- 21 Nisan 2018
- 8.160
- 30.246
- 548
- 36
- Konu Sahibi Less-is-More
-
- #1
Birseylerle mesgulken daha da cok ususuyor bu dusunceler. Yemek yaparken, temizlik yaparken...sürekli evdeyiz yaptığımız şeyler sınırlı insan bu yüzden düşünüp duruyor. bir şeylerle meşgul olmaya çalışın kafanızı dağıtın
İlerisi kaygı bozukluğu dikkat edin ust komsu aynı durumda hatta bizzat ayni. Dertlesırız arada kadın temizlik yaparken yemek yaparken hep bunları dusunuyor mus sen doktora git dedim anksıyete demıs. Yapmayın inanın bu dunya da haksızlığa ugramayan kendisine laf sokulmamıs kucuk dusurulmemıs insan yok. Allaha havale edın en guzel inde verir kım hakkedıyorsaKendi kendime tabi ki teshis koyamam ama son zamanlarda o kadar cok artti ki, kendimden korkmaya basladim. Malum karantinadayiz, iki kucuk cocukla evde yalnizim. Esin mecbur calisiyor, jandarma oldugu icin. Ve ben bu donemde kendimi surekli ozellikle kv ile ilgili yapilan haksizliklari dusunup kendi kendimi nefrete bogarken buluyorum. Sunu da yapmisti, aaa bunu da yapmisti, soyle demisti, boyle demisti.... sadece kv degil. Esimle ilgili olanlar da aklima geliyor. Babamla annemin kavgalari, babamin bizi uzdugu olaylar. Sonra kendi yaptığım hatalar geliyor aklima, birden kendimden de nefret etmeye basliyorum. Cocuklarimla ilgilenirken her sey cok guzel, onlar beni mutlu eden tek sey su gunlerde ama kendi kendime kalinca boyle dipsiz bir kuyuya dusuyorum. Bu sesleri susturmak icin komedi dizileri izliyorum. Biraz iyi geliyor. Bu arada yanlis anlasilmasin, evliligimde herhangi bir sorun yok. Esimle iyi anlasiyoruz, gayet duzgun giden, tabi arada biz de tartisiyoruz, bir evliligimiz var. Peki ben neden surekli hayati zehir ediyorum kendime boyle? Bu sacma sapan dusunceleri kafamdan nasil atarim?
Evet gun sonunda Allaha havale ediyorum ama ertesi gun yine aynisi oluyor. Biktim artik kendimi bunlari dusunurken bulmaktanİlerisi kaygı bozukluğu dikkat edin ust komsu aynı durumda hatta bizzat ayni. Dertlesırız arada kadın temizlik yaparken yemek yaparken hep bunları dusunuyor mus sen doktora git dedim anksıyete demıs. Yapmayın inanın bu dunya da haksızlığa ugramayan kendisine laf sokulmamıs kucuk dusurulmemıs insan yok. Allaha havale edın en guzel inde verir kım hakkedıyorsa
Yalnız değilsiniz ben de aynıyım..Birseylerle mesgulken daha da cok ususuyor bu dusunceler. Yemek yaparken, temizlik yaparken...
Bu söyledikleriniz ben de vardı en son psikolog yardımı aldım daha iyiyimKendi kendime tabi ki teshis koyamam ama son zamanlarda o kadar cok artti ki, kendimden korkmaya basladim. Malum karantinadayiz, iki kucuk cocukla evde yalnizim. Esin mecbur calisiyor, jandarma oldugu icin. Ve ben bu donemde kendimi surekli ozellikle kv ile ilgili yapilan haksizliklari dusunup kendi kendimi nefrete bogarken buluyorum. Sunu da yapmisti, aaa bunu da yapmisti, soyle demisti, boyle demisti.... sadece kv degil. Esimle ilgili olanlar da aklima geliyor. Babamla annemin kavgalari, babamin bizi uzdugu olaylar. Sonra kendi yaptığım hatalar geliyor aklima, birden kendimden de nefret etmeye basliyorum. Cocuklarimla ilgilenirken her sey cok guzel, onlar beni mutlu eden tek sey su gunlerde ama kendi kendime kalinca boyle dipsiz bir kuyuya dusuyorum. Bu sesleri susturmak icin komedi dizileri izliyorum. Biraz iyi geliyor. Bu arada yanlis anlasilmasin, evliligimde herhangi bir sorun yok. Esimle iyi anlasiyoruz, gayet duzgun giden, tabi arada biz de tartisiyoruz, bir evliligimiz var. Peki ben neden surekli hayati zehir ediyorum kendime boyle? Bu sacma sapan dusunceleri kafamdan nasil atarim?
Ben de buna ihtiyacim oldugunu dusunuyorum cunku kendi kendime bas edemiyorum. Bazen icim nefret doluyor, buna engel olamiyorum. Hic kimseyi nefret edecek kadar bile onemsemek istemiyorum. O seviyeye gelen insanlara imreniyorum ciddenBu söyledikleriniz ben de vardı en son psikolog yardımı aldım daha iyiyim
Ben 3 4 sene savaştım hergün aklıma geliyor du geçmiş en son savaşı kaybettiğimi anladım önce doktora sonra psikolog a gittim iyiyim şimdi destek alarak kazandımBen de buna ihtiyacim oldugunu dusunuyorum cunku kendi kendime bas edemiyorum. Bazen icim nefret doluyor, buna engel olamiyorum. Hic kimseyi nefret edecek kadar bile onemsemek istemiyorum. O seviyeye gelen insanlara imreniyorum cidden
Aslinda cok severim ama iki cocukla mumkun olmuyor. Biri daha 8 aylik oburu 2,5 yasindaEl işi yapın.
Örgü olur, kanaviçe olur, dantel olur, resim olur.
Eliniz oyalanirken kafanız da dağılır.
Kafami dagitmam kisa sureli oluyor. Tamamen bosvermek istiyorum. Bunun icin destek almam gerekiyor sanirim.Kimse sizden yapılanları unutmanızı bekleyemez.Üzülmüşsünüz.Ama sizin üzülmeniz onların umrunda değil.Size de zarar ayrıca.O yüzden kafanızı dağıtmanın yolunu bulun.
Şu zamanda zor.Uğraş edinin.Netten vakit alan işler bulun.Kafami dagitmam kisa sureli oluyor. Tamamen bosvermek istiyorum. Bunun icin destek almam gerekiyor sanirim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?