 yıl olmuş artık bazı şeylern heyecanı kalmıyor o kadr sene sonra.senin için yeni bir heyecan mı abinin arkdaşı?iyi düşün taşın.

Genişletmek için tıkla...

Heyecan ya da heves olsaydı şimdiye çoktan geçerdi... Henüz x'le bi yaşanmışlığımız olmamasına rağmen 3 senelik ilişkimin ve erkek arkadaşımın veremediği huzuru ve güveni verdi bana.. Diyorum ya tarif edilecek bişey değil bu.. İçimden bi ses sürekli bana bu kişinin doğru kişi olduğunu söylüyor... Erkek arkadaşını seviyor musun yoksa sadece alışkanlık diye bi soru sormuşsunuz... Sanırım bendeki duygu ona karşı sadece alışkanlıktan ibaret

sevgiliyken böyle hıssedıyorsan evlenınce çok daha zor olur bence ilişkinizde buyuk bı boşluk var sen kendını yalnız hissediyorsunki başka bırıne bişiler hıssedebılıyorsun bence kendın içinde sevgilin içinde en ıyısı ayrılmak

asyadan .!.:

canım bende okudum bastan sona. şimdiki cocuk hakkında birşey diyemem ama sen erkek arkadasını ıcten ıce bıtırmıssın sadece seslı soyleyemıyorsun o kadar. evet aıleler bu kadar giröişken çıkarması zor ama ya sonrası? sen uzulmeyecekmısın yıllar sonra bıtırmek daha mı kolay olacak?

Genişletmek için tıkla...

Doğru söylüyorsunuz, ileride çok çok daha zor olacak... Allah hakkımızda hayırlısı neyse onu nasip etsin.. Bi kapı açılır bi kapı kapanır.. Belki de bitirmek benim icin en doğrusudur.. Yorumunuz için çok teşekkür ederim :))

Evlendiğin zaman erkek arkadaşınla yaşayacaksın ailesiyle değil, aile bir yere kadar ama küfürbaz anlayışsız biriyle bir ömür geçer mi ? Bence ayrıl ve x'e olan duygularını da acele etmeden tartmaya bak. Hatta imkanın varsa da üniversiteye git derim

moonlight_mj4ewr .!.:

Zor olacak ama ayrıl canım. emin ol evlenince değişmeyecek. Hatta daha kötü olacak, tüm gün beraber bütün kötü yönleriyle yüzleşeceksin. evlenipte boşanmak inanki daha zordur...komşumuz 5-6 yaşındaki kızıyla baba evine döndü, düşünebiliyor musun ne kadar zor olmalı? Henüz nişan, söz bişey de yok üstelik kurtul gitsin hiç hoşuma gitmedi mikrop gibi bu çocuk. yani en azından kafa dinle kendini dinle, sonra kafan netleşince karar verirsin başka şeylere :) (okul, sevgili vb. gibi)

Genişletmek için tıkla...

Allah komşunuzun yardımcısı olsun, çok doğru söylüyorsunuz henüz nişan yok söz yok.. Yarın öbür gün iş daha ciddiye binince ayrılması daha zor olacak...

katiee .!.:

sevgiliyken böyle hıssedıyorsan evlenınce çok daha zor olur bence ilişkinizde buyuk bı boşluk var sen kendını yalnız hissediyorsunki başka bırıne bişiler hıssedebılıyorsun bence kendın içinde sevgilin içinde en ıyısı ayrılmak

Genişletmek için tıkla...

Aynen öyle... Biriyle beraberken yalnız hissetmek kadar kötü bişey yok... Ben 3 seneme dönüp bakıyorum gördüğüm tek şey koskoca bi boşluk... Kavga, gürültü, göz yaşları, mutsuzluk... Güzel anılarım yok denecek kadar az... Kendimi daha fazla yıpratmadan ayrılmalıyım galiba....

ayrıl demek istemiyorum ama sevmiyorsan ki gönlün birine kaymış demekki tam olarak doldurmamış o seni.
Diğer türlü düşününce baktım hep kıyaslama var bence sakın kıyaslama çünkü onun daha sevgilisi değilsin ve gerçek yüzünü bilmiyorsun.Benim eşim de aynen anlattığın gibi biriydi ta ki arkadaş olana kadar.
O yüzden bunları düşünüp değil sevip sevmediğiini düşünüp ayrıl ve beraber ol.

