- 12 Şubat 2022
- 527
- 521
- 23
- 25
- Konu Sahibi yedundjdns
-
- #1
Sakın inanma.. madem dönecekti süper zekalı adam(!) zorla aldırdığı bebeğin günahı neymiş peki!! Dönersen hayatının hatasını yaparsınKızlar çekişmeli süren boşanma davam var.Bilmeyenler için özet geçiyorum.Evliliğimiz boyunca eşimle birbirimizi çok hırpaladık.Kavga esnasında fiziksel ve psikolojik şiddet gördüm.Tabi bende kendimi korumak adına ona karşı elim durmadı.Bende bu olayları delil niteliğimde telefona aldım.Yarınımı düşünmek adına ve mahkemede bunu kullanacam.Avukatıma bütün delilerimi(ses kayıtları,şiddet videoları,whatsap konuşmaları)gönderdim.Ben hamileydim ve istemiyordu.kayınbabamı aradım durumu bildirdim onlarda yaşadığımız yere geldiler.Benim ailemde bizim yaşadığımız yerde yaşıyordu.Ailem kayınbabamla kaynanamı eve davet etti.çok güzel ilgilendiler.Bizde eşimle Geldik.Baktım eşim annesiyle fısır fısır konuşuyorlar.Bende fazla üstüne düşmedim annesi sonuçta.akşam yemeğimizi yedik.Eşimle odada oturduk tek bana diyor Kİ bak bu bebeği aldıracaz ben kesin kararlıyım.Sonra ben sinirlenerek salona gittim bütün herkese anlattım ,özellikle babasına dedim ki yeter bu oğlun ne yapmaya çalışıyor.Baya kavga gürültü oldu.Eşim başladı benim açığımı vurmaya.Sonra anasıyla gitmeye kalktı.Babası yalvardı.Sonra annem eşime tek bir soru sordu kızımı istiyor musun cevap bile veremedi.Ailesiyle gittiler.Tabi sonra mecbur bebeği aldırmak zorunda kaldım.Eşim boşanma davası açmıştı.Beni o halde bıraktı gitti.Bu olaylar olalı 5 ay oluyor.Tabi öncelerden ailesi arayıp yalvardılar,kendiside bir kaç kez yalvardı.Ben hiç oralı olmadım.Eşim bu aralar arayıp mesaj atıyor sürekli.Gel yuvamızı kurtaralım,seni seviyorum,seni çok özledim,bunları unutman için elimden geleni yapacağım.Geçmişi unutup güzel düşüneceğiz,önümüze bakacağız gibi şeyler söylüyor ve yalvarıyor.Benim kafamı karıştırıyor.Bazen diyorum gerçekten bunları unutacak mıyım bir şans vermeli miyim ,çok mu duygusal yaklaşıyorum bilmiyorum.Ailem kesinlikle karşı.Gitsem beni affetmezler belki biliyorum.Kafam çok karışık.Her şeye rağmen özlüyorum evimi,yaşadığımız güzel günleri bu normal mi.Kızlar lütfen bana bir akıl verin.
Eşimin uyguladığı psikolojik baskı (bu bebeği istemiyorum,aldıracağız)Doktor bile eşimi ikna etmeye çalıştı.klinikte son kez eşimle konuştum yapma etme dedim.Bana dediği şey sana karşı bir şey hissetmiyorum oldu.Doktora danıştım babasız bir bebeği dünyaya getirmem ona karşı vicdansızlık olurdu.Bütün çabalarıma rağmen ikna olmadı.Ve aldırmak zorunda kaldım.Bebeği neden aldırmak zorunda kaldınız ? Kesinlikle kanmayın pisliğe.
