Öğretmendiniz galiba sizin için zor olmaz ama eşiniz için zor olabilir özel sektörde çalışıyordu galiba memlekete gidince orada iş bulabilecek mi iş sıkıntı olursa biraz daha düşünün derim.Selam herkese.
Hayatım büyük bir hızla değişiyor
Tam oğlumla bir şeyler rayına oturdu, gülüp eğleniyoruz derken İstanbul'da geçim sıkıntısı peydah oldu. Eşimin işleri inanılmaz bozuldu, şu an ruhen zaten çöktü ve maddi olarak da çöküşteyiz. Bir miktar da borç yapmış kendileri yani o borç olmasa dahi bizim için geçinmek problem. Ev kredimiz, araba kredimiz, bakıcı ücreti derken yaşamak için bir şey kalmıyor bize. Kalanı da zaten bez, mama ve market olayları götürüyor.
Benim aklıma gelen tek bizi toparlayacak çözüm ufak bir Anadolu şehrine yani memleketime taşınmak. Eşim çok olumsuz bakmadı, elbette ilk etapta farklı işler denemek, biraz daha direnmek istiyor ama ben pek olacağını düşünemiyorum. 2-3 sene dayansak bile çocuğun eğitimi ve sağlığı bu şehirde bizi çok zorlayacak belli ki. Bu konuda zaten eşimle zıttız. O hangi okula gittiğinin önemsiz olduğunu ve ders manasında benim toparlayacağımı söylüyor bense sosyal anlamda asla bir fayfam olamayacağıbı ve gittiği okul kültürünün önemli olduğunu söylüyorum.
Şimdi benim sorum İstanbul'da çocuk büyütmüş olanlara. Ben ailemin yanına taşınsam buradaki kadar güvensiz bir ortamda büyümeyecek ama İstanbul'un imkanlarından da yararlanamayacak. Hoş kalsak da para olmadığı için imkanlardan yararlanamayabiliriz ama bir sahil gezmek, sokak çalgıcısı dinlemek, Göztepe parkına gitmek gibi basit şeyler dahi hayatımızda olamaz. Bu konuda acaba pişman olur muyum?
Şu an iş yok gibi zaten, yani burda işsiz olmasındansa orada işsiz olması bile daha avantajlı maddi olarakÖğretmendiniz galiba sizin için zor olmaz ama eşiniz için zor olabilir özel sektörde çalışıyordu galiba memlekete gidince orada iş bulabilecek mi iş sıkıntı olursa biraz daha düşünün derim.
Hiç bir imkanı olmayan bir şehir, harcanacak bir şey yok gezecek yer sıkıntı ama çocuk takibi çok kolay. Sağlık için ve eğitim için özel tercih etmeye bile gerek yok.Henüz çocuğum yok, doğma büyüme İstanbul'dayım ama özellikle ilerde çocuğum için bu şehirden kaçmak istiyorum.Memleketiniz neresi, imkanları nasıl tabi bu da önemli ama , eğer gittiğiniz zaman düze çıkacağınızı düşünüyorsanız gitmek daha mantıklı sanki.
Onlara baktım ama İstanbul kadar da hızlı artmaz kiralar ve tabi aile avantajı var. Benim sülalem orada, eşiminkiler burada ama bir şeye faydaları yok.Gittiğiniz şehire göre değişir bence bu durum. Artık küçük illerde de geçim kolay değil. Kiralar buralar da da aldı başını gidiyor. Hele de ev az ise.
Aynen bu ikilemdeyim şu an. Hoş gidince her şey düşündüğüm gib ilerlemeyebilir ama en azından çocuk gözümün önünde büyür ve dha insani eğitim alırBende küçük bir ilin İlçesin de yaşıyorum. İç Anadolu da turistik bir ilçe, kapadokya bölgesinde. Çocuklar için kurs olanakları pek yok. Ama devlet okulunda 25 kişilik sınıfta eğitim görebiliyor. Aileler birbirini tanıyor. Kim iyi kim kötü bilebiliyorsun az çok...
