Herşey yolunda giderken, hayatımızı darmadağın eden en büyük sıkıntılardan biri ölümün size yada sevdiklerinize yaklaşmasıdır aslında...ben her ikisinide yaşadım, babamın kanser olduğunu öğrendim henüz 19 yaşındaydım 1,5 yıl mücadele edebildi kaybettim...kolum kanadım dünyamdı babam...onun bana kazandırdığı maneviyat verdiği sevgisi ve öğütleri yol haritam oldu.. ve yıllar geçti bir gün aynı kanser türüyle tanıştım, Mide CA evre 4 hemen babam geçti gözlerimden...28 Nisan 2010 yılında ise 33 yaşında Ege Üniversitesi Tıp Fakültesinde aldığım bu tanıyla büyük bir cerrahi operasyon geçirdim...Ameliyatımı Prof.Sinan Ersin yaptı...Midem komple alındı Patoloji'ye gönderilen parçada en kötü hücre "Taşlı Yüzük" hücreli olduğunu öğrendim...Kemikler, lenf nodları, sol sürrenal böbrek üstü bezimde ve sol akciğerde metastazlarım olduğunu öğrendim....1,5 yıla yakın çok ağır kemoterapi aldım, uzun süre tekerlekli sandalyede kaldım yürüyemedim...
Ölümü nefesimde hissediyordum Allah'a tevekkül ettim, umudumu hiç yitirmedim...tedavi süresinde tanıştığım çok sevdiğim yol arkadaşlarımı kaybettim...Rabbim kimseyi bu ağır hastalıkla sınamasın....bu sürede ne hayallerimden ne de mücadelemden vazgeçtim...bir gün çok sevdiğim birisiyle evlenip anne olacağım derdim....08.03.2015 yılında sevdiğim insanla ne mutlu ki evlendim tek dileğim anne olmaktı, bebeğimi kucağıma alacağım anın hayalini kurdum,beni hayata bağlayacak yaşadığım bu süreci bana unutturucak en büyük umudumdu evlat sahibi olmak ,ama olmadı...bir enkaz daha yaşadım...
kemoterapi öncesi yumurtalarımın toplanıp saklanması gerekirken unutulduğunu öğrendim, yumurta rezervim bütün hormonlarım berbat durumdaydı...kansere yakalandığımı öğrendiğim an kadar canımdan can gitti...bir an önce
tüp bebek yaptırıp anne olmanın mücadelesine girdim...kendi hastalığımı unuttum anne olma hayali bile bambaşkaydı....düğünümzden ayırdığımız parayı bunun için harcadım...Kanser hastası olduğum için iyi bir merkez olsun diye İzmir İrenbe Tüp Bebek merkezini seçtik...Paketi ayrı para, SGK ile anlaşmalı değil...1,5 yıla yakındır 15.000tl yakın para harcadık 3 embriyo elde edildi ve bize söylenen 7-8ve 5 hücreli çok kaliteli embryolarımızın olduğu ve dondurulduğu..Rahim duvarım inceliği nedeniyle uzun süre transfer gerçekleşmedi, nede olsa elimizde embriolarımız var diye rahat davranıyorduk, heyecanla bir gün embriyolaromın transferini bekliyorduk...doktorum aylarca tedaviden sonra rahim duvarı kalınlaşmadı ama ben uygun görüyorum 16.09.2016 Cuma günü yapalım dedi...İçimde umut kurduğum hayaller ve rahim duvarım çok ince olduğu içinde korkularımda vardı...çok zor elde edilen 3 embriomuza yazık olmasın diye gece gündüz sürekli dua ediyordum...tek umudum beni hayata bağlayan yaşama sebebimdi onlar...transfer günü geldi, bana verilen randevu saati 14.00 iken beni 11 de aradılar, doktorumun merkezden ayrılmak zorunda olduğunu acil gelip transferimş gerçekleştireceklerini söylediler, panik yaptım mesanemin suyla dolu olması gerekiyordu, su içmeye başladım, dualarla gittim tüm sevdiklerim eşim yanımdaydı....transfer odası için hazırlandım kalbim yerinden çıkıcaktı...anne olmama az kalmıştı...yanıma laborant olduğunu söyleyen biri yaklalştı dediki Merve Tıraşçı Demir Dondurulan 3 embriyonuzdan 2 si bozuldu diğer elimizde kalanda hücre kaybına uğradı...neden nasıl olur diye ağlamaya başladım nefesim kesildi...tam transfer anımda böyle bir vicdansızlık olamaz....yazarken dahi ağlıyorum...neymiş ısı kaybına uğramışlar...diğer embriyoda 8 hücreyken 6 hücre olmuş...10 dk.yakın hıçkıra hıçkıra o iğrenç muayane masasında ağladım...tek embrio ve hasarlı nasıl bir hayalim olabilirdi...Doktorum girdi hasta bu şekilde ağlarken nasıl transfer gerçeklştirebilirim dedi, soruyorum sizlere gülmelimiydim....bir de erken çağırmaları yüzünden sonda takıp mesaneme su doldurdular...Psikolojim, hayallerim, umudumu elimden aldılar ve o ana kadar embriyo bozulması diye birşey duymadım bilgilendirilmedim, kahroluyorum! Eğer bozulma ihtimali olduğunu bilseydim tedaviden vazgeçerdim...önce rahim duavarımı kalınlaştırıp ardından sıcak transfer yaptırırdım....
Benim yaşadığım acıların çektiğim sıkıntıların kurduğum hayallerimin umutlarımın ne anlamı vardı ki, ağlaya ağlaya 6,5 mm olan rahim duvarıma hasarlı olan tek embriyoyu koydular...Günahları boynuna bilemiyorum beni erkenden çağırmaları bile yaşadıklarımın bi parçası....belki o bile bozulmuştu...Elinizi vicdanınıza koyun benim yaşam kaynağım olan bu embriyolarımın bir hiçmiş gibi bozulduklarının söylenmesi, yapılan transfer sonunda gebeliğin gerçekleşmediğini öğrenmem...takılan sonda yüzünden sistit olup yerimden kalkmamam gerekirken 5dk.bir lavoboda olmam, açıkcası bütün talihsizlikler beni buldu, paramparça olmam dağılmam hakmıdır bana, ya da benim gibi mücadele eden anne adaylarına!
Yumurtalar toplanması için ayrı, saklanması için ayrı ücret alıyorlar ama transfer günü hazırlarken nedense bozuluyor,hiçbir yaptırım olmadığı için rahatlıklada söylüyorlar, sizde 1,5 yıl boyunca ağlayarak yaptığınız iğnelerle ,kanser hastası olarak kullandığınız ilaçların riskini göze aldığınızla bozuk bir piskolojiyle,umutları yıkılmış halde kalıyorsunuz ...En kötüsüde yumurtalar çok güzel ,embriolarımız çok sağlıklı herşey yolunda biz yaparız, biz ederiz siz merak etmeyin deyip çok güzel bir tablodan sonra malesef elimizden geleni yaptık diyerek herşeyin son bulması,
Şimdi düşünüyorumda ta başından bu yana beni hasta değil müşteri olarak görmüşler bu kadar badireler atlatan mücadele eden acılar çeken bir anne adayına bunlar yaşatılmaz, bu yazıyı yazmamın sebebi bu kadar egosu yüksek kendilerini muhteşem gösteren özel merkezlere devlet büyüklerimizin bir yaptırımı olmalı diye düşünüyorum, ben mağdur oldum, çaresiz kaldım başka anne adaylarının başına gelmesin...
Saygılar....
Merve TIRAŞÇI DEMİR