Benim dönüm noktam bebek oldu.Belki bu olay yaşanmasaydı hala o adamın yanındaydım.Bilmiyorum bazen çok duygusal yaklaşıyorum.Sakın inanma.. madem dönecekti süper zekalı adam(!) zorla aldırdığı bebeğin günahı neymiş peki!! Dönersen hayatının hatasını yaparsın
Yasanilan seyler ugruna bir bebek yasayamadan gitti. Eskisi gibi olsaniz bile ne fark eder esiniz oyle istedi dye bebeginizden oldunuz aldirdiniz. Bunlari unutmayin derim. Bunu nasil unutacaksiniz ki ? Kesinlikle yol verinKızlar çekişmeli süren boşanma davam var.Bilmeyenler için özet geçiyorum.Evliliğimiz boyunca eşimle birbirimizi çok hırpaladık.Kavga esnasında fiziksel ve psikolojik şiddet gördüm.Tabi bende kendimi korumak adına ona karşı elim durmadı.Bende bu olayları delil niteliğimde telefona aldım.Yarınımı düşünmek adına ve mahkemede bunu kullanacam.Avukatıma bütün delilerimi(ses kayıtları,şiddet videoları,whatsap konuşmaları)gönderdim.Ben hamileydim ve istemiyordu.kayınbabamı aradım durumu bildirdim onlarda yaşadığımız yere geldiler.Benim ailemde bizim yaşadığımız yerde yaşıyordu.Ailem kayınbabamla kaynanamı eve davet etti.çok güzel ilgilendiler.Bizde eşimle Geldik.Baktım eşim annesiyle fısır fısır konuşuyorlar.Bende fazla üstüne düşmedim annesi sonuçta.akşam yemeğimizi yedik.Eşimle odada oturduk tek bana diyor Kİ bak bu bebeği aldıracaz ben kesin kararlıyım.Sonra ben sinirlenerek salona gittim bütün herkese anlattım ,özellikle babasına dedim ki yeter bu oğlun ne yapmaya çalışıyor.Baya kavga gürültü oldu.Eşim başladı benim açığımı vurmaya.Sonra anasıyla gitmeye kalktı.Babası yalvardı.Sonra annem eşime tek bir soru sordu kızımı istiyor musun cevap bile veremedi.Ailesiyle gittiler.Tabi sonra mecbur bebeği aldırmak zorunda kaldım.Eşim boşanma davası açmıştı.Beni o halde bıraktı gitti.Bu olaylar olalı 5 ay oluyor.Tabi öncelerden ailesi arayıp yalvardılar,kendiside bir kaç kez yalvardı.Ben hiç oralı olmadım.Eşim bu aralar arayıp mesaj atıyor sürekli.Gel yuvamızı kurtaralım,seni seviyorum,seni çok özledim,bunları unutman için elimden geleni yapacağım.Geçmişi unutup güzel düşüneceğiz,önümüze bakacağız gibi şeyler söylüyor ve yalvarıyor.Benim kafamı karıştırıyor.Bazen diyorum gerçekten bunları unutacak mıyım bir şans vermeli miyim ,çok mu duygusal yaklaşıyorum bilmiyorum.Ailem kesinlikle karşı.Gitsem beni affetmezler belki biliyorum.Kafam çok karışık.Her şeye rağmen özlüyorum evimi,yaşadığımız güzel günleri bu normal mi.Kızlar lütfen bana bir akıl verin.
Hayır.Kafamı karıştırmaya çalışıyor,duygusal olduğumu biliyor beni burdan alt etmeye çalışıyor.Her türlü şiddeti mi özlediniz?