Bazen bende sosyal imkanı az çocuk için, büyükşehire mi gitsem diyorum, sonra diyorum burda ki gibi rahat olmaz. Bu konu da benim de kafa karışıklığım var doğrusu
Sefalet boyutunda değiliz ama mesela özel okul asla bir tercih değil. Her ufak hastalığında özel hastaneye koşamam, devlet zaten aşırı sıkıntı gibi...kaçın kurtulun bence. istanbulda sefalet çekince çocuk ne anlasın sahil gezmesinden.
Şu an en büyk taşınmak istemem sebebim ailem, hiç bilmediğim bir şehire gidemeyiz ne maddi ne manevi olarak.Yani gittiğiniz yere göre degisir. Be bir süre istanbulda yaşadım hayatım boyunca yaşamayı tercih etmeyecegim bir yer. Fazla kalabalık gürültülü hareketli yerleri sevmiyorum. Bolu Sakarya gibi yerler tercih ederseniz hem istanbula yakın hafta sonları gidersiniz hem de doğal güzelliklerı var
Selam herkese.
Hayatım büyük bir hızla değişiyor
Tam oğlumla bir şeyler rayına oturdu, gülüp eğleniyoruz derken İstanbul'da geçim sıkıntısı peydah oldu. Eşimin işleri inanılmaz bozuldu, şu an ruhen zaten çöktü ve maddi olarak da çöküşteyiz. Bir miktar da borç yapmış kendileri yani o borç olmasa dahi bizim için geçinmek problem. Ev kredimiz, araba kredimiz, bakıcı ücreti derken yaşamak için bir şey kalmıyor bize. Kalanı da zaten bez, mama ve market olayları götürüyor.
Benim aklıma gelen tek bizi toparlayacak çözüm ufak bir Anadolu şehrine yani memleketime taşınmak. Eşim çok olumsuz bakmadı, elbette ilk etapta farklı işler denemek, biraz daha direnmek istiyor ama ben pek olacağını düşünemiyorum. 2-3 sene dayansak bile çocuğun eğitimi ve sağlığı bu şehirde bizi çok zorlayacak belli ki. Bu konuda zaten eşimle zıttız. O hangi okula gittiğinin önemsiz olduğunu ve ders manasında benim toparlayacağımı söylüyor bense sosyal anlamda asla bir fayfam olamayacağıbı ve gittiği okul kültürünün önemli olduğunu söylüyorum.
Şimdi benim sorum İstanbul'da çocuk büyütmüş olanlara. Ben ailemin yanına taşınsam buradaki kadar güvensiz bir ortamda büyümeyecek ama İstanbul'un imkanlarından da yararlanamayacak. Hoş kalsak da para olmadığı için imkanlardan yararlanamayabiliriz ama bir sahil gezmek, sokak çalgıcısı dinlemek, Göztepe parkına gitmek gibi basit şeyler dahi hayatımızda olamaz. Bu konuda acaba pişman olur muyum?
bence zaten bunlar insan hayatı için şart olan şeyler değil.Sefalet boyutunda değiliz ama mesela özel okul asla bir tercih değil. Her ufak hastalığında özel hastaneye koşamam, devlet zaten aşırı sıkıntı gibi...
Bizim ev kredimiz zaten ev kirası kadar. 1600, o anlamda pişman değilim ve kiraya çıksam muhtemelen daha iyi br semtte daha fazla kira verecektim.Allah yardımcınız olsun. Çok mantıklı. Eğer bağlayan bir ailen yoksa ve memursan İstanbul yerine bir Anadolu şehrinde daha rahat yaşayabilirsin. Ben olsam ama öncelikle harcamalarımı kısıtlayıp İstanbul'da kalmayı da denerdim. Mesela, arabanızın fiyatı nedir? Araba satılıp daha ucuz bir araba alınabilir ve en azından araba kredisi kapatılabilir. Benzer önlemlerle belki İstanbul'da kalmaya devam edilebilir.
Bir de zamanımızın en büyük sıkıntılarından birisi. Ev kredi, araba kredi ve bir de kredi kartı vardır muhakkak... Şu da olsun, şunu da alalım, şuna da kredi çekelim, çek, çek çek. Sonra, geçinmekte zorlanıyoruz... Ne gerek var ki o kadar krediye? Ne gerek var ki gırtlağa kadar borca girip ev araba sahibi olmaya...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?