Kalkamamak

Psikolojik bir şey muhtemelen. Ben uykuya çok düşkün değilimdir ama ben bile kalkmakta zorlanıyorum hafta içi işe gideceğim için. Ki işimi severek yapıyorum zoraki de değil.
 
İnanın biz de böyleyiz. Çocuklarım erken uyanıyor zaten, hafta içi haftasonu demeden sabah 6.30 - 7.00 arası kalkıyorum.

Sabah kalkınca, mesela 7'de, önce çocukların tuvalet fasıllarını hallederim (2 ve 4 yaşındalar, desteğim gerekiyor), sonra kendim giyinirim. Akabinde çocukları giydirip okula hazırlarım, çantalarını kontrol ederim. 07:35 arabadayız.

08:00 civarı okula varış ve çocuk teslim töreni :) Ofise gelişim takribi 08:20 - 08:30

Sonra Türk kahvesiyle güne başlama :)

Eğer 6 buçukta kalktıysak, çocuklarımla sabah çizgi film keyfi yaparız biraz. Oynaşırız filan..

Bazen bu tempo yoruyor, 2-3 ayda bir peşpeşe 2 akşam 9 gibi filan yatar uyurum ben. İyi geliyor, kendime geliyorum.
 
Vitaminlerle baktımı.Tiroit bezi vs bakıldımı hormonlara. Uzman doktor tarafından. Bende b vitamini eksikliği çıktı. Hastanede yok bişey dendi. Başka doktor buldu. Bilemem tabiki. Psikolojik de olabilir. Ben de çok az uyuyanlardan uyumayı hiç sevmeyenler denim. Bende alarm çalmadan uyanırım genelde. Bir dönem uyanamadığında böyle bir şey yaşamıştım.
 
Çalışırken ben de böyleydim ama işi sevmememden değil. Asla sabah insanı değilim. Sabah erken kalkmak beni öldürmek gibi birşey oluyor. Güne ancak öğlen vakti ayılabiliyordum. Sabahtan çğlene kadar da dikkat isteyen bir işim olduğu için habire kahve içiyordum. Eşim de tam tersim, haftaiçi haftasonu 6da kalkar, sporunu yapar ve güne başlar, gece yaşamayı asla sevmez zaten 11 de uyur
Ben psikolojik olduğunu düşünüyorum durumunuzun. İşi sevmiyor olma ihtimaliniz çok yüksek çünkü haftasonu kalkabiliyorsunuz.
Şöyle düşünün,birçok insan işini sevmiyor ama zorunluluklarımız var, o yüzden sevilecek yanlarına odaklanın. Bu şekilde kendinizi bu döngünün içinde mutlu edersiniz. Diğer türlü psikolojiniz çöker, tükenmişliğe kadar gider.
 
Tamamen aliskanlik. Ben sabahları erken kalkmayı çok severim hiç geç uyuyamam günü yaşamayı severim. Eşim de sizin gibi uyanana kadar bir saat suratsız uykulu gezer butun enerjimi alır yaa
 
Bugün esime de anlattim...isteyken kendi kendime “ben neden burdayim? Burda isim ne“ diye soruyorum. Benim evde olmam gerekiyor, artik su yemek isini ögrenmek gerekiyor, yeni tarifler okumak, gezmek yürüyüs yapmak, aksama bir kitap okumak ve resim cizmem gerekiyor. Calisarak neden geciriyorum ömrümü? Sabahtan aksama kadar is yerindeyim, eve gelince üstümü degistirmeye mecalim kalmiyor. Böyle hayat mi olur? Ne resim ne kitap, gözüm hic birini görmüyor. Zar zor yiyecek biseyler hazirlaypi, agizima tikiyorum, sonra dus ve uyku. Ertesi gün ayni seyler. Bos geliyor hersey
 
Bu durum bende hep var. Kalkana kadar bir olay. Kalktıktan sonrası çok kolay. Her gün egzersiz yaparak ve aksam saatimi geçirmeden yatarak bu durumu kontrol altına almaya çalışıyorum
 
Bende genel olarak bu sorunu yasayanlardim eskidende vardi ama git gide daha kotu duruma ilerliyorum bende tahlillerime batırdım ama doktor hicbir sorun yok dedi.
Ama ben neden böyleyim hic ise gec kalmayan ben simdi zar zor yetisiyorum

Ben yıllar öncede u kadar kötü olmuştum psikologa ve psikiyatriye gitmiştim depresyon olduğu söylenmişti acaba yine mi diye dusundum
 
Bende aynıyım. Hatta bazen 7de kalkarim sonra geri uyumak icin kendimi zorlarim. Sonra bas agrisi. Gün boyu esneme. Benimki tamamen psikolojik. Her gun evde ayni gecirmekten yapacak birseyim olmadigi icin uykuya veriyorum. Ama yogun ve istedigim bir gun olsa sabah erkenden uyanirim ve asla uykuyu aramam. Ornegin bir yere tatile gittigimizde 6.30da uyanirdik gunlerimiz uykuyla gecmesin diye ve oyle neseli oyle dinc uyanirdim ki su an ozluyorum o zamanlari. Sizinde boyle bir durumunuz olabilir. Rutinden sıkılmış olabilirsiniz.
 
İyice karanlıkta uyuyun. Gündüz biraz yürüyüş yapın. Eğer yine de olmuyorsa pasiflora çay için ve melatonin tablet kullanın.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…