Kararsızlık kötü şey..

Boşansınmı beklesinmi(sadece 1 sene)

  • Boşansın

    OY: 8 57,1%
  • Beklesin

    OY: 6 42,9%

  • Ankete Katılan
    14

Yasemin Atak

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
24 Mart 2015
10
3
44
Merhaba hanımlar,
İçinde bulunduğum çıkmazla ilgili fikire ihtiyacım var, durumu kısaca özetleyeceğim.
3 yıllık bir evliliğim var. Geç evlendim ve bu sürede çocuğumuz olmadı tedavi gördük tüp bebek aşamasına geldik fakat bu güne gelene kadar eşimle bir çok problem yaşadık. Temeli yalana dayalı problemler. Klişe annesini ve başkalarını önemseyip dinlemesi 2 yılımızı mahvetti. Bir çocuğu var annesinin ilgilenmediği kendisinin itip kaktığı.Benimse ilk evliliğim. Ben bunu zor kabul etmişken bir başkasından 2. bir evlilk daha yaptığını öğreniyorum. Üzerine çocuk bakımı ile ilgili yaşadığımız kavgalar çocuğun arada ezilmesi. Şu an 14 yaşında 1 senedir yatılı okulda ve kendine geldiğini söyleyebilirim. Onun okula gitmesi için savaş verdim çünkü 3 ev arasında itilip kakılıyordu ve dersleri berbattı.Şimdi bana teşekkür ediyor verdiğim savaş için. Fakat babası ile kavgalarımız hiç bitmiyor. Onun kesinlikle evlilik adamı olmadığını söyleyebilirim. Tatile gidersiniz sizi yalnız bırakır. Bayramda eşini çocuğunu bırakıp kendi kendine habersiz tatile giden biri bu işte.. Tartışmayı hayat gailesi bellemiş biri. Bir gün cnm cicim binlerce söz verir ertesi güne kalmadan tam bir canavara dönüşüverir. Güçsüz biri değilim ama sürekli Onunla savaşmaktan yoruldum..
Şimdi kararsızlığıma gelelim; Öncelikle çocuk. 8.sınıf teok dönemi. Bana ihtiyacı var. Onu anlayan ilgilenen kimse yok. Gidersem herşey eskiye döner o çocuk için.. Sonra ailem anne ve babam. Malum yaşlı insanlar. üzülmelerini sıkılmalarını istemediğim gibi onlara yük olmakda istemiyorum.. Kendim ise artık sinirlendiğimde tüm vücudum titriyor ve kendime hakim olamıyorum. Daha ilerisi ve sağlığımın bozulma riski beni ürkütüyor. Bir yandan çalışmıyorum, yarım bıraktığm okuluma devam ediyorum, son senesindeyim.
Şimdi sadede gelelim arkadaşlar, soruyorum size, ben bu canavara herşeye rağmen bir sene daha tahammül etmelimiyim, yoksa bir an önce bu işi bitirmelimiyim???
 
Çocuk zaten sizinle kalmıyor , etkileneceğini sanmam .

Anne / babanız üzülecekse.. 1 yıl sonrada üzülecek...

Son sene okulunuzu bitirmeniz için evli kalmanızda gerekmiyor .

Yani ;

Ben olsam " canavar " dediğim bir adamla bir yıl daha yaşamazdım .
 
Peki kendinize durustçe sorun gerçekten boşanmak istiyormuyum istiyorsanız gerisi teferruat
 
Kendinizi dusunuyosaniz bosanin eger o cocuga destek olmak istiyorsaniz her turlu gorusebilirsiniz destek olablirsiniz.. Anne ve babaniza bu sekilde daha mutlu olacaginizi duzgun bir dille anlatirsiniz.. Sizi yanlarinda daha mutlu gorurlerse cok etkilenceklerini zannetmiyorum.
 
Bence çocuk için elinizden gelenin fazlasını bile yapmışsınız.
Anne babanıza niye muhtaç olasınız, iş bulur çalışırsınız.
Bu süreçte size evlerini açarlar, zamanla da kendi düzeninizi kurarsınız.
Çocuğunuzun olmaması şu şartlarda sizin için bir avantaj.
Bir canavarla yaşamak için , bir yıl çok uzun bir süre bence.
 
Elle tutulur tek bir şey bile yok evliliğinde.. Sürekli başkalarını düşünerekte geçmez böyle günler, 1 senede uzun zaman.. Sana boşan/boşanma diyemem bu senin kararın ama ben olsam boşanırdım..
 
Yani başkasının çocuğunu bu kadar sahiplenmiş,canavar dediği adama sırf o çocuk için bi yıl daha katlanmayı göze almış biri için başından gönderdin demek biraz olmamış gibi ya...
Size katılıyorum... Çünkü bana "anne" diyen bir çocukla ister istemez bir bağ kurdum. Onu hazırlamaya çalışıyorum. Ama üzüldüğünü de biliyorum. Başımdan atmak değilde onu bu durumdan kurtarmak sözü daha doğru bu durumda..
 
Eşinizi canavar olarak görüyorsanız ,1 sene uzun bir süre,nasıl bekleyeceksiniz ki?En ufacık sevgi kalmadı mı içinizde?:KK64:
Geçen yıl tam bu zaman yine boşanmak üzereydik konu ise çocuk meselesi ve onun tavırlarıydı. Ona geri döndüm çünkü hala sevgi aşk vardı. Şimdi yine aynı durumdayız ama sebebi hiçbirşey. O artık öylesine uzak ve umursamaz davranıyorki içimde ona karşı sadece öfke var. Bir haftadır onu eve almıyorum. Birkere elinde çiçekle gelmeyi düşünmedi bile.. Onu sevsem bile artık karşılıksız olduğunu düşünüyorum..
 
Ayrilin ama cocukla baginizi koparmayin. Esinizle guzellikle ayrilirsaniz ve ben ogluna abla olarak destek olmak istiyorum derseniz karsi cikmaz bence. Aileniz ha simdi uzuldu ha 1 sene sonra. Beklemeye gerek yok.
 
Ayrılmanız en doğru olanı. Belki baba olduğu aklına gelir de oğluyla ilgilenir. Böyle bir insanla hayat geçmez bir de çocuk yapmayı düşünmüşsünüz yazık olmaz mı.
 
Şimdi her kim olursa olsun, bir çocuğun ergenlik dönemindeki gelişimi çok önemli.. Çok dikkatli olmak lazım. Bir yetişkin gibi karşınıza alıp durumu anlatmalısınız. Bekara boşamak kolay gerçi, ben boşanırdım ama çocuğu asla bırakmaz hatta benimle kalmasının bir yolunu bulurdum. Daha bunun lise çağı var. O ailenin yanında yok olup gider 18ine gelene kadar o çocuk. Sokaklardan toplarlar o ilgisizlikle. Kendini evliliğin içinde harap etmeden orta yolu bulman lazım. Keskin bir karar vermemelisin. 2 ay sonra ilk sınav var. 2 ay bekle, sonra durumu çocuğa aç. Ha bi de kocanı bu fikre alıştırman da lazım. Pedagogla görüşebilirsin belki çocuk için..
 
Ayrılmanız en doğru olanı. Belki baba olduğu aklına gelir de oğluyla ilgilenir. Böyle bir insanla hayat geçmez bir de çocuk yapmayı düşünmüşsünüz yazık olmaz mı.
Tüp bebek yapma aşamasındaydık herşeyde bir hayır vardır derler ya senemiz dolmadığı için tüp bebek yapmadılar. Onun baba olduğu çocuğun halini gördüm ama kendim için çocuk istemiştim. Nasipten öte köy yok işte..
 
X