Ben her zaman erkeklerin emek verip savaştığı kişilerden vazgeçmeyip kaybetmeye korktuklarını düşünürüm. Bu şekilde o orada duracak ve armut piş ağzıma düş diyecekse arkanı dön git derim. Ama o da seninle birlikte savaşıp seninle aşacaksa engellerinizi sonuna kadar git. Asla ama asla tek taraflı fedakar olma. Gün gelir yapmasaydın olur.
O kadar fedakarlığa deyeceğini düşünmüyorum.
Erkekler bize benzemiyorlar kesinlikle. Kalbini açmak, ruhunu tamir etmek va biz kadınların işgüzarlığı.
Her nedense ilişkiler kadın değil de erkek çabaladığında daha güzel yürüyor.
Naçizane tavaiyem tek başına savaşmaktansa yine tek başına ama kendi yolunuzda devam etmeniz.
bende çoğu zaman böyle düşünüyorum inanın genelde istenilen peşinde koşulan bir tip oldum kendime yediremiyorum bu durumu bazen. şuan için hiç bir şey yapmıyorum. yapmakta gelmiyor içimden. ama işte bazen böyle sebepsizce geliyor aklıma, içimdeki hislere teslim oluyorum o sırada. bilmiyorum kafam neden bu kadar çok karıştı, bilmiyorum. yorumunuz için teşekkür ederim bu arada.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?