Biliyorum Allahımın bir bildiği var..Biliyorum o ''ol'' demeden hiç bir şey olmaz..Evet, biliyorum isyan etmek en büyük günah..İsyan da etmiyorum, ama içimden geçenlere engel olamıyorum, akan gözyaşlarımı durduramıyorum...Hayatım boyunca iyi bir insan olmaya çalıştım, kimseyi bilerek üzmedim..Peki ya bu neyin cezası demekten kendimi alamıyorum..Eşim yeğenlerimizi severken gözlerindeki pırıltıyı görünce içime akan yaşları kurutamıyorum..Hamile bayanları görünce hayallere dalmaktan kendimi alamıyorum...Kimselere belli etmeden sıkıntımı hep gülümsemekten, her şey yolunda gibi davranmaktan artık yoruldum!Herkes için dua ediyorum, Allahım herkesin bebeğini onlara bağışla, ama beni de boynu bükük bırakma diye, duyuramıyorum..Sesimi duyan yok mu?