kalbim kırılmadan bir günüm olsa nasıl olurdu? bir gün öğrenebilecek miyim?

çok uzun oldu ama 1 saniyede yazılmış da olabilir.. okumaya üşenenleri anlıyorum ben yaşarken üşendim.. ama olur da birileri okursa bir iki satır birşey derlerse bana bi nefes olur dedim..

bu hikaye ne alkolik ne dayakçı ne işsiz ne saptanmış psikolojik bozukluğu olmayan okumuş gezmiş görmüş yakışıklı maddi durumu iyi olan "kızlarıma adadım hayatımı onlar benim herşeyim" diyen bir babanın beni nasıl her gün mutsuz ettiğinin hikayesi..

not: tabiki anne babadır allah başımızdan eksik etmesin de.. yaşayan bilir..


eğer babamla görüşmeme şansım olsaydı birazcık yapabilecek gücüm olsa çıkıp karşısına görüşmeyelim konuşmayalım derdim..

"baba seni seviyorum allah korusun başına birşey gelse yine ilk ben koşarım ama ne olur azıcık huzur bulmama yardım et çık hayatımdan.."

haksızlığa uğramadan, ağlamadan, kalbim kırılmadan 1 günüm olsun..

2 yaşında evladım var.. sağlam sinir gerek anne olana.. yıpratma artık beni.. kızıma gücüm kalsın.. eşime gücüm kalsın.. evliyim.. ama yuvam yok..

şu an onun ısrarı ile onun evinde oturuyoruz.. kiracıdan beteriz kira vermeden.. her laf arasına "benim evim benim eşyam" der durur.. kızım dolaba vurur.. "annecim yapma" derim.. "yap kızım yap ev benim eşaya benim izin veriyorum" der.. eşimin yanında..

bi müsade etse 1 toplu iğnesini almadan taşta yatacak olsam çıkar giderim bu evden.. bazen öyle laflar ediyor ki evi ateşe verdiğimi hayal ediyorum.. daha beteri de bu hayalin beni içten içe mutlu etmesi.. pamuktan bir yatağa düşüyorum bunu düşlerken.. yüzümde inceden bir tebessüm oluşuyor.. burnuma yanık kokusu geliyor sanki gül bahçesindeyim.. sonra "seda kendine gel" diyorum.. haylazlık yapmış çocuk gibi dudağımı büküyor hala o haylazlığın aşkı içimde yokmuş gibi normalleşiyorum..

31 yaşındayım.. bi dediğini ikiletlemedim.. onu kıracak üzecek herşeyden çekindim.. tüm kararlarımı onun onayı ile verdim vs vs vs..

istediğim mesleğe 4 yıl uzaktaydım.. "öğretmen olup atanıp kendi başına hayat kurmayı düşünüyorsan çok beklersin" dedi.. halbuki 7 yaşımdan beri "öğretmek" ti tek aşkım biliyordu.. yazamadım.. tercihlerimi bir bir kontrol etti sanki onu kandıracak güçteymişiz gibi.. iktisat yaz sana iş bulurum hemen.. "başka birşey yazarsan yardımcı olamam torpil bulamam kalırsın ortada" dedi.. össde derece yaptım.. hocalarım araya girdi çok ağladım günlerce gecelerce.. en sonunda "Boğaziçi" aşkına "tamam yaz ne halin varsa gör" dedi.. ne tebrik ne aferin.. "baba bi aferin demeyecek misin" dediğimi hatırlarım.. "benim kızımdan ne beklenirse o olmuş ne aferini" dedi.. "şaşırmadım ki" diye ekledi..

sonuç: her fırsatta azarlayan hakaret eden kıran huzursuz eden bir baba.. asla bunları yaptığını kabul etmeyen, her açıdan kendini beğenen, dünyadaki en iyi baba en iyi eş en harika insan olduğunu sürekli dile getiren ve düşünen biri.. azıcık eleştiri alsa "nankör" diyip susturan..