Aklıma bu konuyla ilgili bi özlü söz geldi :) ''Eğer 2 kişinin arasında kalıyorsanız 2.yi seçin çünkü 1.yi gerçekten sevseydiniz 2. diye bi seçenek olmazdı''

fairytale4 .!.:

Bu yazınız içimi o kadar rahatlattı ki.. Yalnız olmadığımı hissettim.. Hemen hemen aynı şeyleri yaşamışız ve karşımda ayrılık sonrası canlı örnek var :) Bu bana inanılmaz güç verdi ve yüreğime su serpildi. İnşallah bende sizin gibi güçlü olup iki tarafta daha fazla acı çekmeden söküp atabilirim herşeyi... Çünkü ben bunca sene erkek arkadaşımın bu tersliklerine bu kötü huylarına sırf ailesi için katlandım... Çünkü bi laf vardır kimileri der ki "banane ben ailesiyle mi evlenicem sanki"... Ama aslında tam tersi oluyor... Biriyle evlendiğin zaman aynı zamanda bi aileyle de evlenmiş oluyorsun... Aile bu dönemde hele ki bu dönemde çok ama çok önemli benim için... Ben bunca zaman sırf ailesi için katlandım ama artık olmuyor yürümüyor.... Tamam iyi bi ailesi olabilir ama ben mutsuzum bu ömür boyu böyle gitmez ki... O yüzden sizde tam anlamıyla kendimi gördüm, cesaretiniz için tebrik ederim... Şimdi eskisinden çok ama çok mutlusunuz ne mutlu size

Genişletmek için tıkla...

Bak bir ortak nokta daha,ailesi inanılmaz iyi insanlardı.:13:Çok iyiliklerini gördüm ama ne yazık ki ben onlarla evlenmeyecektim. Tam olarak da dediğin gibi,ailesi iyiydi ama ben mutsuzdum. Emin ol kaybettiğin yıllar,kaybedeceğin yılların yanında devede kulak.

Teşekkür ederim,inşallah siz de çok çok mutlu olursunuz.

dipnot : Bazen ihtiyacınız olan tek şey 20 saniyelik deli cesaretidir.

Sizin de o cesareti bir an önce kendinizde bulmanız dileğiyle.

3 senelik ilişkin artık eski heyecanını kaybetmiş..sadece alışkanlıklar kalmış..belkide vefa okadar...aşk bitmiş......ve karşına çıkan ilk kişide o aşkın ilk heyecanını yüreğini pır pır eden o kelebklere kapıldın...
bu vazgçeilmez bir dürtüdür...sevdiğin biri varken hayatında başka birine gönlünün ucu bile kaysa, bu alışkanlığa döner, ve sen sevgilinden ayrılıp bunla birlikte olsan bile, bi kaç sene sonra aynı dürtüleri tekrar yaşayacağın biri çıkıcak karşına...ve aynı yine aynı derken bu böyle gidecek...sana tavsiyem sevgilinle bu şahsı kıyaslayıp yol çizmeye çalışma...sevmiyorsan ayrıl...kıyaslama yaparak doğruyu bulamazsın...
3 sene boyunca sana sadık kalabilmiş bir erkeği beni hiç düşünmedi diye yaftalarsan, o adama acırım ben...3 senesini senle heba etmiş..kusura bakma....ama asla aldatmalara veya aldatmaya benzer şeylere asla sıcak bakamıyorum....ayrıl ve o adama yazık etme...

gazeldustubaglara .!.:

3 senelik ilişkin artık eski heyecanını kaybetmiş..sadece alışkanlıklar kalmış..belkide vefa okadar...aşk bitmiş......ve karşına çıkan ilk kişide o aşkın ilk heyecanını yüreğini pır pır eden o kelebklere kapıldın...
bu vazgçeilmez bir dürtüdür...sevdiğin biri varken hayatında başka birine gönlünün ucu bile kaysa, bu alışkanlığa döner, ve sen sevgilinden ayrılıp bunla birlikte olsan bile, bi kaç sene sonra aynı dürtüleri tekrar yaşayacağın biri çıkıcak karşına...ve aynı yine aynı derken bu böyle gidecek...sana tavsiyem sevgilinle bu şahsı kıyaslayıp yol çizmeye çalışma...sevmiyorsan ayrıl...kıyaslama yaparak doğruyu bulamazsın...
3 sene boyunca sana sadık kalabilmiş bir erkeği beni hiç düşünmedi diye yaftalarsan, o adama acırım ben...3 senesini senle heba etmiş..kusura bakma....ama asla aldatmalara veya aldatmaya benzer şeylere asla sıcak bakamıyorum....ayrıl ve o adama yazık etme...

Genişletmek için tıkla...

Benim de anlamadığım bi konu bu. Sevmiyosanız 3 yıl nasıl sürebiliyo ki? :/