Sizinki kalitesizlik sosyal fobi ya da özeleştiri değil aşağılık kompleksi bence. Bir psikologa gidip şu söylediklerinizi aynı samimiyetle ona da anlatın. Benlik algınız çok düşük fakat ben sixin anlattığınız kadar sevilmeyen aşağılanan biri olduğunuzu sanmıyorum. Kendinizi hor görülmüş itilmiş hissettiğinizden bunu öfke patlamaları şeklinde dışarı yansıtıorsunuz. Kendinize güvenseniz daha mutlu olursunuz umarım bir an önce toparlarsınız
Cok güzel yazmissiniz. Sosyal f. Degilim bunu anlamıştim ancak aşağılık kompleksi konusunu uzerimde hic dusunmemistim. Olabilir belki de sorun bu. Asagilik kompleksli insanlarin yalniz burnu havada küçük daglari ben yarattim edasinda olduklarini biliyorum. Benim ise tam tersi. Kendi kazdigim bahcedeki gullerim güzelliği ile ovunemiyorum cogu zaman (misal )
Bende dört erkeğin içinde tek kızım ve bizimde iki gelinimiz var çok ilginç:) Sakın özür dileme onlardan daha da tepene çıkarlar ve kendini küçük de düşürme kendine en büyük haksızlığı yaparsın. işte o zaman kalitesiz olursun benim gözümde. az çok tahmin edebiliyorum nasıl olduklarını bizimkiler bizim eve gelirler annem çocuklarını sever onlara yardımcı olur her konuda,onların işlerini bile yapar gittiklerinde elaleme ileri geri konuşurlar aralarında hep rekabet halindeler ah ahh bir ben biliyorum onlardan ne çektiğimizi..
Bence gayet güçlüsunuz.ama kendinizi ispat etmeye çalışmanız bence yanlis.bosverin siz insanlara kendinizi öğretmeyin.onlar sizi öğrenmek için çaba sarfetsinler.biraz gizemli olun.girdiginiz ortamlarda cok konusarak asla sayginlik kazanamazsiniz.az ve yerinde konusun.ve bunun için diksiyon kurslari yada kisisel gelisim kursları seminerler vs.cok faydali olacaktir.tavsiye ederim.
Bence kendinizden memnun olup kendinize değer verdiğiniz an hersey çözülecek. Çünkü o takdirde sizi sizin istemediğiniz formda algılayan insanlara da haddini bildirme güdüsüne sahip olursunuz. Kendinizle ilgilenerek ve hiçbi insanı karşısında sessizliğe bürünecek kadar yüceltmeyip "Amerika Cumhurbaşkanı olsan kaç yazar benden değerli misin" bakış açısını ilke edindiginiz takdirde gerisi gelecektir.
Kadınlar Kulübü Mobil uygulaması kullanılarak gönderilmiştir.
özeleştiri iyi bir şeydir.neden kavga ettiniz öğrenebilir miyim?ve ağzınızdan neler döküldü onlara?
Kalitesiz bir insan oldugumu dusunuyorum zira ne yazikki de öyleyim. Kafam bi dolu. Insanlarla hickimseyle saglikli kisilikli saygin iletisim kuramiyorum. Bir ara sosyal fobi oldugumu dusundum yillarca hem de. Buna yogunlastim gecsin iyi olayim diye kendi basima psikiyatr psikolog tedavisi olmaya calistim. İşe yaramadi çünkü sosyal f. Degilim. Peki neyim ? Mutsuz biriyim. Insanlar tarafindan saygi görünce muhabbet edilince adam yerine konulunca çok mutlu oluyorum hele ki toplumda saygın biri tarafindan sevilmek ya da hal hatir sorulmasi mutlu ediyor beni. Ama karşı daki insanlarin bunu yapmasi lazım ilk adimi ben atiyorum iletişim adina ama sonrasini getiremiyorum çünkü surekli beynimde kendimi bana hissettirmeyen duygu dusunceler. Kendim olamıyorum rahat olamiyorum. Bi stres. Sayilma sevilme kendini gosterme stresi. Neden boyle ? Biliyorum cocuklugumdan kaldi. O anlari da hatirliyorum. Çocukken kendi kendime verdigim bir söz : " BUYUYUNCE SESSIZ OLMAYACAGIM"
şimdi insanlar beni sessiz sakin biraz da saf saniyorlar. Halbuki oyle degilim ancak muhabbet ortamlarinda 2lafin belini bukupte şöyle rahat rahat neşeli relax bi sohbet edemiyorum. Hep kendimi ispatlama sevdamdan.. Fikir yurutemiyorum konular hakkinda cahil gibi duruyorum gorunuyorum acikcasi. Sonuç ? 31 YAsinda onca okullar okuyup fakulte bitirip iş hayatinda bir insan olmama ragmen sıfır arkadas 0 sayginlik.
