- 31 Ekim 2014
- 21
- 9
- 3
- 38
Hey Allahim... Dua ederken Neden illa aglamak icin zorlasin kendini.. icinden aglamak gelmiyorsa,, hayret birsey.. bari Allaha karsi samimi olalim ya..Yapabilegin tek sey var, o da dua canim. Dua ettikce icin ferahlicak emin ol. Yapamiyorum dersen de zorla. Dua ederken aglamaya calis. Bosver seni anlamayan insanlari onlarin ici kara senin degil. Seni dinlemeyen insan yok belki ama Allah var, inancini da duani da yitirme.
zaten diceksin oyle. Yanliz su an bunun bir caresine bakman lazim. Doktora git, ve muhtemelen sana anti depresan vericek. Kullan birqaz kendine gel, hayatina ceki duzen verince birakirsin.Duygularımın en yoğun anlar şu zamanlar az bi geçse rahatlarım gibi geliyor sanki hani şöyle bi düşünüyorum mesela 2 yıl geçince ya ben ne salakmışım der miyim ki
Samimiyetlikle ne alakasi var bunun. Asil size hayret bisey. Aglarken insanin ici rahatlar, icindeki o hüzünü biraz olsun üstünden atmis olur diye dedim... Yoksa kimseyi zorla aglatmak gibi bi niyetim yok benim.Hey Allahim... Dua ederken Neden illa aglamak icin zorlasin kendini.. icinden aglamak gelmiyorsa,, hayret birsey.. bari Allaha karsi samimi olalim ya..
Kesinlikle dersin. Bak ben diyorum. Bi sürü insan yazmış seninle benzer seyler yaşayan onlar da geriye bakınca gülüp geçiyolar.Duygularımın en yoğun anlar şu zamanlar az bi geçse rahatlarım gibi geliyor sanki hani şöyle bi düşünüyorum mesela 2 yıl geçince ya ben ne salakmışım der miyim ki
Durumun ciddi görünüyor.
Doktora git diyenlere ben hak etmiyorum, hepsini kendim yaptım falan şeklinde cümleler kurmuşsun.
Bu da olayın ne kadar vahim bir hal aldığının kanıtı.
Sabırlı olmalısın. Geçecektir ama bu sabırlı hali sağlarken evden çıkmak ve insan içine, doğaya karışmak zorundasın.
Yoksa daha kötüye gider.
Ve tabii ki bir doktora görünmen şart.
Buradaki dua et huzur bul tavsiyesi, kendine gel gibi laflar işe yaramaz biliyorum.
Çünkü zaten inanç da kalmamış, iyi düşünme yetisi de...
Bu lanet depresyonu ben de yaşadığım için o sözlerin ne kadar havada kaldığını çok iyi bilirim.
Ağlayamamanın ne kadar kötü olduğunu da.
Mantığın böyle olmamalo diyor, ama elinde değil bir yandan da...
Bu kuyunun dibinden çıkmak güç geliyor.
O yüzden lütfen yukarda yazdığım iki öneriye kulak ver.
Her sey kafada biter diye düsünüyorum ben de ama sanırım kafada bitirmekten anladıgımız seyler biraz farklı. Yani doktora gitme kararı da kişinin kendi kafasında verdigi bi karar, dısarı çıkmak da. Hatta terapide bile doktor kişiyi olayla kendi kafasında yüzleşmeye ve çözmeye yönlendirmiyo mu?Altina imzami atarim arkadasim.
Depresyon gecirmeyenlerin anlayacagi seyler degil bunlar. Bide hersey kafada bitet diyenler yok mu ah ahhh...
İlaç kullansam o da bir yere kadar ilacı bırakınca eski haline dönücemAyni seyleri yasadim mutlaka ilac kullanmalisin canim. Ne olur bi psikiyatriye git. Tedavini ol.
Çok üzüldüm sizi de ben buna benzer sorunlar yaşadım işte ama dua falan etmiyorum etsem ne dicem ki duada sorunu bende bilmiyorum ki. İşte kuyruğumu dik tutamadım ben savunma yöntemimi içe kapanarak yaşadım biraz zaman geçse unuturum herşeyi önüme bakarım diyorum ama ben düzelmedikçe unutsam ne fayda kimsenin umrunda değilim. Şu odada ölsem kalsam ailem hariç kimsenin umursamıcağını adım gibi biliyorum. Sanki herkes bu zayıf yanımı bilipte davranmış gibiKesinlikle dersin. Bak ben diyorum. Bi sürü insan yazmış seninle benzer seyler yaşayan onlar da geriye bakınca gülüp geçiyolar.
