Bak kardeşim bende çok zor ve kötü günlerden geçtim. Eşimde fiziksel şiddet yoktu ancak bizim de çokkk ciddi problemlerimiz vardı. Kimsem yoktu destek olacak ve bende senin gibi evime dönmek zorunda kaldım 2 çocuğumla birine de hamileyken. Ve o gün kendime bi söz verdim “ ya bu deveyi güdeceksin, ya da bu diyardan gideceksin! ”
Ben bu diyardan gitmeyi kocamdan boşanmayı çok istedim. Onu seviyordum ama çok yıpranmıştım, boşanmak istedim olmadı. Senin gibi aile evime sığındım olmadı, olmadı, olmadı işte ... anla.
O zaman bu deveyi gütmeyi kendime yol çizdim. Önce iyi bi terapist bulup kendi psikolojimi düzeltmek için elimden geleni yaptım. Sonra evlilik terapistine gittik birlikte... Ben çok sabrettim, çokk dua ettim ama çokkk. Rabbime sığındım eşimin verdiği ters cevaba bile içimden dua ederek cevap veriyordum, ona sesimi çıkarmıyordum. Tabi bu süreç geçiciydi benim zihnimde. Dualar, terapiler, her koldan her yolu denedim. Bu süreçte de asla melankolik takılmadım güldüm, eğlendim, kendim ve çocuklarım için bişeyler yaptım...
Kendime de baktım çocuklarıma da ve çok şükür ki Rabbime sabrımın mükafatını da aldım. Eşim de düzeldi. Yuvam da huzurlu
Elbetteki sorunlarımız tartışmalarımız oluyor ancak uzamıyor. Akşamdan sabahı bulmamasına gayret ediyoruz.
Sizde oturup tüm gün yaşadığınız olumsuzlukları düşünene kadar, Ya Allah Bismillah deyip silkelenin ve bi yerden başlayın.
İstersek her şeyi başarırız biz kadınlar
Rabbim yardımcınız olsun inşaAllah