Ben depresif olduğum bir dönemde yaşadım bunu, ilk defa o zaman acile gitmiştim bir şey çıkmamıştı elhamdulillah, 112yi de yine ilk defa o zamanlar aramıştım kalp krizi geçiriyorum sanarak, beni telefonda sakinleştirmeye çalıştılar. Tanı konulmadı ama ben panik ataktan şüpheleniyorum. Kalp çarpıntıma odaklandıkça daha da arttığını, sizin yaşadıklarınızı yaşadığımı gözlemlediğimde, umursamamaya dikkat ettim. Umursamadıkça kendiliğinden duruyordu. "Biliyorum şuan kalp krizi geçirmiyorum, hayır ölmeyeceğim" diyerek kendi kendimi telkin ettim her defasında.
Ek olarak bazı psikoloji kitaplarında yer alan bir takım nefes egzersizlerine başladım. Çarpıntılarımın ve depresyonumun sebebinin bastırılmış negatif duyguların olduğuna inanıyorum. Şuan ne depresyon kaldı ne kalp çarpıntısı çok şükür. Size de ilaç tedavinizin yanı sıra psikolojik destek almayı, en azından denemenizi tavsiye ederim.