Evet yaşım küçük,henüz 21.
Ama gördüğüm gözlemlediğim o kadar olay var ki.
Bizzat kendi ailemden,yaşadıklarımdan yola çıkarak söylüyorum bunu. Ben böyle birşey yapsam ailem bunu şımarıklık olarak görür,beni asla affetmezdi.
Keza aynı şekilde,ben bir çocuk dünyaya getiricem,doğumda o kadar acı çekicem yemeyip yediricem giymeyip giydiricem ve o sırf onu koruma iç güdüsüyle hareket edip hareketlerini kısıtladığım için kocaya kaçacak. Büyük konuşmayayım ama hayatta affetmem onu,bir yere sığınsa tamam,başka bir şehre okumaya gitse dönmese ona da tamam,sevgilisiyle hayatını kurmak istese ona da tamam ama tutup kocaya kaçması benim için affedilemeyecek bir durum. Bu yüzden 18 yaş altı hiçbir konuda annenize ailenize baş kaldırın demiyorum,demem. İnsan yaş aldıkça olgunlaşır ve ailesinin tutumunu daha iyi anlar. Mesela benim halam 15 yaşında kocaya kaçtı,abi baskısından dolayı. Eniştem iyi bir insan değildi ve halamdan 10 yaş büyüktü,içkici kumarcı herifin tekiydi. Dayanamayıp kaçtı. Halbuki o kadar zenginliğin,keyifin içinden kaçtı aşiret gibi bid aileye. Evlendi. Kocasının hayatında bir gün bile sigorta girişi yapılmamıştı,hala da öyle. Sürekli halamı döverdi. Babam onu sildi. 20 yıl kadar konuşmadılar,en son halamın kızı evlendiğinde zoraki çabalarla konuşmaya başladılar. O 20 içindeki hiçbir çabası da barışmak için sonuç vermedi,babam ikna olmadı. Size göre gaddar olmak bu ama bana göre gayet doğeu bir davranış.