Babaya bakıp çocuğu aldırmazdım yazık etmişsiniz... Şu durumda evladına sahip çıkmamış bir adamı cümle aleme rezil ederim, oyuncak mı bu işler,çocuğu aldır sonra gel barışalım daha neler... Barışmak sizin bileceğiniz iş ama barışırsanız vazektomiyi şart koşun bir daha ürememeli bu tinette bir adamKızlar çekişmeli süren boşanma davam var.Bilmeyenler için özet geçiyorum.Evliliğimiz boyunca eşimle birbirimizi çok hırpaladık.Kavga esnasında fiziksel ve psikolojik şiddet gördüm.Tabi bende kendimi korumak adına ona karşı elim durmadı.Bende bu olayları delil niteliğimde telefona aldım.Yarınımı düşünmek adına ve mahkemede bunu kullanacam.Avukatıma bütün delilerimi(ses kayıtları,şiddet videoları,whatsap konuşmaları)gönderdim.Ben hamileydim ve istemiyordu.kayınbabamı aradım durumu bildirdim onlarda yaşadığımız yere geldiler.Benim ailemde bizim yaşadığımız yerde yaşıyordu.Ailem kayınbabamla kaynanamı eve davet etti.çok güzel ilgilendiler.Bizde eşimle Geldik.Baktım eşim annesiyle fısır fısır konuşuyorlar.Bende fazla üstüne düşmedim annesi sonuçta.akşam yemeğimizi yedik.Eşimle odada oturduk tek bana diyor Kİ bak bu bebeği aldıracaz ben kesin kararlıyım.Sonra ben sinirlenerek salona gittim bütün herkese anlattım ,özellikle babasına dedim ki yeter bu oğlun ne yapmaya çalışıyor.Baya kavga gürültü oldu.Eşim başladı benim açığımı vurmaya.Sonra anasıyla gitmeye kalktı.Babası yalvardı.Sonra annem eşime tek bir soru sordu kızımı istiyor musun cevap bile veremedi.Ailesiyle gittiler.Tabi sonra mecbur bebeği aldırmak zorunda kaldım.Eşim boşanma davası açmıştı.Beni o halde bıraktı gitti.Bu olaylar olalı 5 ay oluyor.Tabi öncelerden ailesi arayıp yalvardılar,kendiside bir kaç kez yalvardı.Ben hiç oralı olmadım.Eşim bu aralar arayıp mesaj atıyor sürekli.Gel yuvamızı kurtaralım,seni seviyorum,seni çok özledim,bunları unutman için elimden geleni yapacağım.Geçmişi unutup güzel düşüneceğiz,önümüze bakacağız gibi şeyler söylüyor ve yalvarıyor.Benim kafamı karıştırıyor.Bazen diyorum gerçekten bunları unutacak mıyım bir şans vermeli miyim ,çok mu duygusal yaklaşıyorum bilmiyorum.Ailem kesinlikle karşı.Gitsem beni affetmezler belki biliyorum.Kafam çok karışık.Her şeye rağmen özlüyorum evimi,yaşadığımız güzel günleri bu normal mi.Kızlar lütfen bana bir akıl verin.
Ve bugün ona dönmeyi düşünüyorsunuzEşimin uyguladığı psikolojik baskı (bu bebeği istemiyorum,aldıracağız)Doktor bile eşimi ikna etmeye çalıştı.klinikte son kez eşimle konuştum yapma etme dedim.Bana dediği şey sana karşı bir şey hissetmiyorum oldu.Doktora danıştım babasız bir bebeği dünyaya getirmem ona karşı vicdansızlık olurdu.Bütün çabalarıma rağmen ikna olmadı.Ve aldırmak zorunda kaldım.
Eşimin uyguladığı psikolojik baskı (bu bebeği istemiyorum,aldıracağız)Doktor bile eşimi ikna etmeye çalıştı.klinikte son kez eşimle konuştum yapma etme dedim.Bana dediği şey sana karşı bir şey hissetmiyorum oldu.Doktora danıştım babasız bir bebeği dünyaya getirmem ona karşı vicdansızlık olurdu.Bütün çabalarıma rağmen ikna olmadı.Ve aldırmak zorunda kaldım.
Kürtaj travmasını hala atlatmış değilim,canım yana yana kürtaj oldum.Benim saf olduğumu biliyor ve kandırıyor bende salak gibi inanamaya çalışıyorum.Yasanilan seyler ugruna bir bebek yasayamadan gitti. Eskisi gibi olsaniz bile ne fark eder esiniz oyle istedi dye bebeginizden oldunuz aldirdiniz. Bunlari unutmayin derim. Bunu nasil unutacaksiniz ki ? Kesinlikle yol verin
Eşinizi engelleyin her yerden.
Şiddet görmüşsünüz, istemiyor diye kürtaj olmuşsunuz.
Daha ne olması lazım aklınizın karışmaması için?
Böyle bir manyak için size destek olan ailenizi de hiçe sayacaksiniz üstlelik.
Kusura bakmayın, bu kadar zayıflığı aklım almıyor benim.
