• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

k.valdemin vefat etmesi benim hiç ağlayamam

uzun vadede kayınvaldenizi iyi yadetmeniz ve her yıl hayrına yaptıracağınız ikramlar karşı tarafı utandıracaktır şayet kafaya taktırysanız ama ben umursamayın be yapıyorsanız Allah rızası ve eşinize sevginizden yaptıysanız el alemi boş verin. el işte yabancı nihayetinde. ama birinci derecede ki aile büyükleri ve akrabalala ilişkinizi kesmeyin derim ama sözle ve hareketle zarar veriyorlarsa uzak durun yuvanızın selameti kafa rahatlığınız için.
 
Yıllar önce eşimi kanserden kaybettim, bu süreç içinde her şeyle tek başıma mücadele ettim ameliyat kemo radyo terapi her şey.Üstelikte yaşadığım şehirden başka bir şehre taşınmak zorunda kalarak.Eşimin son beş günü korkunçtu.Doktorlar ölecek artık diyorlardı, kendi kendime bir umudu değil ölümü beklediğimi düşündükçe çıldırma noktasına geliyordum.öldüğü gün acımı yaşamam ağlayıp dövünmem gerekirken, cenaze arabasını bulmak yasal işlemleri halletmek zorunda kaldım.Her zamanki gibi yapayalnızdım, olması gereken benim acımı yaşıyor bir yakınımın da bu işleri hallediyor olmasıydı ama öyle olmadı, bu beş günlük zamanda insan olmaktan çıktım, tanınmaz hale geldim, görenlerin yüzlerindeki dehşeti görebiliyordum, neyse eşimi cenazesini memlekete götürdüm bir başıma.Hala aklımda o cenaze arabasında şoföre arkadan ses geliyor deyip defalarca umutla bakmam ve şoförün acıyarak yok öyle bir şey deyişi.Ama sonrasında aynı gün patavatsız kuzenim bana ne dedi biliyor musunuz? Sen hazırlamışsın herhalde kendini ağlamıyorsun da dedi.Hala unutmuyorum o söylediğini.İnsanlar sizin ne çektiğinizi ne düşündüğünüzü bilmezler yargılamak en kolayı.Sıkmayın canınızı nasıl istiyorlarsa öyle düşünsünler.
mekani cennet olsun basin sag olsun
 
Bizim millette cenaze ve hastane gözlemcileri vardır. Bir yandan ağlayıp ellerindeki mendille burunlarını çekiştirirken, bir yandan da kim ne kadar üzülüp ağlıyor analiz ederler ki sonrasında gıybet konusu çıksın.

Annem beyin kanaması geçirdiğinde ameliyata hazırlanması için bir kadın istediler. Tek kızı ben olduğumdan ve tabi ki kimseye müsaade etmeyeceğim için ben girdim içeriye. Yarı baygın annem. Kendinde değil. Annem ameliyata girene kadar o ameliyat odasına üç kişi sağ girip ölü çıktı. Hepsini gördüm tek tek. Ancak anneme hiçbir şekilde yansıtmadım. Tek damla gözyaşı dökmedim. Ameliyat önlüğünü giydirdim "annem duanı et. Her şey bizim için ama sağ salim çıkacaksın biliyorum" deyip, öperek gönderdim az evvel üç tane ölüm gören odaya...

Ameliyat odasından çıktım. Diyorum ki kendime, artık yığılabilirim bir yere. Mümkün mü? Tabi ki değil. Ben çıkar çıkmaz abim pat diye düştü bayıldı. Koştum yanına. Yengem hamile, aman panik yapmasın. Koş idrak, teselli ver idrak. Baktım babamın yüzü mosmor. Tansiyonu var bari ona bir şey olmasın. Koş babanın peşinden idrak. Ayran al içsin, tost al yesin. Aha, kardeşim çökmüş duvar dibine. Genç çocuk kıyamam ben ona, koş yanına sarıl idrak. O gün ne yaşadığımı bir ben bilirim bir de Allah. Ben deli gibi kardeşlerime, babama sahip çıkarken benim için ne dediler biliyor musun :)

"idrak çok üzülmedi de o iki oğlu üzüntüden bayıldılar."

Ulan dedim, kendi ellerimle annemi belki de ölüme göndermişim. O lanet soğuk oda travmam olmuş, siz benim gözyaşlarımı mı saydınız? Bununla mı ölçtünüz üzüntümü.