çözüm bulamıyorum.. keşke küsse kızsa bir daha aramasa beni diyorum ama küsecek sebebi yokki.. küserse "süründüremez" beni.. biliyor..

bazen anne babalar evlatları ile sınanır.. ben de babamla sınanıyorum sanırım.. allaha havale ediyorum..

ama 1 gün huzurlu ve mutlu olamamam çok üzüyor beni.. işim eşim kızım maddi manevi sorunumuz yok allaha şükür ama babam var.. yetiyor tüm mutluluğumuzu bozmaya..

eşime hissettirmemem mümkün değil 17 yaşımdan beri hayatımda.. babamın huyunu o da herkes de bilir ve içten içe acırlar bana.. onun yanında da aynı..

ki ne çok severdim onu.. onun kafası rahat olsun diye didinirdim.. annemi babaannemi ablamı dedemi ayrı ayrı idare ederdim.. onu üzmesinler diye.. hasta olurlar ben bakarım.. bi dertleri olur ben koşarım.. doğumgününde ona hediye alan tek kişiyim.. ne bileyim işte.. böyle birşeyim..

bazen diyorum "yabancı" kabul et onu.. 3 yıl önce düğün günüm yaptıklarından sonra zaten o bir "yabancı".. ama olmuyor yufka yüreğim herşeye yırtılıyor deliniyor..
eskiye göre daha az "takıyorum" ama eskisi gibi genç değilim.. ne ruhen ne fiziken artık dayanamıyorum yaptıklarına..

trikotillomani hastası oldum.. kaşlarımı yoluyorum bilenler bilir acayip bir manik depresif durumdur.. onun bana armağanı da bu oldu..

bir gün "kaşına ne oldu" dedi.. "böyle böyle bir rahatsızlığım varmış kaşımı ondan yoluyormuşum" dediğimde "senin gibi manyaktan bu beklenir" dedi.. gülerek.. bu kadar.. psikolojik bir rahatsızlığı var kızımın demedi..

evdeki eşyaları değiştirmeme izin vermiyor.. hayır yapamazsın demiyor ama "nankör kıymet bilmez hatıralara saygısız vs vs" olduğumu kastediyor sürekli..

babaannemden kalan halıyı küçük diye kaldırdım kızım taşa basmasın diye 3 kuruşluk bir yolluk aldım..
"ben senin karın ağrını biliyorum ablanın evini kıskanıyorsun ama ne yapsan boş bu ev senin burada oturacaksın" dedi..

"ben aksini demedim kızım taşa basıyordu" dediğimde bağırıp çağırmaya başladı.. o dedesiymiş o bilmiyor muymuş onu düşünmeyi iyiki bir anne olmuşum kendimi ne sanıyormuşum bi dünyadaki anne ben miymişim o beni okutmasa acaba bir b.k olabilir miymişim kocama mı güveniyormuşum kiraya çıksak günümüzü görürmüşüz" ve daha niceleri..

30 yıllık panjur var evde.. yıllardır açık halde kullanmıyoruz.. bir gün kapatayım dedim.. ipi pat diye koptu elimde kaldı.. evi sevmediğimden zarar vermek için ona masraf çıkarmak pimapen yaptırtmak için ben mi kesmişim onu sordu.. "ben deli miyim niye kesim panjurun ipini" dedim artık dayanamadım.. "güzel konuş benimle sesini alçalt diye başladı ben seni okutmasam bi b.k olamazsınlar ve niceleri yine sırasıyla kusuldu yüzüme..