Kürtaj travmasını hala atlatmış değilim,canım yana yana kürtaj oldum.Benim saf olduğumu biliyor ve kandırıyor bende salak gibi inanamaya çalışıyorum.
Çok haklısınız.Duygusal davranmamak adına buraya böyle bir konu açtım.Hepinizde aynı şeyleri söylüyorsunuz.Ben duygusal davrandığım için aklım karışıyor.Ama izin vermeyeceğim beni kandırmasına,engelledim onu.Ailem kesinlikle karşı ve ailemi dinlemem gerekiyor.duygularımı değil.Eşinizi engelleyin her yerden.
Şiddet görmüşsünüz, istemiyor diye kürtaj olmuşsunuz.
Daha ne olması lazım aklınizın karışmaması için?
Böyle bir manyak için size destek olan ailenizi de hiçe sayacaksiniz üstlelik.
Kusura bakmayın, bu kadar zayıflığı aklım almıyor benim.
Ben de boşandım, burada milletin evliliklerini ve boşanmaya getiren olaylarını duyunca diyorum ki biz boşuna boşandık galiba (ironi yapıyorum, zerre pişman değilimKızlar çekişmeli süren boşanma davam var.Bilmeyenler için özet geçiyorum.Evliliğimiz boyunca eşimle birbirimizi çok hırpaladık.Kavga esnasında fiziksel ve psikolojik şiddet gördüm.Tabi bende kendimi korumak adına ona karşı elim durmadı.Bende bu olayları delil niteliğimde telefona aldım.Yarınımı düşünmek adına ve mahkemede bunu kullanacam.Avukatıma bütün delilerimi(ses kayıtları,şiddet videoları,whatsap konuşmaları)gönderdim.Ben hamileydim ve istemiyordu.kayınbabamı aradım durumu bildirdim onlarda yaşadığımız yere geldiler.Benim ailemde bizim yaşadığımız yerde yaşıyordu.Ailem kayınbabamla kaynanamı eve davet etti.çok güzel ilgilendiler.Bizde eşimle Geldik.Baktım eşim annesiyle fısır fısır konuşuyorlar.Bende fazla üstüne düşmedim annesi sonuçta.akşam yemeğimizi yedik.Eşimle odada oturduk tek bana diyor Kİ bak bu bebeği aldıracaz ben kesin kararlıyım.Sonra ben sinirlenerek salona gittim bütün herkese anlattım ,özellikle babasına dedim ki yeter bu oğlun ne yapmaya çalışıyor.Baya kavga gürültü oldu.Eşim başladı benim açığımı vurmaya.Sonra anasıyla gitmeye kalktı.Babası yalvardı.Sonra annem eşime tek bir soru sordu kızımı istiyor musun cevap bile veremedi.Ailesiyle gittiler.Tabi sonra mecbur bebeği aldırmak zorunda kaldım.Eşim boşanma davası açmıştı.Beni o halde bıraktı gitti.Bu olaylar olalı 5 ay oluyor.Tabi öncelerden ailesi arayıp yalvardılar,kendiside bir kaç kez yalvardı.Ben hiç oralı olmadım.Eşim bu aralar arayıp mesaj atıyor sürekli.Gel yuvamızı kurtaralım,seni seviyorum,seni çok özledim,bunları unutman için elimden geleni yapacağım.Geçmişi unutup güzel düşüneceğiz,önümüze bakacağız gibi şeyler söylüyor ve yalvarıyor.Benim kafamı karıştırıyor.Bazen diyorum gerçekten bunları unutacak mıyım bir şans vermeli miyim ,çok mu duygusal yaklaşıyorum bilmiyorum.Ailem kesinlikle karşı.Gitsem beni affetmezler belki biliyorum.Kafam çok karışık.Her şeye rağmen özlüyorum evimi,yaşadığımız güzel günleri bu normal mi.Kızlar lütfen bana bir akıl verin.
Dilekçeye bazı asılsız söylemleri oldu.Sonra aradım bunu neden iftira atıyorsun dedim pişmanın,huzursuzum dedi.Bende yapmayacaktın o zaman dedim.Bi önceki konunuzda sizi mahvedeceğine dair söylemleri yok muydu? Ben mi yanlış hatırlıyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?