Eski bir sevgilim onu terk edeceğimi anladığı zaman bana " beni terk edersen ölürüm, ama ölürüm diye de senin karşında boyun eğmem ben" demişti. Ne onurlu bir duruş ve davranış. Çok etkilemişti beni. Sonuçta ayrıldık, ama öyle dostça birbirimizi incitmeden oldu ki ne o öldü ne ben... Keşke herkes ayrılığı da böyle güzel yaşasa.
Benim takıldığım nokta neden illa hayatında biri olsun derdindesin? Neden tek başına olamıyorsun? Aşk sevgi güzel şeyler ancak insanı mutlu edince güzel. Beni mutlu etmeyen hiçbir şeye devam etmem. Oooo insanlar ne büyük acılar yaşıyor, ölümler, yıkımlar, açlık, acılı hastalıklar... Bunların yanında aşk acısı da neymiş? Peh.
Unutma tatlım tek başına mutlu olamayanı kimse mutlu edemez. Zaman ile geçmeyen hiçbir aşk acısı görmedim ben.
(
çünkü ben değerliyim..beni değersiz hissettirecek birini hayatıma ,aklıma, kalbime kalabalık yapmıyorum...