sezeryanımdan 2 gün sonra markete gittim babamla.. koşturuyor marketin içinde -hep stresli ve telaşlıdır.. yoğurt seçerken bile sinirlenebilir birden- "baba yavaş yürüyelim dikişlerim acıyor" dedim.. "oooo şimdi de bu çıktı" "ne kullanırsın bunu artık" dedi.. "gerçekten acıyor yavaş lütfen" dedim "iyiki 3-5 dikişin var hiç kalkma hep yat sen de dırdırını çekmeyelim" dedi.. -kendi bypass oldu, o günden beri kimsenin hastalığını rahatsızlığını adam yerine koymaz- -hoş hiçbir zaman hastaya uyuyana yorguna saygı göstermemiştir zaten-

bir mutlu doğum günü bir güzel bayram bir neşeli akşam yemeği görmedik.. hep suratlar asık hep herkes saldırmaya hazır.. -babaannem ve babam-

hep korktuk hep sustuk hep yastığı yüzümüze bastırıp ağladık.. -ablam ve ben-

o kendini soyutmayıp takmayarak travmasına derman buldu.. ben kazanın ortasına düştüm kaldım..

mezuniyetimde, düğünümde, kızımın ilk yaş gününde, lohusa iken, genç kızken vs.. yaptıklarını anlatmaya sayfalar yetmez..

hiçbişey yapamazsa telefonla konuşur kapatırız ardından "neden sert kapadın ne derdin var yine benle" diye arar..

çok doluyum.. yıllardır artık öyle bunaldım ki.. başka şehire taşınmayı düşünüyoruz ama öyle bir hareket babamın sözlüğünde 1000lerce kötü anlama gelir.. bir daha yüzümüze bakmaz.. çok üzülür vs.. torununu çok sever.. ondan da ayıramam.. ne kardeşi ne arkadaşı ne ana ne baba kaldı.. bi ben bi ablam bi annem.. varız.. annem 69 yaşında babam 64.. hangisini hangisine emanet edeyim.. ablam zaten işinden başka bişey düşünmez.. pek görüşmüyorlar zaten..

taşınsam ne olacak her haftasonu gelir.. her gün arar.. bu arada 1 gün aramayı unutsam delirir.. bazen akşam 7 de arar "bugün beni neden aramadın" der makul tatlı sevimli bir yanıt veremeyeceğim bir ana denk geldi diyelim.. saydırır, kusar.. hayatımı karattın bile der..

ama babam değişmeyecek.. babaannem de aynı böyleydi rahmetli.. ben nereye kaçayım???

şimdi yazlığa yanlarına çağırıyor.. hele aynı evdeyken!!! allahım yaz gelince karalar bağlayan bi ben varım.. nefret ediyorum yazlardan.. 2-3 gün iyi gibi geçecek sonra kavga gürültü.. küslük, dargınlık.. ağlaşmalar.. vs vs..

sürekli kavga içinde büyüdüm.. sürekli.. kızımı huzurlu ve mutlu büyütmeye ant içtim.. müsade etmiyorlar??? herşey için affederim de bunun için edemiyorum..

annem çok ayrı bir dünya.. bana ellemez tabiri caizse.. ben de ona.. seviyeli ciddi bir ilişki içindeyiz onunla..

ablam da bir beni sever.. gün aşırı arar.. "sıkma canını, takma, boşver" tarzı kendi yapabildiklerini öğütler.. sen babamı ara da "üzme kardeşimi" de derim bazen.. sanki yapabileceği birşeymiş gibi.. ama içten içe sevinirim de hani belki bir gün yapabilir diye..

Neden ayrı eve cikmiyorsunuz?

gerçekten zor bi durum ama maddi sıkıntımız yok diyosunuz, kirada vermiyosunuz anladığım kadarıyla, birikimizin var ise neden yeni bir eve taşınmaya cesaret edemiyosunuz, babanız sizn zaafınızı biliyor bence ve size diş geçiriyor , diğer kardeşim rahat diyosunuz, bence herşey sizin elinizde, hepimizin anası babası var, ama bizde aileyiz artık demi şimdi sizin en önemli en değerli varlığınız kızınız, bu kadar stres dolu bi evde ne kadar mutlu edebilirsiniz yavrunuzu? madem mesleğiniz var çalışıyosunuz ben olsam eşimle kararırımı veririm ve taşınırım. bu hayata bı daha gelmeycez, yarın belki yanımızda olmayacaklar elinizde kalan ne olcak boşa geçen yıllar yapamadıklarınız, yapamaya çalıştıklarınız bır sürü uhdelerinizi, bence kararlı olun, önce kendi sağlığınız sonra evladınız için.

