üniversiteyi yarıda bıraktım hastalıgım dolayısıyla tekrar hazırlanıyorum ben çok sıkıcı bir insan oldugumu dusunuyorum ve iletişim problemlerim var bunları nasıl halledecem bilmiyorumCanım beniim hepimizin kusurları var özgüven problemleri var hiçbirimiz dört dörtlük değiliz ki.FArkli alanlarda en iyi olmaya çalış.mesela bak ünv.bitirmssin.dil kursuna gidiyorsun sınıfın en iyi ol.isinle ilgili kendini çok iyi geliştir.boylelikle göreceksin ki kendi kusurlarını sen bile unutmuş hayata başka türlü bakıyor olacaksın.cunku artılar geldikçe eksiler gidecek Bana guven tecrübeyle sabit
evet çok zor bi hayat yaşadım 22 yaşındayım orta okul lise berbat geçti üni ise sadece bir dönem okuyaabildim elimde hiçbirşey yok ne arkadaş edinebiliyorum ne karşı cins ile konuşabiliyorum kimsem yok .İletişim problemim var bunu nasıl çzeceğim nasıl insanların değer verdiği güçlü karakterli biri olabilirim bilmiyorumCanım benim karaktersiz falan değilsin o nasıl laf öyle. Eğer insanlara çok yalnız olduğunu belli edersen takılmak istemezler. Sorumluluk alıyor gibi hissederler. Yalnız hissetmek zor ama önce kendi kendine de yetebileceğini fark et , hobiler edin , istersen internetten meditasyon videoları izle. Kendi kendine yetebildiğini hissettiğin anda etrafın da kalabalıklaşmaya başlayacak. Zor bir hayat yaşamışsın ama sonrasını değiştirmek için güçlü adımlar atman lazım:) üzme kendini
fikir hep belirtirim aslındasıkıcı oldugunu neden düşünüyorsun? 2 kişi diyalog halindeyken hı hı deyip geçme ortaya konuyla ilgili fikrini söylemekten cekinme lütfen böyle yaptıgın için sıkıcı oldugunu düşünüyorsun ve konu bulmak için kasma kendini susmak boş konusmaktan daha iyidir bazen
sen kendine deger ver ve insanlarla birebir ilgilenebilcegin iş bul satış danışmanlığı gibi
Önce siz kendinizi sevin kendinize saygı ve şefkat duyun o zaman insanların size yaklaşımı değişirHepinize selam.Önceki açtığım konulardan belki tanıyanınız vardır.Çok küçük yaşta annem bana bakmadı anane ve teyze baskısı ezilme küçümseme ile büyüdüm okul yıllarımda çok sıkıntılı geçti hep kullanıldım dalga geçildim dayak yedim kimse değer vermedi güçlü bi karakterim yoktu kendimi savunamadım.Bugün siz değerli büyüklerime şunu danışmak istiyorum ben hiç değer görmüyorum insanlardan ben değer veriyorum kimseye bi zararımda dokunmuyor ama kimse hiç değer vermiyor.İletişim problemim var insanlarla sanırım yani yemin ederim iyi niyetten başka bişey yapmıyorum geçen yıl ünide bi arkadaşım vardı ben aramasam mesaj atmasam asla arayıp sormaz çok soğuk ve net davranırdı ama benden sonra tanıştığı kıza ise öyle yapmadı gayet sıcak ve samimi davrandı.Yurtta kızlar da üzerime gülerdi yamuk yürüdüğüm için(hastalık sebebi yıllardır yamuk yürüyorum tedavisi yok) dışarı çıkıp bişeyler yapmaya davet ederdim kimse gelmezdi.Bu yıl dil kursuna gidiyorum gayet güleryüzlü egosuz yaklaşıyorum ama yine de kimse değer vermiyor diğerleri birbirini instadan ordan burdan eklemişler bir allahın kulu bana istek atmadı.Niye bu kadar değersizim değer görmüyorum bilemiyorum.Bide hiç bi erkek kankam yok erkeklerden utanıyorum zaten özgüvenimde yok ama bunu belli etmemeye çalışıyorum insanlara.Sizce neler yapmalıyım nasıl bi karaktere sahip olmalıyım ki değer görebileyim?
benim sorunum güçlü karakterim olmaması insanlarla iletişim kuramam yakınlaşamamam nasıl düzelticem bilmiyorum arkadaş edinemiyorum çok yanlızım kimse de değer vermiyorAh güzel hatun...
Kendini bunun için üzmeye inan değmez. Bak hayatımdan bir düzine insanı çıkarttım. İnan çok mutluyum.
Sorunlu ve yanlış insanlarla olmaktansa tek başıma takılırım daha iyi.
Bu arada ayağında ki sorunla alakalı bir devlet hastanesine başvursan. Oralarda ücretsiz bile olabilirsin belki ameliyatını.