Aile hayatımda da kirmadigim yanlış davranmadigim insan kalmiyor. Mutsuzluktan onlarla da saygin kaliteli huzurlu bir iletisim kuramiyorum.2gelinimiz var. Biri benden 5 yas kucuk digeri de 5 yas büyük. Egitim ve mesleki olarak biraz daha bisiler basarmama ragmen beni hep küçük gorduler oruyolar da hâlâ. Bi sayginligim yok kimsenin yaninda. Halbuki isterdim ki onlarla iyi olayim.
Geçen hafta çok kötü kavga oldu. Resmen ben sinir krizleri geçirdim. Çok laflar soyledim o krizde ve de cok sacma hakaretlerde bulundum halbuki onlar bu hakaretleri haketmiyolardi beni ne kadar küçük gorurlerse görsünler ve ben de kendime yakistaramiyorum acikcasi o laflarla insanlara satastigim icin. Keske böyle olmasaydi mubarek aylarda hem de bayram oncesindeyiz. Şimdi bana darginlar dolayisiyla evimize gelmiyorlar annem de uzuluyor niye gelmiyolar diye. Büyük gelin tarafindan bicok kez asagilanmalara maruz kaldim 2laf edipte hakkimi koruyamadim. Abim de hep onu tuttu. Ben darilsam da kussem de cok onemsenmedi ne de olsa bana AYIP olmazdi. Kucuk gelin daha 1yiilik. O da ilk zamanlar iyiydik ama sonradan onunla da tutturamadik kafayi. O da ezdi zaman zaman beni. Geçmişi dusununce kavgadan dolayi bazen hic uzulmuyorum ama gunumun o gunden sonra gunlerimin büyük cogunlugu ben o hakaretleri niye ettim keske kendime hakim olsaydim uzuntusuyle geciyor. Ne olursa olsun agirlik hep onlarda kaldi yine onlara bisi olmadı uzulen aci ceken benim çünkü yalnizim hem de her yönüyle. O kavgada hakliydim ancak ettigim sacma sapan laflarla direkt olarak haksiz oldum. Annem uzuluyor gelmiyolar diye. Zaten ne annemi ne de beni tiye aldilar ama bu darginlik boyle darginlik da hic güzel olmadi yakismadi su mbrk gunlerde..Özür dilesem beni ablamazlar hepten asagilik yerine kotarlar. Bi de onlar benm canimi siktiklarinda hicbi zaman onem vermemislerdi benim darginligima. Hos ben de ne diyorum onlar zaten beni hic insan yerine koymamislardi ki..
Kisacasi evden işe işten eve hicbir faaliyeti, cevresi dostu arkadaşı olmayan kimseyle görüşmeden kalitesiz bir hayatin merkezindeyim. Hele ki şu sıralar izinli oldugum icin hepten evde hapsolmus bos bos gunlerimi gecirmekteyim.
Nerenız kalitesiz anlamadım. Kendını eleştiren kac kişi vardır acaba ?
Siz kendınızdekı kişiliğin ve cevherın farkında değilsiniz bence. Bastırılmıssınız hep daha dogrusu kendı kendınızı bastırıyorsunuz insan kendını bu denli degersız gormemeli.
Ifadeleriniz cok mantıklı. Dogru demissiniz yillarca kendimi bastirdim hâlâ da yapiyorum. Kendimi biyere yakistiramadigimdan oralarda yine sinir stres duygularımı yasayacagimdan cogu aktiviteye bile katilamadim. Su sıralar da da öyle. Dayimin oglunun düğünü vardi bikac seyi kendime engel gordum. Kinada düğünde ne olur, nasil oynarım, insanlarla nasil iletisim kurarim. Oynamazsam iletisim kurmazsam olmaz bak bak daisysun sap gibi diye düşünürler. Illa kendimi ispatlicam. Dugun memlekette ve bugun. Tum akrabalar orda ben de evde kös kös oturuyorum ve canm acaib de sikilmaya basladi. Orda olabilseydim orda olmayi cok isterdim. Insanin hayatında bi kerw oluyor düğün. O mutlulugun coskunun sahidi olamadigimdan uzgunum ama son pismanlik da fayda vermiyor...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?