Neden beraber yaşıyorsunuz acilen ayrılmanız lazım bence

aynı evde yaşamıyoruz belki o kadar sık geldiğinden ben de öyle gibi ifade etmiş olabilirim kusura bakmayın..

ona ait bir evde yaşıyoruz.. 40 yıllık babaannemin evi..

babaannem yıllarca "bu ev sedanın olacak hakkımı helal etmem" dedi babama..

biz kiralık ev ararken düğüne 3 ay vardı babannemi kaybettim..

babam da evi eşyalarını bile çıkarmadan bize verdi oturmamız için..

"annemin hatırasına saygınız ne kadar onu da göreceğiz" dedi..

kavga gürültü ancak yatak odası değişti.. salona da bi kanepe alabildik..

herkes "sus şimdi evlendikten sonra alırsın eşyanı şimdi acısı var ne dediğini bilmiyor" dedi inandım..

ama öyle olmadı.. 3 senelik evliyim eşyam olmadı.. zaten ev verdim ya ne çeyizi diyip birşey de yapmamıştı..

mutfak malzemeleri gibi -hatıra- denmeyecek şeyleri nevresim takımımı bile eşim aldı..

şimdi çıkıp kiraya geçsek ne değişir? "benim evim " demesi artık çok koymuyor..

hergün başka bir derdi oluyor benimle..

bu gün ev yarın ben öbürgün bakışım ertesi gün gülüşüm..

Sizin biraz nefes almanız lazım
Aşırı derecede sinirleriniz yıpranmış....
Ben de başka yani babanıza ait olmayan bir eve çıkmanızı öneriyorum eğer maddi durumunuz yeterliyse...bu bile sizi baya baya rahatlatır
evli barklı bayansınız babanızın müsadesinde olan bir konu değil ki...

saplanti .!.:

Neden ayrı eve cikmiyorsunuz?

Genişletmek için tıkla...

ayrı evdeyiz ama ev ona ait ve haberli habersiz sürekli gelir.. ona gitmemizi ister.. hergün konuşmamız lazım aramazsam kıyamet kopar..

Allah'ım tez zamanda hanenize ve yüreğinize huzur versin inşallah, babanıza da merhamet..daha fazla üzülmeden kırılmadan babanızla olan ilişkiniz düzelir umarım , sizin için dua edicem

Ben de babamla ilgili bir konu açsam yazdıklarım ancak bu kadar benzeyebilirdi.Seni benden daha iyi anlayan var mıdır bilmiyorum ama benim babam seninkinin ne eksiği ne fazlası... Tıpkısının aynısı

Hep kalbimde bi sancı 'neden benim arkadaşlarımın babası gibi normal bi babam yok?'.. Bu sorunun cevabını bulamıyorum. Yıllardır annemi kardeşimi ve beni yıprattı bu adam. Baba olarak görmüyorumki ben onu.. Allaha havale ediyorum her gün.. Kardeşimle hala konuşuruz, allah günah yazmasa yemeğine zehir atıp öldürürüz diye.. Bir evlat bunu babasına planlayabilir mi? Biz planladık. Yüzlerce kere..

Ben de odtü mezunuyum canım.. Herkesin çocuğu dersanelere giderken, özel dersler alırken ben dişimle tırnağımla eski kitaplarımla kazandım bu üniversiteyi. Karşılığında takdirini kazanamadım tabi yine de

Özel bir okulda öğretmenliğe başladım ankarada kpss yi kazanamadım ilk yıl. Babamlar antalyada yaşıyordu. Yapamadım o okulda çok ezdiler çok yoruldum param yetmiyordu. Yanınıza geliyim baba dedim, evimizde oturup sınava çalışıyım bir yıl dedim. Hayır dedi, ben elaleme iş bulamadı eve geldi dedirtmem dedi. Ağlaya ağlaya devam ettim o okulda çalışmaya. Burnumdan kan geldi, ayaklarım su topladı. Akşamları da dayanabildiğim kadar kpss çalıştım.

