- 28 Ocak 2012
- 2.942
- 640
-
- Konu Sahibi Maariftakvimi
- #21
Ilaclarini kullan canjm yillar dedigi 1 -2 yil filandir. Durumuna gore belki erken de keser
Ilaclarini kullan canjm yillar dedigi 1 -2 yil filandir. Durumuna gore belki erken de keserHerkese iyi pazarlar
Aslında sanki buraya yazıp çözüm arayışında olmam gereken başka derler var ama bugün bu konunun gerginliğini o kadar fazla yasiyorum ki...
Sıkıntıma gelecek olursak 1 yıla yakindir aşırı uyuma isteği beraberinde yeme bozukluğu aşırı yemek yene isteği halsizlik bitkinlik falan vardı. Ama son 3-4 aydır hicbirsey yapmayacak hale geldim isten eve gelir gelmez uyuyorum neredeyse ertesi güne kadar artik ütüsüz kıyafetlerle ise gitmeye sacimi adam akıllı taramamaya banyoya anca bi kaç günde bir güç bela girmeye başladım.Son bi parca temiz kıyafet kalıncaya kadar çamaşır falan yıkaamıyordum bazen giyinecek temiz kıyafet bulamıyordum.Arkadaslarimla buluşma isteği bi yere gitme farkli bi aktivite içinden hicbirsey yapmak gelmiyordu.
Bu aşırı uyuma isteğinin ve halsizligin normal olmadığını düşünüp dahiliyeye gittim vitamin degerlerine troidlerime falan bakildi değerlerde düşünlük var ama bu kadar uykusuzluk yada halsizlik yapacak kadar degil dedi.Hicbirseyde yazmadı.
Açıkçası aklıma psikiyatriye gitmek geldi ama sanki her başvurana depresyon tanısı konulacak antidepresan başlanacak diye tedirgin olduğumdan ben ağrı kesici bile kullanmak istemeyecek kadar ilaçlardan kaçan biri olduğum için girmedim ama 3 ay icinde git gide daha kotu oldum.
Gecen hafta psikiyatriye randevu aldim göründüm doktor depresyondasınız hanımefendi dedi.
Doktor bey tamam hic sıkıntım yok diyemem ama herkes kadar maddi herkes kadar iş yada ailevi sıkıntılara sahibim falan dedim.
Oda durum kişiden kişiye değişir mesela birisi cok buyuk sıkıntıları dahi cok fazla umursamazken kimi daha küçük şeylerde yıkılabilir onun gibi düşünün.
İlaç basliycaz ama başında söyleyeyim bi kaç ayla devam edip bitecek bisey degil bu tedavi yıllarca sürecek yıllardan söz ediyorum bilginiz olsun dedi o an kendimi tutamayıp ağladım.Çünku ben yıllarca halsizdim bitkindim ben abartıyorum ilaç kullanmak istemedim özelliklede antidepresan şimdi bunun yıllarca sürecek demesi beni cok etkiledi paikilojik olarak.
Neyse esas konuya geleyim durumu kimseye söylemedim paylaşmayı düşünmedim şimdiye kadar herseyi tek başıma yaşadığım gibi.
Ama şu var ki ailemle yaşıyorum uzun süredir hicbir ise el atmıyorum kardeşlerimin haklı isyanları bazen laf dokundurmalari oluyor onlar tembelliğine vuruyorlar ama inanın tembellik degil inanınki susuzluktan ölsem bir bardak su alacak hali kendimde zor buluyorum yoksa yıllarca evin işlerini onlar yokken tek başıma yaptim ettim.
Arkadaşlarım var çağırırlar falan uzun zamandır pek onlara buluşmalarına katılamıyorum bişeyleri bahane ederek halbuki inanın gidecek gücü bulamıyorum kendimde.
Bi arkadaşım var çok yakınım benim icin gercekten farkli cok seviyorum kendisini fırsat buldukça haftada 2-3 gun mutlaka ya uğrarım ya disarda buluşuruz ama ondan olsa hergun buluşup görüşelim cok iyi niyetli güzel birşeyler hazırlasa çağırmak ister hergun görüşelim buluşalım ister ama evlerimiz uzak ben işten sonra ona uğrayıp eve dönünceye kadar çok geç oluyor.Haftasonu ise bana evden cikmak ışkence gibi geliyor.
