Böyle kötü üzücü günlerde bu dert çok saçma ve basit kalıyor kusuruma bakmayın lütfen.
Erkek arkadaşım başkalarıyla güzel vakit geçirdiğinde içimde anlamsız bir duygu oluşuyor. Hep düşünüyorum acaba kıskanıyor muyum, ya da neyi kıskanıyorum ki diye. Ama içten içe gıcıklandığım kesin. Arkadaşlarıyla eğlendiğinde bir an önce eve gelsin istiyorum, galiba bencillik bu ya da her neyse bilemiyorum. Diyelim film izliyorlar, filmin adını sorup kapattıktan sonra hemen filme bakıyorum. Acaba güzel kadın var mı ya da açık seçik sahneler var mı diye bakıyorum, bu düşüncenin bilincinde olmadan ama..alışkanlık olmuş, garip. Eğer bu tür bir film izliyorsa sinirleniyorum, istemeden kendisinden uzaklaşıyorum. Bunlardan haberi yok, haberi olsa ruh hastası olduğumu düşünür büyük ihtimalle. O evdeyken değmeyin keyfime, aşırı pozitifim aşırı neşeliyim hep der bu enerji nereden geliyor diye güler mutlu olur. Ama insanlarla güzel bir vakit geçirdiğinde tüm negatifliğimle baş başa kalıyorum. Eve gelene dek diken üstünde gibiyim. Bu duygu nedir tam olarak? Arayıp ne yaptığını öğrenme gereksinimi duyuyorum, bu beni yoruyor. Muhtemelen onu da.. İnsan izlediği filmi zırt pırt neden sorar? Beni de ilgilendirmiyor ki.. ama durum bu. Kendisi bana karşı asla böyle düşünmez, arkadaşlarımla olduğumda aksine çok sevinir benim adıma. Hep der mis gibi vakit geçirdiniz iyi oldu der. Karışmaz bir şeyime. Ama ben neden böyleyim? Gerçekten işin içinden çıkamıyorum, sebebi ne olabilir? Kendisi benden çok daha sosyal, çok daha girişken ve gerçekten çok sıcakkanlı. Acaba ben daha asosyal olduğum için mi durum bu? Ya da güzel olmadığım için? Gerçekten çok yıprattı bu düşünceler beni, yardımızına çoook ihtiyacım var. Her türlü eleştirinize de açığım, kafama dank eder umarım.. Teşekkür ederim şimdiden.