Çok şükür ki bi soraki atamada atandım doğuya. Geldi benle birlikte, ne ev buldu orda bana ne eşya. Deyim yerindeyse beni o ücra köye attı ve gitti...

Nişanlım da doğuda görev yapıyordu o sıra. Geldi yanıma ev buldu eşya aldı bana sahip çıktı oralarda.. O olmasa napardım ben bilmiyorum..

Sora evlendik nişanlımla. Aileler eşyalara yardım edelim dediler. Sonradan babam verdiği sözden caydı...

Allah beni ona muhtaç etmesin diye dua ettim hep. Ama en son eşim 3 aylığına uzak bi yere göreve gönderildi. Ve ben hamile halimle yine babama muhtaç kaldım. Evlerimiz arası 15 dk. Bu üç ay boyunca ne annemi yolladı yanıma ne ben gidebildim. Bu yaştan sora çocuk bakıcısı olamam dedi.Kaçak kaçak geldi yemeğimi yaptı işimi yaptı annem sağolsun. O benim canım herşeyim annem benim.

Daha anlatacak o kadar çok şey varki.. Gözlerimden yaşlar akıyor ama çare bulamıyorum. Dediğin gibi biz babamızla sınanıyoruz bu dünyada



iPhone 'den Kadınlar Kulübü aracılığı ile gönderildi

efsunsuz .!.:

Sizin biraz nefes almanız lazım
Aşırı derecede sinirleriniz yıpranmış....
Ben de başka yani babanıza ait olmayan bir eve çıkmanızı öneriyorum eğer maddi durumunuz yeterliyse...bu bile sizi baya baya rahatlatır
evli barklı bayansınız babanızın müsadesinde olan bir konu değil ki...

Genişletmek için tıkla...

gerçekten öyle.. nefes almak istiyorum.. sadece bu..

eşim de çok istiyor.. maddi olarak zorda değiliz yani geçinip gidiyoruz kiraya da çıkarız ama.....

babama birkez ima ettim.. "neden" dedi.. "insan durup dururken neden kiracı olmayı tercih eder?" dedi..

"senin yüzünden" diyemedim.. kalp hastası.. bir de o saniye siler beni.. cesaret edemiyorum.. seviyorum babamı.. kim bakacak ona yaşlandığında..
ablam elini sürmez..

o evden uzaklaş bakalım, ne fark eder olmayacak, bi kere kendini iyi hissedeceksin evet belki suçluluk duygusu olcak zaman zaman ama mutlu olcaksın belki de istediğin huzuru bulcaksın, bence sende de var sende çok gitmek istemiyosun, hayatı kendinie kahrediyosun, okumuş yazmış kalem tutan bı bayansın, herşeyden önemlisi annesin. bence sende bitiyor, huzuru nasıl bulacaksın, çok bunalmışsın belli yazdıklarından , iyi düşün ve karar ver derim naçizane ,tabiki herşeyin en doğrusunu sen bilirsin yine de

eş ailesinden dertlenmek atıp tutmak ne kolay değil mi,insan kendi ailesinden dertlenemiyor bile,dertlenirken bile içi acıyor böyle.kimbilir daha kaç kişi kendi ailesinden çok çok dertli ama yazmak paylaşmak zor.

allah yardımcın olsun canım işin kolay değil,eşine de bravo gelinler olsa böyle bir kayınpederi çekmezdi

o kadar vicdanlısın ki bu vicdan seni ezip bitiriyor, kim bakacak diyosun, ablanda bakacak sende, onun evinde gidince babana bakmayacak mısın, onun evinde mi kalman grek bunun için, sen merhametine yeniliyosun, baban tamam ama ya senin hayatın, sen yalnız değilsin ki çocuğun var eşin var, hayat geçip gidiyor, sonra keşke deme canım, lütfen yazdıklarım seni incitmesin ama kendini düşün biraz, annemize babamıza bakacaz elbet vakti gelince sen bunları düşünüpte kendi hayatını mavfetteme

sedalein .!.:

gerçekten öyle.. nefes almak istiyorum.. sadece bu..

eşim de çok istiyor.. maddi olarak zorda değiliz yani geçinip gidiyoruz kiraya da çıkarız ama.....

babama birkez ima ettim.. "neden" dedi.. "insan durup dururken neden kiracı olmayı tercih eder?" dedi..