Dün cagirdi sahiden halim yoktu konuşunca canim senin hergünü halim boyle ama dedi bugün konuştuk bu seferde reddedince kendimi kötü hissettim bazen herkese depresyondayım ondan boyleymisim diye haykırmak geliyor ilaçlardanmıdir nedir dusundukce ağlayasın geliyor kendi sıkıntım bir yana birde insanlara açıklama yapmak cok yoruyor beni.
İlaçlar belli bir süre duyguları dondurabiliyor. Ama bu tür tahammülsüzlükler değil de daha çok durgunluk verir ilk zamanlarda. Antidepresan ilaçlarının işleyişi böyledir genellikle.Merhaba yardımcı olur musunuz bende okb panik atak anksiyete var doktorum bunların en tepesinde kaygı bozukluğu oldugunu sebebi bu oldugunu söyledi ve 2 yıldır depresyon da oldugumu anlamadım sürekli kızımla denizde yim güzel bir an ama keyif almıyorum gibi sorgulamalara başladım yağmur yağıyor keyif almıyorum film izlemekten kahve vs keyif aldıgım herşey izlediğim filmler saçma gelmeye başladı doktor ilaca rağmen depresyon a girmişsin dedi 1 ay oldu duloxx ve tegretol a başladım iş güç yapıyorum kendimi zorluyorum ama kış ayını soğuk havaları severdim kızıma karşı aşırı öfke ve tahammülsüzlük var tutuyorum kendimi.. Dediğim gibi ilaçlar mı bu hissizliğim yoksa depresyon mu geçer mi doktorlar dan bıktım gidiyorum şuan ama artık özel hastaneler bile yeterince cvb vermiyor
o kadar katılıyorum ki şu cümlenize.Bedenimiz nasıl hastalanıyorsa ruhumuz da hastalanabilir bundan daha doğal bir şey yok.
Devlet hastanelerine güvenmeyin. Bu kadar emin konuşuyorum.Herkese iyi pazarlar
Aslında sanki buraya yazıp çözüm arayışında olmam gereken başka derler var ama bugün bu konunun gerginliğini o kadar fazla yasiyorum ki...
Sıkıntıma gelecek olursak 1 yıla yakindir aşırı uyuma isteği beraberinde yeme bozukluğu aşırı yemek yene isteği halsizlik bitkinlik falan vardı. Ama son 3-4 aydır hicbirsey yapmayacak hale geldim isten eve gelir gelmez uyuyorum neredeyse ertesi güne kadar artik ütüsüz kıyafetlerle ise gitmeye sacimi adam akıllı taramamaya banyoya anca bi kaç günde bir güç bela girmeye başladım.Son bi parca temiz kıyafet kalıncaya kadar çamaşır falan yıkaamıyordum bazen giyinecek temiz kıyafet bulamıyordum.Arkadaslarimla buluşma isteği bi yere gitme farkli bi aktivite içinden hicbirsey yapmak gelmiyordu.
Bu aşırı uyuma isteğinin ve halsizligin normal olmadığını düşünüp dahiliyeye gittim vitamin degerlerine troidlerime falan bakildi değerlerde düşünlük var ama bu kadar uykusuzluk yada halsizlik yapacak kadar degil dedi.Hicbirseyde yazmadı.
Açıkçası aklıma psikiyatriye gitmek geldi ama sanki her başvurana depresyon tanısı konulacak antidepresan başlanacak diye tedirgin olduğumdan ben ağrı kesici bile kullanmak istemeyecek kadar ilaçlardan kaçan biri olduğum için girmedim ama 3 ay icinde git gide daha kotu oldum.
Gecen hafta psikiyatriye randevu aldim göründüm doktor depresyondasınız hanımefendi dedi.
Doktor bey tamam hic sıkıntım yok diyemem ama herkes kadar maddi herkes kadar iş yada ailevi sıkıntılara sahibim falan dedim.
Oda durum kişiden kişiye değişir mesela birisi cok buyuk sıkıntıları dahi cok fazla umursamazken kimi daha küçük şeylerde yıkılabilir onun gibi düşünün.
İlaç basliycaz ama başında söyleyeyim bi kaç ayla devam edip bitecek bisey degil bu tedavi yıllarca sürecek yıllardan söz ediyorum bilginiz olsun dedi o an kendimi tutamayıp ağladım.Çünku ben yıllarca halsizdim bitkindim ben abartıyorum ilaç kullanmak istemedim özelliklede antidepresan şimdi bunun yıllarca sürecek demesi beni cok etkiledi paikilojik olarak.