Ben kendiminkini anlatayım sana. O dönem devrilen domino taşlarına benziyodu hayatım resmen. Talihsiz serüvenler serisi gibi.
Önce kardeşim dedigim insandan hiç beklemedigim seyler gördüm. O zaman müslümandım. Dua ediyodum Allahım düzelsin nolur diye. Bi insanın hayatı dua ettikçe kötüye gidebilir mi? Ahahaha hatırladıkça gülüyorum buna ciddi ciddi dua ettigime. Sonra bi olay sevgili mevzuları, beyefendiyi yeni sevgilisiyle el ele geçti gitti gözümün önünden. Sonra bi olay, bi olay daha. Ben toparlamaya çalıştıkça balyoz üstüne balyoz iniyodu resmen.
Ben senden farklı olarak dışarıya karşı kuyrugu hep dik tutuyodum ama. Yıkılmadım ayaktayım triplerindeydim. İçten agla agla dua et, dısarıya bi sey çaktırma kahkaha at. Bi gün bi baktım okula giderken yolun ortasında kendimi su arabanın önüne atsam nolur diye düsünüyorum.
Zaten ben ne yapıyorum kendime diye o zaman kafama dank etti. Seneye hatırlamayacagım insanlar icin arabanın önüne atlamak gibi salakça bi sey düsündügümü fark edince silkindim kendime geldim. O zaman hala müslümandım ama oturup tepeden biri sihirli degnekle hayatımı düzeltsin diye dua etmeyi bıraktım. Veren Allah aklı vermiş düzelt diye daha ne yapsın dedim kendi kendime.
Yani o evden, o odadan kimse seni sihirli degnegiyle cıkarmıcak. Ya da beyaz atlı prens pencerene gelmicek. Ya da bi melek dostun olarak pencerenden süzülmicek. Sen kalkıcaksın, gerekirse herkesin tavsiye ettigi gibi psikologa gidiceksin ya da kendi kendini toplıcaksın bilmiyorum. Ama ne yaparsan sen yapacaksın. 2 sene sonra da bu zamanlara gülüp gecıceksin, ne salakmısım ya diceksin.
Şuanda bu durumda olmam benim hatam yardım istesem kimse etmez psikoloğa gideyim dicem en acil anlarımda bile hastaneye gitmedim ona da gitmicem biliyorum kendimi kandırmıcam. Kimse evden dışarı çıkmıyorum diye hayattan vazgeçmez ki benim sorunum ne bilmiyorum o zarar veren insanlar benim umrumda değiller sanki zayıf yanımı görmüş ordan vurmuşlar gibi. Belki hayatımda ilk kez darbe yediğim için bunu kaldıramadım bilmiyorumYasiniz kac bilmiyorum ama bu agir depresyona niye kndinizi biraktiniz.? Bi saattir konu okuyorum herkes depresyonda havadan mi sudan mi? Bence en birinci neden maneviyatsizliktan.
Bircok kisi sevdiginden ayriliyor.Basina belalar nerdeyse zincirleme gelyor.Ama ben kimsenin bu depresyonlardan biri yardimiyla kurtuldugumu gormedim.etraftaki insanlar sadece yardimci.bu durumdan siz kendinizi kurtaracaksiniz.ozguveninizi kazanmali dik durmalisiniz.daha karsiniza kimler cikacak ve basiniza neler gelecek..
Bi kere su odadan cikmiyirum falan filani birakin.kendinize ceki duzen verin sevdiginiz kiyafetleri giyin.hic mi sevdiginiz insanlar yok onlarla zaman gecirin.sonra bir ugras edinin.zaten devami gelir.
Ha diyorsaniz ki tek basima hayatta yapamam o zaman destek alin.yazdiginiz "destegi hak etmiyorum" cumlesini de anlamadim.kendinizi gozunuzde bu kadar degrsizlestirmeyin basiniz ne gelirse gelsin....
