2 ay önce evlendim. Evlenmeden önce herşey güzeldi. Sevdiğimden başka kimseyi dinlemedim, uyardılar kulak asmadım. Yüreğimin sesini dinledim, sadece eşime güvendim. O yanımda olsaydı yeterdi, beni hep korurdu, kimseler üzemezdi... Evlendim, kaynana kayınpeder ve 2 bekar görümcemle yaşamak üzere buraya geldim. Korkularım vardı, ev ev üstüne olmaz dedim. Eşime nişanlıyken korkularımdan bahsettim, ama hep tepkiyle karşılık verdi, herşeyin en kötüsünü düşünüyormuşum öyle dedi. Şimdi o düşüncelerimden de kötü bir haldeyim, eşim beni yeterince koruyamıyor. Kendi köyümü bilmezken, sevdiğim için köye yerleştim. Evet, köyde yaşıyoruz :) Ben bekarken de evden çıkmazdım, burda da çok az insan var. Problem olmaz diye düşündüm ama, evde görümcelerim tarafından sebebini anlamadığım şekilde dışlandım. Huzursuzluklar oldu, kavgalar çıktı. Hep ben haksız oldum. Eşim hep yanımda, ama yetmiyor. Bunalıma girdim, işin içinden çıkamadım antidepresana başladım. "Sen orda yaşayamazsın" dediler, kimseyi dinlemedim. Şimdi binlerce kez pişmanım. Evimizi ayıralım şehre taşınalım diyorum, burdaki işleri bırakıp gidemiyor. Borç deseniz gırtlaktan akıyor. Ailem halimden memnun değil, böyle giderse beni geri alacaklarını söylüyorlarmış. Eşime olan güvenimi gün gün yitirmekteyim, bu şekilde nasıl yaşayacağımı bilmiyorum. Burnumun dikine gittim, gördüm işte günümü. Köyde ne iş var artık eskisi gibi diyordu, geldiğim günden beri iş güç birbirini kovalıyor. Kaçta yatarsan yat sabah 8'de ayakta olmak zorundasın. Hasta olsan da mecbursun, işler beklemez çünkü. Sosyal hayatım sıfır, insan yüzü görmüyorum. Her sabah gözümü açtığımda hüngür hüngür ağlıyorum. Yemeden içmeden kesildim, dal kadar kaldım. Burda günler geçmiyor, saatler geçmiyor. Hapishanedeyim sanki. Gitmek istiyorum artık, bu yalnızlıktan kurtulmak istiyorum. Sanırım bir de vajinusmus'um var, hala birlikte olamıyoruz. Bu kafayla, bu kadar stresle bir de bu dertle mücadele etmek zor geliyor. Yapamıyorum.
Eşimden soğumaya başladım, sürekli aklımda kaçıp gitme isteği var. Ne yapacağımı bilmiyorum boğuluyorum sanki.... (Şuan salya sümük hastayım,başım çatlıyor. Bu haldeyken bile kıçımı yere koyamıyorum)
Eşimden soğumaya başladım, sürekli aklımda kaçıp gitme isteği var. Ne yapacağımı bilmiyorum boğuluyorum sanki.... (Şuan salya sümük hastayım,başım çatlıyor. Bu haldeyken bile kıçımı yere koyamıyorum)