Neyse esas konuya geleyim durumu kimseye söylemedim paylaşmayı düşünmedim şimdiye kadar herseyi tek başıma yaşadığım gibi.
Ama şu var ki ailemle yaşıyorum uzun süredir hicbir ise el atmıyorum kardeşlerimin haklı isyanları bazen laf dokundurmalari oluyor onlar tembelliğine vuruyorlar ama inanın tembellik degil inanınki susuzluktan ölsem bir bardak su alacak hali kendimde zor buluyorum yoksa yıllarca evin işlerini onlar yokken tek başıma yaptim ettim.
Arkadaşlarım var çağırırlar falan uzun zamandır pek onlara buluşmalarına katılamıyorum bişeyleri bahane ederek halbuki inanın gidecek gücü bulamıyorum kendimde.
Bi arkadaşım var çok yakınım benim icin gercekten farkli cok seviyorum kendisini fırsat buldukça haftada 2-3 gun mutlaka ya uğrarım ya disarda buluşuruz ama ondan olsa hergun buluşup görüşelim cok iyi niyetli güzel birşeyler hazırlasa çağırmak ister hergun görüşelim buluşalım ister ama evlerimiz uzak ben işten sonra ona uğrayıp eve dönünceye kadar çok geç oluyor.Haftasonu ise bana evden cikmak ışkence gibi geliyor.
Dün cagirdi sahiden halim yoktu konuşunca canim senin hergünü halim boyle ama dedi bugün konuştuk bu seferde reddedince kendimi kötü hissettim bazen herkese depresyondayım ondan boyleymisim diye haykırmak geliyor ilaçlardanmıdir nedir dusundukce ağlayasın geliyor kendi sıkıntım bir yana birde insanlara açıklama yapmak cok yoruyor beni.
Yani evet sanırım ilaç dan sonra biraz arttı şimdi biraz kontrol edebiliyorum.. 1 2 gündür diyelim.. Ama duyguları dondurması iyi bişey değil ozaman da hissiz keyif almazsam nasıl olcak ben nabıcam ya beni bu hayata bağlayan duygularım onlar gittiği için mi depresyondayım acabaİlaçlar belli bir süre duyguları dondurabiliyor. Ama bu tür tahammülsüzlükler değil de daha çok durgunluk verir ilk zamanlarda. Antidepresan ilaçlarının işleyişi böyledir genellikle.
Sizin ilaçlardan sonra çoğaldı mi o kısmı anlayamadım?
Bu arada doktor değilim sadece ilgili olduğum tecrübeli olduğum bir alan ve konu
Hayır aksine sizin için tehlikeli olacak derecede yoğun yaşanan duyguları biraz dindirmek iyidir.Yani evet sanırım ilaç dan sonra biraz arttı şimdi biraz kontrol edebiliyorum.. 1 2 gündür diyelim.. Ama duyguları dondurması iyi bişey değil ozaman da hissiz keyif almazsam nasıl olcak ben nabıcam ya beni bu hayata bağlayan duygularım onlar gittiği için mi depresyondayım acaba
B12 ve D vitamini bendede çok düşük zaten dod vitamini eksikliği depresyon belirtileriyle yakın diye öncelikle dahiliyeye göründüm aslında düşük olmasına rağmen doktor sadece bu değerler bu kadar uyku yapacak kadar degil demişti.Benim en yakın arkadaşlarımdan birisinin kızı çok fena depresyona girmişti. Dişlerini günlerce fircalamamis, son defa nezaman duş yapmış bilmiyordu, leş gibi ter kokuyormuş üstü. Doktor antidepressants vermiş, eczanede ilacını almaya gidince, eczacı kadın demiş, bu ilaç çok ağır ilaçlar, D vitaminine baktirdinmi, Nerde duruyor sormuş. Sonra D vitaminine baktirmislar 20nin altındaymış. Eczacı kadın, hemen bugün daha başla D vitaminini doldurmaya demiş. Hergün 30000 i e D vitamini aldı, tam bir ay. Ondan sonra 20000 e indirdi. D Vitamini 20den 100e çıkardı ve depresyon ilacınınin dozunu aşağı indirdiler. 8-9 ay sonra, yavaş yavaş antidepressani bıraktı ama kışın günde 20000 ie, yazın 10000 ie D vitamini kullanıyor. Hicbir sey kalmamış. Arkadaşım öyle dedi. Belki sizdede eksiklik var.