"senin yüzünden" diyemedim.. kalp hastası.. bir de o saniye siler beni.. cesaret edemiyorum.. seviyorum babamı.. kim bakacak ona yaşlandığında..
ablam elini sürmez..

Genişletmek için tıkla...

başka eve çıkmanız babanıza bakmayacağınız anlamına gelmez ki
kendinizi daha özgür ve mutlu hissedersiniz en azından
bir bahane bulmalısınız tabi kalp kırmadan..
eşiniz de istiyormuş hem...

sidal20 .!.:

Ben de babamla ilgili bir konu açsam yazdıklarım ancak bu kadar benzeyebilirdi.Seni benden daha iyi anlayan var mıdır bilmiyorum ama benim babam seninkinin ne eksiği ne fazlası... Tıpkısının aynısı

Hep kalbimde bi sancı 'neden benim arkadaşlarımın babası gibi normal bi babam yok?'.. Bu sorunun cevabını bulamıyorum. Yıllardır annemi kardeşimi ve beni yıprattı bu adam. Baba olarak görmüyorumki ben onu.. Allaha havale ediyorum her gün.. Kardeşimle hala konuşuruz, allah günah yazmasa yemeğine zehir atıp öldürürüz diye.. Bir evlat bunu babasına planlayabilir mi? Biz planladık. Yüzlerce kere..

Ben de odtü mezunuyum canım.. Herkesin çocuğu dersanelere giderken, özel dersler alırken ben dişimle tırnağımla eski kitaplarımla kazandım bu üniversiteyi. Karşılığında takdirini kazanamadım tabi yine de

Özel bir okulda öğretmenliğe başladım ankarada kpss yi kazanamadım ilk yıl. Babamlar antalyada yaşıyordu. Yapamadım o okulda çok ezdiler çok yoruldum param yetmiyordu. Yanınıza geliyim baba dedim, evimizde oturup sınava çalışıyım bir yıl dedim. Hayır dedi, ben elaleme iş bulamadı eve geldi dedirtmem dedi. Ağlaya ağlaya devam ettim o okulda çalışmaya. Burnumdan kan geldi, ayaklarım su topladı. Akşamları da dayanabildiğim kadar kpss çalıştım.

Çok şükür ki bi soraki atamada atandım doğuya. Geldi benle birlikte, ne ev buldu orda bana ne eşya. Deyim yerindeyse beni o ücra köye attı ve gitti...

Nişanlım da doğuda görev yapıyordu o sıra. Geldi yanıma ev buldu eşya aldı bana sahip çıktı oralarda.. O olmasa napardım ben bilmiyorum..

Sora evlendik nişanlımla. Aileler eşyalara yardım edelim dediler. Sonradan babam verdiği sözden caydı...

Allah beni ona muhtaç etmesin diye dua ettim hep. Ama en son eşim 3 aylığına uzak bi yere göreve gönderildi. Ve ben hamile halimle yine babama muhtaç kaldım. Evlerimiz arası 15 dk. Bu üç ay boyunca ne annemi yolladı yanıma ne ben gidebildim. Bu yaştan sora çocuk bakıcısı olamam dedi.Kaçak kaçak geldi yemeğimi yaptı işimi yaptı annem sağolsun. O benim canım herşeyim annem benim.

