Merhaba hanımlar,
Nasılsınız? Herkesin bayramını enişten dileklerimle kutlarım
Benim ne yazık ki ezelden beri sosyal ilişkilerde sınır koyamama gibi sorunum var. Bununla ilgili uzun süreli psikolojik destek alsam da bir türlü başarılı olamıyorum. Sınırlarım ya çok keskin oluyor ya da hiç olmuyor, ortasını bulamadım.
Geçtiğimiz haftalarda yaşadığım bir durumu ifşa olmamak adına üstünkörü anlatmak istiyorum. Çok yakın olduğum bir arkadaşımla yine aramda bir sorun yaşandı. Bu sorunların aslında evveliyatı var fakat ben hep iyi anlaştığımızı düşündüğüm için sineye çektim ya da görmezden geldim, işte en büyük hatam burada başladı.
Hoşuma gitmeyen davranışlar, şakalar, ortamda beni yerici şeyler ya da bana A derken başkasına B demiş olması gibi çok yalanını yakaladım. Her seferinde güzellikle uyardım fakat beni takmadığı son zamanlarda kafama dank etti. Yoksa onca şeye rağmen kendini değiştirirdi.
Bunların hepsi birikti ve en sonunda yaptığı bir şakadan dolayı çok fena patladım. Surat astım, küstüm, konuşsam ne değişecek dedim ve iletişimi kestim. O ise hep benimle konuşmaya çalıştı, bir yere giderken davet etti ama baktı benden tepki yok bu sefer de laf atmaya başladı. Arayıp özür dileyerek, neden bu davranışları yaptığını açıklayarak gönlümü alma kısmını da çoktan geçtik.
Şimdi de bayram dolayısıyla yazdı, görüşelim mi diye. Normalde hemen görüşürdüm ama artık hiç içimden gelmiyor. Ona harcanan zamana pişman olmuştum, şimdi de inanın oturup iki kelam etmek yerine evde zaman geçirmek daha iyi hissettiriyor.
Bu süreçte erkek arkadaşım bana çok destek verdi, yalnız hissettiğim durumlarda hep yanımda oldu, sanki manevi anlamda daha da yakınlaştım onunla. Bana asla devam etmemem gerektiğini söylüyor, ben ise acaba uzun bir mesaj atıp arkadaşlığımı tamamen bitirsem mi yoksa konuşmaya devam etsem fakat artık eskisi gibi görmesem mi diye düşünüyorum çünkü aynı iş ortamındayız ve herşeyimiz ortak, konuşmamak sanki çıkıntılık yapıyormuşum gibi hissettiriyor.
Sizce?