Merak ettim kac yıldan yada kac aysan sonra bıraktınızHayır aksine sizin için tehlikeli olacak derecede yoğun yaşanan duyguları biraz dindirmek iyidir.
Ben de bir dönem kullandım.
Bu sayede biraz sakinleşip kendimi toparlayabildim. Kaç senedir de ilaç kullanmadım hiç şuan gayet iyiyim.
Büyük ihtimalle ilaca alışma sürecindesiniz.
Adapte olunca normale dönecektir.
Annem babam normal bi hastalıktan farkli görüpte cokta dikkat göstereceklerini dusunmuyorum bazen bir yanım soyleyeyim diyor bir yanında gerek yok gibi söylüyor.Öncelikle sizin hayatınız normal bir insanın hayatı gibi değil, sizin geçmişten gelen ciddi travmalariniz var ve sizin çocukluğunuzu yaşayan birinin bu travmalara sahip olmaması garip olurdu zaten. Kendinizi lütfen lütfen lütfen kabullenin. Ve ailenize, arkadaşlarınıza bu durumu söyleyin, herşeyi içinize atmışsınız artık atmayın. Aileniz cahil insanlar büyük ihtimal size deli diyceklerdir ama sizi deli sanmalari iyi bile olabilir sizin için. Yerinizde olsam herşeyi abartarak anlatırdım, ki yerinizde oldum sayılır. Ailemin aklını çıkarmıştım bile isteye, bana ne yaptıklarını görsünler istedim. İyi oldu yine olsa yine yaparim.
Ya açıkçası depresyonuda diger hastalıklardan farkli görmüyorumÖncelikle geçmiş olsun.
İlaç kullanmak konusunda tereddütlü olduğunuzu okuyunca bir-iki şey yazmak istedim bilgi amaçlı. Mantığınıza yatarsa belki daha iyi uyum sağlarsınız.
Doktorunuzun dediği gibi depresyon için çok trajik olaylara gerek yok her zaman. Duygularımız beyindeki kimyasal maddeler ile düzenleniyor. Duyguları etkileyen küçük veya büyük olayların etkisi olsun, başka hastalıkların yan etkisi olsun ve hatta aileden gelen genetik yatkınlık olsun bu kimyasal maddelerin kendi arasındaki dengesi zamanla bozuluyor. Araştırmalar fiziksel değişikliklerin de olduğu gözlenmiş. İlaçlar bu dengeyi sağlıklı insandaki konumuna getirmek için. Bu süreçte bazen çok sinirli olabilirsiniz, manasizca neşeli de olabilirsiniz. Beyniniz dengesini bulmaya çalışıyor. Yukarıda bir arkadaşın dediği gibi bu da diyabet gibi kimyasal, hormonal bir hastalık aslında. Keyfi bir uygulama yapmıyorsunuz içiniz rahat olsun. Tedavisiz bıraksaydınız uzun dönemde bağışıklığınız zayıflayabilirdi. Allah korusun hastalıklara açık hale gelebilirdiniz. Doğru kararı verdiniz müdahale ederek.
İyi bir dostunuz olmasına çok sevindim. Bugünler dostla çok daha hızlı ve rahat atlatılıyor. O kişinin bir derdi olsa size söylesin isterdiniz diye düşünüyorum. Büyük ihtimal o da öyle düşünecek.
Tabiki kendinize en büyük destekçi siz olun. Düze çıkınca geriye dönüp bakacak ve kendiniz için yaptığınız bu iyileşme ile gurur duyacaksınız emin olun.
Yaklaşık 3 ay kadar kullandım diye hatırlıyorum. Ya da 4.Merak ettim kac yıldan yada kac aysan sonra bıraktınız
Yani ben şimdi duloxx ve tegretol kullanıyorum çok bi değişim olmadı anksiyete geçirme konusunda henüz 1.5 ay oldu kullanalı ilaç kullanırken mesela yine eskisi gibi keyif alcak mıyım film lerden ailece bir arada olmaktan yürüyüşten aslında ilaçları bırakmak istedim duygularım ölüyor diye eskiden keyif aldığım şeylerden keyif almak istiyorumHayır aksine sizin için tehlikeli olacak derecede yoğun yaşanan duyguları biraz dindirmek iyidir.
