- Konu Sahibi nursena2011
-
- #1
Merhaba arkadaşlar, yıllardır uğraştığım memurlukta sonunda atandım... Ama ne mutlu oldum ne de mutsuz. Çünkü işimde ilk mesaimi dr raporu ile 35 haftalık hamileyken yaptım birde 7,5 yaşında kızım var. Asıl sorunum şöyle. Ben daha atanmadan bi abla vardı, insani yanı çok iyidir, hep ben bakarım bebeğine başkasına vereceğine bana verirsin derdi, bende de hiç umut olmadığı için tabii der savuştururdu. Şimdi atandım, ve benim aklıma karşı komşum var hem benim evime çok yakın hemde yaşı daha genç diğer ablaya göre. Ama eşimin aklında ise annesine bırakmak önce onları denemek var... Kayınvalidem öyle bir pistirki kadın anlatamam.... HAmilelik önceme kadar gittim temizledim hep evini ama sonra hamilelik benim için zor geçince bıraktım haliyle. Birde artık kendisi yapsın istedim ama tık yok kadında... KAyınpederim ise kayınvalidemden daha pistir. Diyelim ki arabanın motoruna baktı elleri yağ kir pas içinde . O elleri yıkamadan gelir oturur, o kadar pislik. Argosu hiç eksik olmaz... Eşime hep derim ki bunların içinde sen nasıl yaşadın. Kayınvalidemin pisliğinin yanı sıra sıfır beceri. 7,5 yaşındaki kızımı bu hafta ben işteyken 1 kere onlar aldılar okuldan. Eve götürmüşler , çocuk yemek yemedi diye önüne abur cubur koymuşlar. Açmışlar tv yi , Tam 2 saat çocuk ne istediyse onu yapmış. Velhasıl 7,5 yaşındaki kızıma bile bir kase çorba verecek ya da içirecek kapasitede mi değil becerisi mi yok saf mı ben anlamadım. Kabul benim çocuk biraz zor yemek konusunda ama yiyor yani. Bu kadına el kadar bebek bırakılır mı? Bu insanların evine çocuklarımı götürmeyi geçtim. Kaynatamın bize geldiğinde oturduğu beerjeri yakasım var hiç sabrım kalmadı. Siz olsanız ne yaparsınız, yaşlı ablamı, karqşı komşumu, kayınvalide mi. Eşime diyorum ki beni bu halimle çalışmak yormuyor çocuklarıma kim bakacak kaygısı yoruyor diyorum , bana diyor ki bebeği olup ta çalışan bi tek sen değilsin millet ne yapıyorsa bizde onu yaparız vs vs.... Arada kendime de kızmıyor değilim ne işim vardı işle güçle . Zar zorda olsa geçiniyorduk işte , işe hiç başlamasaydım da demiyor değilim içimden.