arkadaşlar şu anda 11 aylık bir kızım ve 8 yaşında bir oğlum var. ve maalesef çıcuklarımı bırakabileceğim , nede eve gelecek bi yakınım yok mecburen bakıcı bakıyor. şu anda çalışan bakıcımla 2 aydır tanışıyoruz. bir vasıtayla adresimi almış geldi görüştük. işe başlamam da az bir zaman kalmıştı. kadın hoşuma gitii. çocuklarının okulundan felan araştırdık. iyi dediler. ve anlaştık. bir ay birlikte çalıştık. çocuğu hemen teslim etmek istemedim. evdeyken onu kabullensin dedim. gayet iyiyidi. sonra işe başladı. fiyat konusunda diğer konulrda hiç bir problem yoktu. ilk maaşından 10 gün sonra felan kadında şikayetler başladı. ilk olarak eşinden dertlendi. paranın hepsini aldığını oyüzden çalışmanın zor geldiğini söyledi. ardından oğlumun onu çok yorduğunu dayanamadığını söyledi. ardından temizliğin onu yorduğunu söyledi. (hafta sonuda geliyordu.) bunları tabi zaman yayarak anlattı. son olarak eşine bir ders vermek için işten ayrılmak istdeğini söyleid. ve en sonunda paranın az olduğunu bu paraya çalışmak istemediğini söyledi. temizliği çıkartayım dedim kabul etmedi. ayak diredi. ikna etmeye çalıştım.şartları iyileştirmeye çalışacağımı ifade ettim . yok . sonunda tamam ayrıl deyip yeni bakıcı aramaya koyuldum. çok gelen oldu . bakıcım her seferinde bana sormaya başladı. buldunmu birisini diye. sonra yavaş yavaş çocuklar bana alıştı. işte eşimin haberi yok çıkacağımdan bana çok kızar. yeni bi iş nasıl bulurm demeye başladı. en son bir bayan geldi. güvendiğim birisi vasıtasıyla tanıştık. kültürlü. düzgün bir hanım. hoşuma gitii. ve görüşme evimde oldu. o gittikten sonra bakıcım lütfen beni ayırma. bak çocuklara çok alıştım. paraya razıyım çalışalım dedi.
ne yapacağımı tam bilemiyorum. aslında yalalarına denk geldim çalışmak içimden gelmiyo. ama çocuklar gerçekten alıştı. oğluma sordum ben onu istiyorum diyor. kafam karıştı anlayacğınız böyle durumlarda insan sağlıklı düşünemiyor. bana ordan bakıp yorumda bulunurmusunuz.