Bu ruh emiciler, öz anneye duyulan üzüntüyü bile ölçerken kayınvalideniz için böyle söylemeleri bana çok da tuhaf gelmiyor. İçiniz rahat ise, koyverin gitsin.
 
Bizim millette cenaze ve hastane gözlemcileri vardır. Bir yandan ağlayıp ellerindeki mendille burunlarını çekiştirirken, bir yandan da kim ne kadar üzülüp ağlıyor analiz ederler ki sonrasında gıybet konusu çıksın.

Annem beyin kanaması geçirdiğinde ameliyata hazırlanması için bir kadın istediler. Tek kızı ben olduğumdan ve tabi ki kimseye müsaade etmeyeceğim için ben girdim içeriye. Yarı baygın annem. Kendinde değil. Annem ameliyata girene kadar o ameliyat odasına üç kişi sağ girip ölü çıktı. Hepsini gördüm tek tek. Ancak anneme hiçbir şekilde yansıtmadım. Tek damla gözyaşı dökmedim. Ameliyat önlüğünü giydirdim "annem duanı et. Her şey bizim için ama sağ salim çıkacaksın biliyorum" deyip, öperek gönderdim az evvel üç tane ölüm gören odaya...

Ameliyat odasından çıktım. Diyorum ki kendime, artık yığılabilirim bir yere. Mümkün mü? Tabi ki değil. Ben çıkar çıkmaz abim pat diye düştü bayıldı. Koştum yanına. Yengem hamile, aman panik yapmasın. Koş idrak, teselli ver idrak. Baktım babamın yüzü mosmor. Tansiyonu var bari ona bir şey olmasın. Koş babanın peşinden idrak. Ayran al içsin, tost al yesin. Aha, kardeşim çökmüş duvar dibine. Genç çocuk kıyamam ben ona, koş yanına sarıl idrak. O gün ne yaşadığımı bir ben bilirim bir de Allah. Ben deli gibi kardeşlerime, babama sahip çıkarken benim için ne dediler biliyor musun :)

"idrak çok üzülmedi de o iki oğlu üzüntüden bayıldılar."

Ulan dedim, kendi ellerimle annemi belki de ölüme göndermişim. O lanet soğuk oda travmam olmuş, siz benim gözyaşlarımı mı saydınız? Bununla mı ölçtünüz üzüntümü.

Bu ruh emiciler, öz anneye duyulan üzüntüyü bile ölçerken kayınvalideniz için böyle söylemeleri bana çok da tuhaf gelmiyor. İçiniz rahat ise, koyverin gitsin.
Bana da aynısını yaptılar. Annem kanserden vefat etti. Bende kalıyordu. Gözümün önünde eridi. Aylarca uykusuz dolaştım. Bir çare herşeyine koşturdum iyi olsun diye.
Cenazeden sonra bir arkadaş bana dedi ki sen de iyi dayanıklıymışsın he o kadar ağlamadın ablan senden çok ağladı. Ben sen daha çok ağlarsın diye bekliyordum dedi.
Ne dersiniz buna şimdi..
 
Bana da aynısını yaptılar. Annem kanserden vefat etti. Bende kalıyordu. Gözümün önünde eridi. Aylarca uykusuz dolaştım. Bir çare herşeyine koşturdum iyi olsun diye.
Cenazeden sonra bir arkadaş bana dedi ki sen de iyi dayanıklıymışsın he o kadar ağlamadın ablan senden çok ağladı. Ben sen daha çok ağlarsın diye bekliyordum dedi.
Ne dersiniz buna şimdi..

Başınız sağolsun. Bilirim kanser sürecinin insanı ne hale getirdiğini. Üzülmeyin insanların söylediklerine. Ben artık kaskatı oldum acı çekmekten :) kimin ne düşündüğü zerre umurumda değil.
 