Ben de bir dönem kullandım.
Bu sayede biraz sakinleşip kendimi toparlayabildim. Kaç senedir de ilaç kullanmadım hiç şuan gayet iyiyim.
Büyük ihtimalle ilaca alışma sürecindesiniz.
Adapte olunca normale dönecektir.
Eğer kullandığınız ilaçlar bu amaçla kullanılan ilaçlarsa etki edecektir. Etmediği takdirde doktor dozunu yükseltebilir ya da ilaç değiştirmeyi önerebilir.Yani ben şimdi duloxx ve tegretol kullanıyorum çok bi değişim olmadı anksiyete geçirme konusunda henüz 1.5 ay oldu kullanalı ilaç kullanırken mesela yine eskisi gibi keyif alcak mıyım film lerden ailece bir arada olmaktan yürüyüşten aslında ilaçları bırakmak istedim duygularım ölüyor diye eskiden keyif aldığım şeylerden keyif almak istiyorum
Kişisel gelişim videoları vs seyretmenizi öneririm ayrıca.Yani ben şimdi duloxx ve tegretol kullanıyorum çok bi değişim olmadı anksiyete geçirme konusunda henüz 1.5 ay oldu kullanalı ilaç kullanırken mesela yine eskisi gibi keyif alcak mıyım film lerden ailece bir arada olmaktan yürüyüşten aslında ilaçları bırakmak istedim duygularım ölüyor diye eskiden keyif aldığım şeylerden keyif almak istiyorum
Dün biraz kızımı babasına bırakıp yürüdüm oturdum bi bankta düşündüm neden böyle oldum diye bıraksalar sabaha kadar eve girmezdim önceden eşim kızım onlarla olmak iyi geliyordu çünkü beni hayata bağlayan kendimi iyi hissettiren keyif aldıgım şeyler vardı şimdi onlar olmayınca enerjim sabrım olmuyor çünkü bu hayatta sadece anne oldugum evladım olduğu için mutlu değilim kitspslrımla mutluydum duygularım vardı canlıya cansıza sevgiyle bakardım şimdi bişeyler gitti ve ben boşluktayımKişisel gelişim videoları vs seyretmenizi öneririm ayrıca.
Mesela ailenizden bağımsız olarak kafa dinlediğiniz saatlerde nasıl hissediyorsunuz?
Sanırım tahmin ettiğim gibi bir probleminiz var.Dün biraz kızımı babasına bırakıp yürüdüm oturdum bi bankta düşündüm neden böyle oldum diye bıraksalar sabaha kadar eve girmezdim önceden eşim kızım onlarla olmak iyi geliyordu çünkü beni hayata bağlayan kendimi iyi hissettiren keyif aldıgım şeyler vardı şimdi onlar olmayınca enerjim sabrım olmuyor çünkü bu hayatta sadece anne oldugum evladım olduğu için mutlu değilim kitspslrımla mutluydum duygularım vardı canlıya cansıza sevgiyle bakardım şimdi bişeyler gitti ve ben boşluktayım
Annem babam normal bi hastalıktan farkli görüpte cokta dikkat göstereceklerini dusunmuyorum bazen bir yanım soyleyeyim diyor bir yanında gerek yok gibi söylüyor.
Evdekiler belki ise güce el atmıyorum diye kirilmazlar diye dusunuyorum.
Yoksa her sıkıntı gibi bi sekilde gecer geçiririm kararındayım sanirim.
Keske derdimi anlatabilsem inanın bi bardak su almak bile e diyet gibi geliyor eskiden yeme bozukluğu vardi simdi gidip yemek birseyler hazirlamaya bile eriniyorum biskuvi ile karnımı doyuruyorum yada buzdolabından çıkarttığım kahvaltiliklarla ayakta tezgahın önünde
Peki sizce depresyonda mıyım iyi geldi sizinle biraz konuşmakSanırım tahmin ettiğim gibi bir probleminiz var.
Sorumluluklardan tek kalamamaktan yorulmuş gibisiniz. Tek başınıza geçirebildiğiniz vakitleri coğaltabileceğiniz bir imkanınız varsa bunu mutlaka yapın.
İnsan kendisiyle olmayı özlüyor.
İyi geldiyse ne mutlu banaPeki sizce depresyonda mıyım iyi geldi sizinle biraz konuşmak