Kadın Çalışmalı Mı?

Bazen duyuyorum bazı insanlardan, çocuğu için çalıştığını söylüyor, ne istiyorsa alabilmeliymiş, ona iyi bir gelecek planlıyormuş...

Sevgiyle yoğrulmamış bir gelecek ne kadar iyi olabilir?
Sevgiyle yoğrulmuş bir gelecek için...
Uzmanlar bu konuda yaklaşık olarak en aşağı dört sene bebeğin anneyle beraber olması gerektiğini, güven ve sevgi duygusu gibi temel duyguları bu birliktelik ile kazanacaklarını dile getiriyorlar.

Çocukla sağlıklı iletişim ne isterse alayım mantığı değildir ki.

Annesi ve babası çalışan ve gelirleri gayet iyi yalnız çocukları çok mutsuz insanlar tanırım, bir tanesi lisede arkadaşımdı. Kız, sevginin ne demek olduğunu bilemiyordu, iyi niyetliydi ama tavırları çok farklıydı, aldığı harçlık fazlaydı ama mutlu değildi, insanına göre para harcardı, para durumu iyi olana daha pahalı hediyeler vs, ailesiyle arası iyi olan insanlara imrenirdi, kıskanırdı, aile sevgisinden mahrum büyümüş biri bu, küçükkenki iletişimlerini az çok görebiliyorum büyüdüğünde ailesiyle arasında saygı ve sevginin yeterli olamayışından.

Para durumları çok iyi olmayan sadece babanın çalıştığı yalnız sevginin söz sahibi olduğu ailelerde biliyorum, huzurlu bir yuva. Yine bir tane çok yakınımdan bir ailede gördüm bunu da, bu sadece bir örnek daha nicesi mevcut... Belki çocukların her istediği olmamıştır ama mutlular, şimdi para durumları iyi ama eskiden sıkıntılı zamanlar da geçirmişler. Ev halkı birbirine saygılı ve sevgili.

Aynı şekilde anne ve baba ikisi de çalışan ve huzurlu evler de biliyorum.

Mesele bilinçli olmak, bilinçle yuva kurmak, bilinçle yuvaya sahip çıkmak değil midir?
Değer verdiklerimizle nitelikli vakit geçirmek değil midir?

Sadece maddiyata ihtiyaç olsaydı insan sadece maddeden var olurdu. Oysa ki bizim ruhumuz var, değil mi?

Bir insan statüsü ne olursa olsun çabalamadan, bir uğraşı göstermeden, ilim öğrenmeden duruyorsa o insanın kendisine saygısı yok demektir. Ev hanımı demek boş durmak değildir, boş duruyorsa eğer kendine saygısını yitirmiştir, hayata sevgisini de belli oranda.

Fizyolojik yapısını da göz önünde tutarak kocasına ve çocuklarına nitelikli vakit ayırabilecekse, saygılı bir iş ve iş yeri bulabilecekse isterse çalışır. Kadının tercihi bu.

Büşra Şükran

bence bir mesleği varsa gerçekten çalışmayı seviyorsa çalışmalı ve ayaklarının üzerine basmalı, ben evlenene kadar çalışmış bir bayan olarak (ama vasıfsız özel yerlerde çalıştım) keşek bir meslek sahibi olsaydım ve çalışsaydım diyorum,imkanı olan herkes çalışsın derim ben...

Ben calisan bir bayanim, hic sikayetci degilim bu durumdan.. Hayatim daha duzenli bu sekilde, her istedigimizi yapiyoruz esimle ve gelecegimiz icin guzel birikim yapiyoruz bu sekilde cunki henuz cocuklarimiz yok. Ama bi bebegim olsa calismaya bi sure ara vermeyi dusunurum. Ama Calismanin saglikli oldugunu dusunuyorum, hem fiziksel hem ruhsal acidan, kadinlarimiz guclu olmali belirli haklara sahip olmailar kendilerini ezdirmemeliler

bence çalışmalı , çalışmayıp çocuğuna gereken ilgili göstermeyen sevgiyi hissettirmeyen anneler de var , yani bence önemli olan çocuğunla geçirdiğin kaliteli zaman , çalışan bir sürü anne tanıdığım var akşamları da gayet ilgileniyorlar çocuklarıyla ,

ayrıca bence tabi kişilikle de alakalı ama ben çalışmadan mutlu olamam çünkü kendimi güvende hissetmem maddi bi dayanağım olmadığı için belki de kendimi bildim bileli çalıştığım için olsa gerek ,

ve bence bir çocuğun en başta mutlu anne-babaya ihtiyacı var ki önünde öyle güzel örnek bir aileyle büyüyebilsin

Sizde belirtmişsiniz,mesele bilinçli olmak.
Bahsettiğiniz örneğin tam tersi örnekleride çok hayatta.
Her ev hanımı kendini sadece çocuklarını düzgün yetiştirmeye adamıyor.
Önemli olan çocuğunuzla 24 saati birlikte geçirmek değil kaliteli vakit geçirmektir.
Ben küçük çocuğum 5 yaşına gelene kadar çalışmadım.
Ama çalışmaya başladığımdan beri çocuklarımla daha kaliteli vakit geçiriyorum.
Çalışan annelerin çalışma sebebinide yanlış anlamışsınız.
Amaç çocuğun her şstediğini almak değil,onlara daha iyi bir gelecek hazırlamak.
Kimisi dershane parası,kimisi okul parası ,kimide ilerisi için birikim yapma peşindeler.
Şunuda söylemeden geçemiycem;
Çocuklarımın sınıf arkadaşlarının çoğunun annesi çalışmıyor,ama hiçbir anne benim kadar çocuklarıyla vakit geçirmiyor.
Bu öğretmenlerinin gözlemi ,benim söylemim değil bu arada.