Aynen söylediğiniz gibi en acil anlarımda bile doktora gitmedim psikoloğada gitmicem biliyorum çünkü kendime değer vermiyorum herşey benim hatam neden dik duramadım sanki neden hatamı göremedim. Hobiyle uğraşarak falan geçicek bir durum değil bu yemek bile yemiyorum ki hobiyle uğraşıcam mevsimsel falanda değil ben bugün günlerden ne onu bilmiyorum. Dua edemiyorum içimden gelmiyor ne diceğimi bilmiyorum dua ederken ben çok salağım allahım biraz zeka mı ver diycem dünyayı seveyim mi dicem evrene mesajlar mı göndericem. Sıkıntısı olan insanlara bakıp kendime küfrediyorum nankörlük yapıyorum sanki ama umrumda değil bunun cezasını çekmeye razıyım. Şöyle bi gerçek var ben hayatı yaşamayı beceremedimDurumun ciddi görünüyor.
Doktora git diyenlere ben hak etmiyorum, hepsini kendim yaptım falan şeklinde cümleler kurmuşsun.
Bu da olayın ne kadar vahim bir hal aldığının kanıtı.
Sabırlı olmalısın. Geçecektir ama bu sabırlı hali sağlarken evden çıkmak ve insan içine, doğaya karışmak zorundasın.
Yoksa daha kötüye gider.
Ve tabii ki bir doktora görünmen şart.
Buradaki dua et huzur bul tavsiyesi, kendine gel gibi laflar işe yaramaz biliyorum.
Çünkü zaten inanç da kalmamış, iyi düşünme yetisi de...
Bu lanet depresyonu ben de yaşadığım için o sözlerin ne kadar havada kaldığını çok iyi bilirim.
Ağlayamamanın ne kadar kötü olduğunu da.
Mantığın böyle olmamalo diyor, ama elinde değil bir yandan da...
Bu kuyunun dibinden çıkmak güç geliyor.
O yüzden lütfen yukarda yazdığım iki öneriye kulak ver.
Sanırım benden de bahsetmissiniz. Ben o zor zamanlarımdan cok sonra vazgectim müslümanlıktan. Bi ramazan da kuran ı türkce mealden okuyup bitirdikten sonra.Cok baska sebeplerden yani. Ki uzun da bi süreçti. Yıllardır yaşadıgın şekilden vazgećip arayışa gećmek kolay degil.Özel bir psikaytirs ayarlasın ailen.Durumun yoıksa bile bir kereliğine.Güzelbir antidepresan başlasın...Fyadasını görürsün ilk zamanda özellikle..Plasebo etkisi dahi yapar hiç değilse ilk zamanlar...Arkadaşın biri duaları kabul olmuyor hayatı ters gidiyor diye Müslümanlıktan vazgeçmiş üzüldüm..Zor zamanda isyanı seçenlerden olmuş...Sabır öğretir din bize..Biz sabırsızlaşıyoruz..Bne de öyle...Ama isyan etmeyelim..İmtihanda yenik düşmeyelim..Hz Yusuf nasıl balığın karnında kırk gün bekledi..Hz Eyüp nasıl cerahatlı yaralarına katlandı..Hz muhammed nasıl Taif'de taşlandı..Bunlar hep sabır alemetiydi..Ozaman onlar Allah'a isyan etmediler.Sabırla geçmesini beklediler....Benim de bazı şeyler ters gitti hayatımda.Son zamanlar da üst üste geldi birşeyler..Sabırla bekledim geçmedi..Çok zorlandım...Çaresiz hastalığa tutuldum...Ama hala dua ediyorum...Allah'a isyan etmiyorum.Çünkü sabır ettiğinde Allah'a isyan etmediğinde bir musibet anında,düzelmese dahi hiç değilse günahların dökülür..(Bu konuda hadisler var)...
Namaz kılmak duayı kabule vesiledir,bu konuda da hadis var...Bu konuda eksiğim şahsen,herşeyi denedim diyemiyorum..
Sen belliki genç yaştasın...Daha çabuk iyileşirsin...
Canım benim tek tek konu altına yazdıgın seyleri bi daha okudum, hepsine tekrar baktım.Çok üzüldüm sizi de ben buna benzer sorunlar yaşadım işte ama dua falan etmiyorum etsem ne dicem ki duada sorunu bende bilmiyorum ki. İşte kuyruğumu dik tutamadım ben savunma yöntemimi içe kapanarak yaşadım biraz zaman geçse unuturum herşeyi önüme bakarım diyorum ama ben düzelmedikçe unutsam ne fayda kimsenin umrunda değilim. Şu odada ölsem kalsam ailem hariç kimsenin umursamıcağını adım gibi biliyorum. Sanki herkes bu zayıf yanımı bilipte davranmış gibi
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?