Gerçekten kafayı yemek üzereyim. Nasıl ispatlamam lazım. Kimseyle 10 yıldır asla konuşmadım asla ya hani haykırıp bağırıp deliriyorum bazen bağır cağır aglama krizleri... Numara yapıyorsun tamda düşündüğüm gibi bunlar manipülasyon teknikleri ama ben yemem şimdi daha çok emin oldum söyle kimlerle konuştun diyor. Bu esnada artık ben kendimden geçiyorum sinir krizi geçirip bir kez bayıldım, sayıklama krizine girdim. başka olaylar içinde geçerli sadece ill sevgilin var diye değil. gerçek doğru olan şeyleri hayır inanmıyorum doğru söyle deyip ısrarcı oluyor. Buna dayanamayıp bir keresinde evdeki bütün ilaçları içmiş sonra hemen çok pişman lup kusmuştum. sonra annemler doktora götürdü tavuk yedim dokundu falan demiştim.
Sayıklama ve ağlama krizlerim çok olmaya başladı. Nöbetler geçiriyorum doğru söylüyorum çünkü ama yok gerçeği söyle diyor. İnanmıyorum dese kabul edicem inanmamak sana kalmış tecihin diye. Ancak doğruyu söyleceksin diye ısrar hakaret bende kanıtlamaya çalışıyorum. Çok büyük rezilde ettim bu uğurda kendimi arkadaşlarıma yazdım bakın şu gün şurdaydık siz vardınız şu resmi atsanıza bana vb....
Neden bir insan böyle davranır. Neden sürekli kendi bildiği inandığı doğrudur?