bilenler bilir daha önceki konularımda anlatmıştım neler yaşadakılarımı kısa bir süre öncede evlerimizi ayırmıştık aradan çok uzun süre geçmeden k.valdem aniden fenalaştı uzun süre yoğun bakım ünetisnide yattıktan sonrada vefat etti ne yazakki.zaten evimi ayırdım diye dünyanın lafını yiyen ben sanki benim suçummuş gibi insanların üzerime gelmesine anlam veremiyorum.ben yoğun bakımda yatarken her gün gittim eşimi asla yalnız bırakmadım üzüntümden 10 kilo verdim her gören ne oldu sana derken k.valdemin tarafı benim ağlamama takmış.onca zaman hastenede yatarken 1 gün ziyarete gelenlerin insanların göz yaşları çok mu samimi acaba.insan illaki ağlıyarak mı gösterir üzüntüsünü evet ağlayamadım he hep böylemiyim tamam değilim çok ağlayan bir insanım ama gözümden yaş akamadı üzüldüm mü evet çok her ne olursa olsun 8 yılı aynı evin içinde geçirdik iyisiyle kötüsüyle allah rahmet eylesin hakkım varsa helal olsun her zaman.ama bu insanların böyle konuşmaları canımı çok sıktı.benim bir huyum var rol yapamıyorum neysem oyum içimden gelmiyorsa nasıl ağlayayımki ben.onca zaman yanında olup teşekkür eden kimseyi görmedim hadi etmesinlerde bu kadar eleştiriyi hak edecek birşey yaptığımada inanmıyorum.eşim derseniz o benim yanımda oldu hep aldırma dedi.artık beneden başka kimsesi olmadığını söylerek ağladı.artık akrabalarını da arayıp sormuyorum önümüz bayram aramamayı düşünüyorum hata mı yapıyorum bilmiyorum.
Çok sevindim ondan ağlamadım bi ititrazın mı var??
 
Başınız sağolsun. Bilirim kanser sürecinin insanı ne hale getirdiğini. Üzülmeyin insanların söylediklerine. Ben artık kaskatı oldum acı çekmekten :) kimin ne düşündüğü zerre umurumda değil.
Amin sağolun. Bende sizden farklı değilim acı konusunda.
Ne diyelim Allah yaşadıklarımızı unutturacak başka dertler vermesin.
 
Ani ölüm değil ki şoka girip ağlayasınız insan ölümü beklerken zaten alışmış olur yani ölen kişi çok sevdiğin biri de olsa beklediğini şekilde öldüyse ani ölüm gibi feryat figan ağlayamaz insan arkadaşımın babası kanserdi allah rahmet etkesin çok iyi bir insandı ama 1 sene boyunca doktorlar hazırlıklı olun dediler adam öldüğü gece koşarak gitmiştim eşi uyuyodu kadın sıkmış kendini 1 sene zaten kimse de kalkıp neden uyuyosun diyemedi
 
bilenler bilir daha önceki konularımda anlatmıştım neler yaşadakılarımı kısa bir süre öncede evlerimizi ayırmıştık aradan çok uzun süre geçmeden k.valdem aniden fenalaştı uzun süre yoğun bakım ünetisnide yattıktan sonrada vefat etti ne yazakki.zaten evimi ayırdım diye dünyanın lafını yiyen ben sanki benim suçummuş gibi insanların üzerime gelmesine anlam veremiyorum.ben yoğun bakımda yatarken her gün gittim eşimi asla yalnız bırakmadım üzüntümden 10 kilo verdim her gören ne oldu sana derken k.valdemin tarafı benim ağlamama takmış.onca zaman hastenede yatarken 1 gün ziyarete gelenlerin insanların göz yaşları çok mu samimi acaba.insan illaki ağlıyarak mı gösterir üzüntüsünü evet ağlayamadım he hep böylemiyim tamam değilim çok ağlayan bir insanım ama gözümden yaş akamadı üzüldüm mü evet çok her ne olursa olsun 8 yılı aynı evin içinde geçirdik iyisiyle kötüsüyle allah rahmet eylesin hakkım varsa helal olsun her zaman.ama bu insanların böyle konuşmaları canımı çok sıktı.benim bir huyum var rol yapamıyorum neysem oyum içimden gelmiyorsa nasıl ağlayayımki ben.onca zaman yanında olup teşekkür eden kimseyi görmedim hadi etmesinlerde bu kadar eleştiriyi hak edecek birşey yaptığımada inanmıyorum.eşim derseniz o benim yanımda oldu hep aldırma dedi.artık beneden başka kimsesi olmadığını söylerek ağladı.artık akrabalarını da arayıp sormuyorum önümüz bayram aramamayı düşünüyorum hata mı yapıyorum bilmiyorum.
Ağlaşan da numara yapıyor derlerdi. Bu el-alem hep der. Sadece der
 
Back
X