Merhabalar canlar
29 yaşındayım evleneli 3 yıl oldu 1,5 yaşında dünya tatlısı kızım var ama ben sanırsınız 50 yaşında gibi hissediyorum kendimii. Ben 174 boy 65 kg idim Evlenmeden önce sonra hamilelik ile falan 95 kg oldum bambaşka insana büründüm mutlu değilimm doğum yaptım emzirdim ama gitmedi doktora gittim tiroidi hastasi olduğumu ögrendim haşimatoyum yaklaşık 6 aydır deniyorum deniyorum başaramıyorum tartıda sürekli 90 altına inemiyorum diyetisyene gidiyorum yine olmuyor Mutlu olmadıkça yiyorum bebeğim olunca spor yapamıyorum bırakıp eşim yardımcı olmuyor bu konuda ve geçmişteki beni çok özledim spor yapan manken gibi bi hatun iken şimdi kimseyle oturmak kimseyle konuşmak istemiyorum sanki gün geçtikçe kapanıyorum artık eşimle bile birlikte olmak istemiyorum çok mutsuzum çok.. hedef koyup başaramıyorum demekten yoruldum ilaç kullanıyorum hastalığım için ama olmuyor zayıflayamıyorum doldum bugün de kendimi beğenemediğim için eşim de begenmşyor gibi geliyor kıyafet almak istemiyorum bilmiyorum öyle bi yazmak istedim iyi değilim işte…
İlk önce "başaramıyorum" etiketini atıyoruz.
Sonra yeniden bir beslenme uzmana gidiyorsun, sağlam bir diyete giriyorsun.
Kendine evde bir spor planı yapıyorsun. Bir kaç harekette olsa yap.
Gerekirse terapi yardımı da al.
Bu sefer kararlı ol, yeniden başla.
Çünkü sen de biliyorsun "olmuyor" demekle hiç bir şey ilerlemez ki.
Ama içine de öyle kapanma, insan daha çok bunalır öyle. Yeniden harekete geçmekten başka bir çaren yok.
Sihirli bir değnek yok ki hepimizin hayatını iyileştirecek, mecburen ayağa kalkmak gerekiyor.
Düzenli diyet ve spor, biraz kendine güvenle halledemeyeceğin hiç bir şey yok emin ol. Ama düzen, istikrar çok önemli. Gerekirse aradan bir yıl iki geçsin sen devam et diyete spora. Demek ki inatçı kiloların.
Mutsuz olduğun zamanlar da lütfen yeme, iradene sahip çık.