- 14 Haziran 2016
- 14
- 2
- 1
Eh, merhabalar herkese.
Geçtiğimiz cuma günü estetik ameliyatı oldum Kuran beye, olmadan önce internette çok araştırma yapmıştım fakat ismini arama butonuna yazdığım zaman pek bir bilgi edinememiştim kendisi ve yaptığı işler hakkında. Hep buradaki ve diğer forumlardaki yorumlara baktığımda 'Bir arkadaşım yaptırdı güzel olmuş, dıdısının dıdısı yaptırdıydı mükemmel burnu var hala düşmedi..' gibisinden onbinlerce yorum okudum. Yani gereksiz bilgiler.
Hazır ameliyat olmuşken, burada da ameliyat olmak isteyenlere ve İsmail Kuran hakkında bilgi almak isteyen insanlara bir bilgilendirme vereyim dedim.
Şu an beşinci günümdeyim. Bugüne kadar başıma gelenleri tek tek yazacağım. Birinci haftam bitene kadar bilgilendirme vereceğim.
Birinci gün: En son ameliyatımı beş altı yaşındayken falan olmuştum o yüzden bildiğim bir şey yoktu, ne zaman iğne olacağım, ne zaman bayıltacaklar gibisinden. Bir kez damar yolun açıldıktan sonra tüm serumlar, ilaçlar, sarhoş edici ilaçlar oradan veriliyormuş. Benim için harika bir şeydi çünkü iğne fobim vardır :'D
Her neyse ameliyathaneye alındım, ameliyattan önce İsmail Bey geldi ziyaret etti, bana söylemek istediğin bir şey var mı diye. Öncelikle konusu açılmışken söyleyeyim, arkadaşlar burada İsmail bey biraz soğukkanlı yazmışsınız, bence hiç değil. En azından ben samimiyetini hissettim, gayet güler yüzlü bir doktordu. Geçen sene gittiğimde konserler hakkında bile konuşmuştum kendisiyle. Her neyse. Ben de anlattım işte istediklerimi son kez. Sonra ameliyathaneye alındım, hemşire bak şimdi sarhoş gibi hissedeceksin dedi şırıngayı çıkardı, elime enjekte etti ben başladım kıkır kıkır gülmeye.. Bir şişe tekila içmiş gibi salağa bağladım. Sonra içeri aldılar. En son hatırladığım şey, üstüme sıcak battaniye koymaları ve başımdaki doktorun kafasını sağa eğip 'İyi uykulaaar' diyip gülümsemesiydi.
Uyandığımda başımda yine doktor vardı, 'Bitti mi?' diye sordum ilk. O da 'Yok, sen uyu. Ameliyat başlamadı daha.' dedi. Ben 'Neeyh?' diye tepki verince güldü 'Burnuna dokun bi' dedi. Burnuma dokununca 'Heeh olmuşum' dedim. Ya, o anki mutluluk, o başarmışlık hissi, inanın çok güzel. Geçti, bitti diye düşünüyorsunuz. Sonra odaya alındım. Ailem karşıladı. Millet beni şiş bekliyor, ben gülerek açıııım diye annemlere bağırıyorum. Yüzümde hiç şiş morluk olmadı, acı, sancı, sızı da hissetmedim. Çorba içemezsin diye düşünen annem, iki saat sonra bana kola patates kızartması, su böreği getirdi, hepsini hapur hupur yedim ve hiç dikişlerim de acımadı.
İşte, ilk gün böyle geçti. Diğer günleri de birazdan yükleyeceğim.
Umarım işinize yarar, kafanızdaki soru işaretleri gider. Ve sorunuz varsa mutlaka yazın ki, cevaplayayım.
Geçtiğimiz cuma günü estetik ameliyatı oldum Kuran beye, olmadan önce internette çok araştırma yapmıştım fakat ismini arama butonuna yazdığım zaman pek bir bilgi edinememiştim kendisi ve yaptığı işler hakkında. Hep buradaki ve diğer forumlardaki yorumlara baktığımda 'Bir arkadaşım yaptırdı güzel olmuş, dıdısının dıdısı yaptırdıydı mükemmel burnu var hala düşmedi..' gibisinden onbinlerce yorum okudum. Yani gereksiz bilgiler.
Hazır ameliyat olmuşken, burada da ameliyat olmak isteyenlere ve İsmail Kuran hakkında bilgi almak isteyen insanlara bir bilgilendirme vereyim dedim.
Şu an beşinci günümdeyim. Bugüne kadar başıma gelenleri tek tek yazacağım. Birinci haftam bitene kadar bilgilendirme vereceğim.
Birinci gün: En son ameliyatımı beş altı yaşındayken falan olmuştum o yüzden bildiğim bir şey yoktu, ne zaman iğne olacağım, ne zaman bayıltacaklar gibisinden. Bir kez damar yolun açıldıktan sonra tüm serumlar, ilaçlar, sarhoş edici ilaçlar oradan veriliyormuş. Benim için harika bir şeydi çünkü iğne fobim vardır :'D
Her neyse ameliyathaneye alındım, ameliyattan önce İsmail Bey geldi ziyaret etti, bana söylemek istediğin bir şey var mı diye. Öncelikle konusu açılmışken söyleyeyim, arkadaşlar burada İsmail bey biraz soğukkanlı yazmışsınız, bence hiç değil. En azından ben samimiyetini hissettim, gayet güler yüzlü bir doktordu. Geçen sene gittiğimde konserler hakkında bile konuşmuştum kendisiyle. Her neyse. Ben de anlattım işte istediklerimi son kez. Sonra ameliyathaneye alındım, hemşire bak şimdi sarhoş gibi hissedeceksin dedi şırıngayı çıkardı, elime enjekte etti ben başladım kıkır kıkır gülmeye.. Bir şişe tekila içmiş gibi salağa bağladım. Sonra içeri aldılar. En son hatırladığım şey, üstüme sıcak battaniye koymaları ve başımdaki doktorun kafasını sağa eğip 'İyi uykulaaar' diyip gülümsemesiydi.
Uyandığımda başımda yine doktor vardı, 'Bitti mi?' diye sordum ilk. O da 'Yok, sen uyu. Ameliyat başlamadı daha.' dedi. Ben 'Neeyh?' diye tepki verince güldü 'Burnuna dokun bi' dedi. Burnuma dokununca 'Heeh olmuşum' dedim. Ya, o anki mutluluk, o başarmışlık hissi, inanın çok güzel. Geçti, bitti diye düşünüyorsunuz. Sonra odaya alındım. Ailem karşıladı. Millet beni şiş bekliyor, ben gülerek açıııım diye annemlere bağırıyorum. Yüzümde hiç şiş morluk olmadı, acı, sancı, sızı da hissetmedim. Çorba içemezsin diye düşünen annem, iki saat sonra bana kola patates kızartması, su böreği getirdi, hepsini hapur hupur yedim ve hiç dikişlerim de acımadı.
İşte, ilk gün böyle geçti. Diğer günleri de birazdan yükleyeceğim.
Umarım işinize yarar, kafanızdaki soru işaretleri gider. Ve sorunuz varsa mutlaka yazın ki, cevaplayayım.