Arkadaşlar 26 yaşındayım. Bu yaşıma kadar herkes kadar acılar çekerek geldim. İşyerlerinde sevdiğim kadar sevmediğim insanlarda oldu. Aşk hayatım zaten fasa fiso hep bi bokluk oldu. Keza arkadaşlık ilişkilerimden darbeler yedim. Neden bilmiyorum mutluluğumu insanlara bağladım belkide kendimi mutlu hissedemiyodum sevemiyodum. Hep ben çabalıyodum insanlar beni severse kendimi daha mutlu hissediyordum. Şuanda hiç sevmediğim iki yüzlü insanların arasında çalışıyorum işyerinde tek başımayım. İş çevresinde böle dükkanlar yanyna öle ki hergün enerjim emiliyor. Şöyle bunlardan bitanesi benim zayıf noktalarımı bilip üzerime oynuyor. Beni kışkırtıp sinirlendirip karşıma geçip insanlarla gülüyo, yüzüne güldüğü insanın arkasından konuşuyor. Bitanesi sürekli benle konuşurdu yanımda biri varken. En son arkadaşımda işten çıkınca dğerinin yanına geçti ben yanlarına gidiyorum ayıp olmasın diye bu sefer bakıyorum alttan alta laf sokmaya çalışmalar başladı bu kişide ve gerçekten çok kırıldım hiç beklemezdim. Çünkü onun çalıştığı yerde onun yüzünden işten 4 kişi çıktı heralde sataşcak kimseyi bulamayınca gözüne benide kestirdi moralim bozuk biliyo iki gün izin almadım direk geliyoo nasıl iyimi böle bilmemne gerçekten eskiden gülüp geçerdim şuan kaldıramıyorum. Neden tükenmişlik mi bilmiyorum bu tip insanlarla uğraşmak için sürekli sakin kalıp gülüp geçmeye çalışıyorum. Artık rol yapmaya mecalim kalmadı. Düştüğümü görüncede normalde yapmadığını yapıyo muhabbet arasında beni dışlamaya başladı. Yaşları benden büyük hepsnin bide daha olgunca davranmak yerine böle durumlar peşindeler.Sizce sorun bende mi napmalıyım bilmiyorum iki haftadır işe gitmiyorum. Gitmekte istemiyorum özgüvenimi kırmaya yönelik hareketleri manipüleleri görüyorum çünkü. Bana bi yol gösterirmisiniz ne öneriyosunuz gerçekten artık okadar yoruldum ki izin aldığım 2 haftadır evde ağlıyorum sadece yemek yemiyorum. İnsanlardan soğudum hayatım boyunca böle insanlarla mı uğraşcağımı düşündükçe yaşamak istemiyorum