Kafayi mi yiyorum? 😳

Less-is-More .!.:

Kendi kendime tabi ki teshis koyamam ama son zamanlarda o kadar cok artti ki, kendimden korkmaya basladim. Malum karantinadayiz, iki kucuk cocukla evde yalnizim. Esin mecbur calisiyor, jandarma oldugu icin. Ve ben bu donemde kendimi surekli ozellikle kv ile ilgili yapilan haksizliklari dusunup kendi kendimi nefrete bogarken buluyorum. Sunu da yapmisti, aaa bunu da yapmisti, soyle demisti, boyle demisti.... sadece kv degil. Esimle ilgili olanlar da aklima geliyor. Babamla annemin kavgalari, babamin bizi uzdugu olaylar. Sonra kendi yaptığım hatalar geliyor aklima, birden kendimden de nefret etmeye basliyorum. Cocuklarimla ilgilenirken her sey cok guzel, onlar beni mutlu eden tek sey su gunlerde ama kendi kendime kalinca boyle dipsiz bir kuyuya dusuyorum. Bu sesleri susturmak icin komedi dizileri izliyorum. Biraz iyi geliyor. Bu arada yanlis anlasilmasin, evliligimde herhangi bir sorun yok. Esimle iyi anlasiyoruz, gayet duzgun giden, tabi arada biz de tartisiyoruz, bir evliligimiz var. Peki ben neden surekli hayati zehir ediyorum kendime boyle? Bu sacma sapan dusunceleri kafamdan nasil atarim?

Genişletmek için tıkla...

gizemliasli .!.:

ben taş boyamaya bile sardım ya , yoksa sürekli kafama bişeyleri takıp kendimi doldurmaya başladım artık.

Genişletmek için tıkla...

Altagracia_ .!.:

Çok sık yaşadığım duygu durumu benim de.
Özellikle şu dikkatimi çekti; sevmediğim bir şeyle uğraşınca girdap gibi içine çekiyor. Ütü yaparken, mutfak temizlerken kv’nin doğumumda yaptıkları, sözleri hep aklımda ve öyle bi kinle doluyorum ki bazen kendi kendime cevap veriyorum. Sesini her duyduğumda tekrar o günlere döndüğüm için uzun süredir kestim irtibatı. Baya azalma oldu şu sıralar

Genişletmek için tıkla...

Oglak kizi .!.:

Yok yalnız değilsin benim genel ruh halim bu. Hep düşünürüm geçmişi ve bana yapılanları. Artık pek düşünmesem de insan düşünmeden edemiyor

Genişletmek için tıkla...

Emalia60 .!.:

Bu hayatta dostun kadar düşmanında önemlidir çünkü dostta, düsmanda bize benzer yani kime kafayı takıyirsaniz sizde onun gibisiniz

Genişletmek için tıkla...

Less-is-More .!.:

Kendi kendimizi yiyip bitiriyoruz

Genişletmek için tıkla...

Less-is-More .!.:

Bu mesaj benun farkli yonde bakmami sagladi. Tesekkur ederim

Genişletmek için tıkla...

Oglak kizi .!.:

Öyle canım, insan düşünüyor haksızlıkları ve kötü anılarını, sen gayet normalsin yani, ha onları asla unutmamak lazım, kötü bile olsa tecrübe önemli, bizi biz yapar, tekrar aynı hataları yapmayız

Genişletmek için tıkla...

Emalia60 .!.:

Amacım sizi kırmak değil yanlış anlamayın lütfen kv kafanızda bu kadar yer etmesin enerjinizi başka yönlere çeviriniz

Genişletmek için tıkla...

Less-is-More .!.:

Hayir beni kirmadiniz. Dogru soyluyorsunuz. Ben de ciksin gitsin istiyorum. O yuzden yazdiklariniz onemli

Genişletmek için tıkla...

Less-is-More .!.:

Kendi kendime tabi ki teshis koyamam ama son zamanlarda o kadar cok artti ki, kendimden korkmaya basladim. Malum karantinadayiz, iki kucuk cocukla evde yalnizim. Esin mecbur calisiyor, jandarma oldugu icin. Ve ben bu donemde kendimi surekli ozellikle kv ile ilgili yapilan haksizliklari dusunup kendi kendimi nefrete bogarken buluyorum. Sunu da yapmisti, aaa bunu da yapmisti, soyle demisti, boyle demisti.... sadece kv degil. Esimle ilgili olanlar da aklima geliyor. Babamla annemin kavgalari, babamin bizi uzdugu olaylar. Sonra kendi yaptığım hatalar geliyor aklima, birden kendimden de nefret etmeye basliyorum. Cocuklarimla ilgilenirken her sey cok guzel, onlar beni mutlu eden tek sey su gunlerde ama kendi kendime kalinca boyle dipsiz bir kuyuya dusuyorum. Bu sesleri susturmak icin komedi dizileri izliyorum. Biraz iyi geliyor. Bu arada yanlis anlasilmasin, evliligimde herhangi bir sorun yok. Esimle iyi anlasiyoruz, gayet duzgun giden, tabi arada biz de tartisiyoruz, bir evliligimiz var. Peki ben neden surekli hayati zehir ediyorum kendime boyle? Bu sacma sapan dusunceleri kafamdan nasil atarim?

Genişletmek için tıkla...

Less-is-More .!.:

Aslinda buyuk kucuk demeden, yanlışa direk cevabini vermek gerek. Benim kendime kizdigim nokta o. Keske deseydim icimde kalanlari

Genişletmek için tıkla...

Less-is-More .!.:

Kendi kendime tabi ki teshis koyamam ama son zamanlarda o kadar cok artti ki, kendimden korkmaya basladim. Malum karantinadayiz, iki kucuk cocukla evde yalnizim. Esin mecbur calisiyor, jandarma oldugu icin. Ve ben bu donemde kendimi surekli ozellikle kv ile ilgili yapilan haksizliklari dusunup kendi kendimi nefrete bogarken buluyorum. Sunu da yapmisti, aaa bunu da yapmisti, soyle demisti, boyle demisti.... sadece kv degil. Esimle ilgili olanlar da aklima geliyor. Babamla annemin kavgalari, babamin bizi uzdugu olaylar. Sonra kendi yaptığım hatalar geliyor aklima, birden kendimden de nefret etmeye basliyorum. Cocuklarimla ilgilenirken her sey cok guzel, onlar beni mutlu eden tek sey su gunlerde ama kendi kendime kalinca boyle dipsiz bir kuyuya dusuyorum. Bu sesleri susturmak icin komedi dizileri izliyorum. Biraz iyi geliyor. Bu arada yanlis anlasilmasin, evliligimde herhangi bir sorun yok. Esimle iyi anlasiyoruz, gayet duzgun giden, tabi arada biz de tartisiyoruz, bir evliligimiz var. Peki ben neden surekli hayati zehir ediyorum kendime boyle? Bu sacma sapan dusunceleri kafamdan nasil atarim?

Genişletmek için tıkla...