Daha anlatacak o kadar çok şey varki.. Gözlerimden yaşlar akıyor ama çare bulamıyorum. Dediğin gibi biz babamızla sınanıyoruz bu dünyada



iPhone 'den Kadınlar Kulübü aracılığı ile gönderildi

Genişletmek için tıkla...

sağol canım.. anlıyorsun beni.. keşke babam beni ücra bir kasabaya köye atıp gitse şimdi.. gelmese bana gitmese.. aramasa sormasa.. senin baban en azından uzak sana.. ben ensemdeki nefesle yaşıyorum.. dizinin dibinden ayrılmayalım diye ODTÜ yazdırmadı ablama da bana da.. ya istanbulda kazanın ya evde oturun dedi.. allahtan kazandık..
başka derdimiz yok.. babama da söylüyorum.. 4 kişiyiz şu dünyada.. geçinsek ne olur? olmuyor.. 2 tanecik kızı var ama bizimle uğraşamak bizi üzmek ona enerji veriyor onu hayatta tutuyro yoksa ne yapacak.. mutlu olmayı bilmiyor.. bizimkinden de rahatsız oluyor.. eşimle mutluyum desem yanında onu bile üstüne alınır.. "yemedik yedirdik.." diye başlar..

İnsanin babasi için " bi CIK git hayatimdan" diye bilmesini iyi bilirim arkadasim fazla detaya girmicem sana sadece bool boolsabir diliyorum ne yazikki baba duasi peygamber duasi gibidir derler hatta ayyaş bi baban olsa sirtinda onu meyhaneye götürüp getirmek zorundasın diye yazilir... Bi yandan bu bilgiler bi yandan "Allahim al bunu hayatimizdan" diye iç gecirmeler
Yapacak bise yok gelmiş o yasa dahada değişir sanma sadece bahsetme yöntemleri geliştir mukafatin büyük olacak ins

sedalein .!.:

sağol canım.. anlıyorsun beni.. keşke babam beni ücra bir kasabaya köye atıp gitse şimdi.. gelmese bana gitmese.. aramasa sormasa.. senin baban en azından uzak sana.. ben ensemdeki nefesle yaşıyorum.. dizinin dibinden ayrılmayalım diye ODTÜ yazdırmadı ablama da bana da.. ya istanbulda kazanın ya evde oturun dedi.. allahtan kazandık..
başka derdimiz yok.. babama da söylüyorum.. 4 kişiyiz şu dünyada.. geçinsek ne olur? olmuyor.. 2 tanecik kızı var ama bizimle uğraşamak bizi üzmek ona enerji veriyor onu hayatta tutuyro yoksa ne yapacak.. mutlu olmayı bilmiyor.. bizimkinden de rahatsız oluyor.. eşimle mutluyum desem yanında onu bile üstüne alınır.. "yemedik yedirdik.." diye başlar..

Genişletmek için tıkla...

O kadar iyi anlıyorumki seni. En ufak bi cevap versem kendimi savunmak amaçlı nankör ikiyüzlü diye başlar. Çok ağır konuşur. Çok delidir bi de kızdımı apartmanı ayağa kaldırır. Çok kere annemi evden attı sebepsiz yere. Bodrumlarda bekledi kadıncağız. Aynen bizimle uğraşmaktan zevk alır, hatta hayatındaki herkesle uğraşır. Ne öz babası ne kardeşleri hiçbiri görüşmüyor onunla. Tamamen koparttılar bağları. Bi biz varız. Bilmiyoki onun sadece iki evladı ve karısı var hayatında. İki dk da silip atar bizi. Offf allahım sabır versin sana da bana da. Her görüşmemizde her konuşmamızda psikolojik olarak mahvediyor beni.. Canım o evden çıkman lazım senin. Eşin başka yerden iş bulsun ne bilim uzaklaş ordan. Her gün mahvoluyosun böyle


iPhone 'den Kadınlar Kulübü aracılığı ile gönderildi

Annene karşı nasıl davranıyor peki canım? Benim annem hastalıklara tutuldu babam yüzünden. Bişey olucak diye korkuyorum kadına


iPhone 'den Kadınlar Kulübü aracılığı ile gönderildi