Önce kendine deger vererek başla . Sen kendine deger vermez kendini degerli görmezsen başkalarinin sana deger vermesini nasil bekleyebilirsin ki ? Konuştugun insanlar da senin gibi bir insan , kendini kasmaya kücük görmeye gerek yok. Ayrica niye insanlardan onay almak istiyorsun ki bu çok itici . O kişilerden hemen uzaklaş . En başta da kendini degersiz görme fikrinden uzaklaş.Hepinize selam.Önceki açtığım konulardan belki tanıyanınız vardır.Çok küçük yaşta annem bana bakmadı anane ve teyze baskısı ezilme küçümseme ile büyüdüm okul yıllarımda çok sıkıntılı geçti hep kullanıldım dalga geçildim dayak yedim kimse değer vermedi güçlü bi karakterim yoktu kendimi savunamadım.Bugün siz değerli büyüklerime şunu danışmak istiyorum ben hiç değer görmüyorum insanlardan ben değer veriyorum kimseye bi zararımda dokunmuyor ama kimse hiç değer vermiyor.İletişim problemim var insanlarla sanırım yani yemin ederim iyi niyetten başka bişey yapmıyorum geçen yıl ünide bi arkadaşım vardı ben aramasam mesaj atmasam asla arayıp sormaz çok soğuk ve net davranırdı ama benden sonra tanıştığı kıza ise öyle yapmadı gayet sıcak ve samimi davrandı.Yurtta kızlar da üzerime gülerdi yamuk yürüdüğüm için(hastalık sebebi yıllardır yamuk yürüyorum tedavisi yok) dışarı çıkıp bişeyler yapmaya davet ederdim kimse gelmezdi.Bu yıl dil kursuna gidiyorum gayet güleryüzlü egosuz yaklaşıyorum ama yine de kimse değer vermiyor diğerleri birbirini instadan ordan burdan eklemişler bir allahın kulu bana istek atmadı.Niye bu kadar değersizim değer görmüyorum bilemiyorum.Bide hiç bi erkek kankam yok erkeklerden utanıyorum zaten özgüvenimde yok ama bunu belli etmemeye çalışıyorum insanlara.Sizce neler yapmalıyım nasıl bi karaktere sahip olmalıyım ki değer görebileyim?
Hepinize selam.Önceki açtığım konulardan belki tanıyanınız vardır.Çok küçük yaşta annem bana bakmadı anane ve teyze baskısı ezilme küçümseme ile büyüdüm okul yıllarımda çok sıkıntılı geçti hep kullanıldım dalga geçildim dayak yedim kimse değer vermedi güçlü bi karakterim yoktu kendimi savunamadım.Bugün siz değerli büyüklerime şunu danışmak istiyorum ben hiç değer görmüyorum insanlardan ben değer veriyorum kimseye bi zararımda dokunmuyor ama kimse hiç değer vermiyor.İletişim problemim var insanlarla sanırım yani yemin ederim iyi niyetten başka bişey yapmıyorum geçen yıl ünide bi arkadaşım vardı ben aramasam mesaj atmasam asla arayıp sormaz çok soğuk ve net davranırdı ama benden sonra tanıştığı kıza ise öyle yapmadı gayet sıcak ve samimi davrandı.Yurtta kızlar da üzerime gülerdi yamuk yürüdüğüm için(hastalık sebebi yıllardır yamuk yürüyorum tedavisi yok) dışarı çıkıp bişeyler yapmaya davet ederdim kimse gelmezdi.Bu yıl dil kursuna gidiyorum gayet güleryüzlü egosuz yaklaşıyorum ama yine de kimse değer vermiyor diğerleri birbirini instadan ordan burdan eklemişler bir allahın kulu bana istek atmadı.Niye bu kadar değersizim değer görmüyorum bilemiyorum.Bide hiç bi erkek kankam yok erkeklerden utanıyorum zaten özgüvenimde yok ama bunu belli etmemeye çalışıyorum insanlara.Sizce neler yapmalıyım nasıl bi karaktere sahip olmalıyım ki değer görebileyim?
muhabbet ederken kendini acındırıyor musun ya da sürekli kendi hayatını mı anlatıyorsun çok özür dileyerek söylüyorum ya ben öyle insanlardan kaçıyorum bir tek... sürekli dert anlatan insanlardançok teşekkür ederim ben çok sıkıcı da oldugumu dusunuyorum kımse benımle yakın ılıskı kurmuyor vs uzuluyorum hıc arkadasım yok
yani hastalığımdan bahsediyorum kiloluyum diye yakınıyorum o kadarmuhabbet ederken kendini acındırıyor musun ya da sürekli kendi hayatını mı anlatıyorsun çok özür dileyerek söylüyorum ya ben öyle insanlardan kaçıyorum bir tek... sürekli dert anlatan insanlardan
ya da sesi hiç çıkmayanlardan kıza bişey soruyorum sesini zor duyuyorum ve sıkılıyorum iletişim kurasım gelmiyor azıcık sesini yükseltse konuşcam valla
çok teşekkür ederim evet bende daha karakterimin oturmadığını düşünüyorumEtrafınızda kurukalabalık olacağına yalnız kalın daha iyi. Karektersizlik mecazen kötü, ama henüz karekterinizi benimseyememişsiniz anladığım kadarıyla, bulunduğunuz kabın şeklini alıyorsunuz. Kendinizi keşfetmeye çalışın ilk adım olarak nelerden hoşlandığınızı, ne yapmaktan keyif aldığınızı, yeme içme alışkanlıklarınızı belirlerseniz gerisi kendiliğinden gelir. Kimse size alın bu karekter diyemez ki zamanla ortak düşünceleriniz olan arkadaşlar edinirsiniz ama öncelik kendinizden başlamak.
bir de hiç bahsetmemeyi deneyani hastalığımdan bahsediyorum kiloluyum diye yakınıyorum o kadar
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?