Kardeşimden NEFRET ediyorum

Konu sahibine yuklenenler olmus ama ben kendisinin ve ailesinin neler cektigini cok iyi anliyorum. Malesef benim erkek kardesimde bizlere cok cektirdi. Biz kardesimi evde tutmak icin akla karayi secerdik o 2.kattan asagiya atlardi. Ölse umrunda degildi. Gece 3 gibi eve gelirdi, o saate kadar ne annem ne ben uyurduk. 1.5 sene boyunca ne yasadigimi ben biliyorum. Psikolojik olarak tum aile cokuyor. Ben psikolojik destek aldim o donem. O kadar caresiz oluyor ki insan😞

Ayni sekilde bir arkadasimin erkek kardesi de ayni durumda. 27 yaslarinda, ergen denmez. Ama yasamak istemiyor. 2 hafta once kendisini 4.kattan atmis. Ölmedi ama tum kemikleri kirildi. Habire ablasina vicdan yaptiriyor. Kizin hayatini mahvedip duruyor, hicbir tedaviyi kabul etmiyor. Senin kardesin daha 16 yasinda, belki iyilesir ilerde. Malesef ki bazilari icin cok gec oluyor..
 
Yani burda sizi ve ailenizi suçlayıcı yorumlar görüyorum "dönün bir kendinize bakın, bir çocuk durduk yerde bu hale gelmez" minvalinde ama ergenlik şımarıklıklarının müsebbibi her zaman aileler olmuyor arkadaşlar, bilin istedim. Nefret fazla keskin bir söylem olmuş ama böyle bir kardeşe sempati duymak için de evliya olmak gerek bence. Ayrıca ergenler arasında depresyonda olmak, alkol ve sigara almak, bad girl/boy olmak oldukça popüler maalesef. Sosyal medya da bu algıyı pohpohlayıp duruyor. Maalesef kardeşiniz istemediği sürece iyileştiremezsiniz, aksine yardım etmeye çalışarak onun kendi kafasındaki "iğrenç bir hayatım" var dramasını beslersiniz sadece. Allah yardımcınız olsun
 
duzenledim mesajı, ekran göruntulerini yeni gördum, ben konu sahibi kardeşini pörrrfekt bir aile tablosundaki exorcist gibi anlattığı için atarlandım.
Aslında konu sahibi de normal değil, belli ki bu ana baba musvetteleri onu da delirtmisler ama o henüz farkında değil... toksik ailesine gücü yetmediği için kardeşine yöneltiyor öfkesini. Ailem mükemmel diyerek kendisini kandırıyor ama ortada bir aile bile yok aslında
 
Sana iyi bir haberim var, bu çocuk gitse veya ölse bu anne baba gram üzülmez. Kurtulduk diye sevinir. Çocuk zaten bu yüzden bu halde
piraye bildigim kadariyla senin de cocugun var ve egitimcisin. yani bu keskin bakis acisi nereden yuklendi onu cozemedim. zor bir ergenlik geciriyor diye cocuk olse anne babanin uzulmeyecegini nereden cikardin? sasirdim.

ben de dusunuyorum ve istiyorum ki butun cocuklar cok ideal bir ailede buyusun, kimsenin travmalari olmasin, herkes cok mutlu olsun. ama o veya bu sebepten, hayat sartlarindan, belki yetersizlikten, belki tamamen kotu bir insan olmaktan kaynakli her anne baba “ideal” olamiyor. bu konudaki anne baba da ideal degil. hatalari cok konu sahibi kabul etmese de. ama gec de olsa telafi yoluna gidilmis. yani su noktada “offf cok kotu anne baba ya” demek yerine ben babanin maddi imkanlari zorlayarak bu cocuga zamaninda yaptiklari (belki hala yaptiklarinin farkinda degillerdir) hatalarin etkilerini silmeye calismasina odaklaniyorum.

ben cidden bu konuda neden cogunlukla uyusamadigimi anlamadim ve merak ettim. kendimden mi pay bictim, polyanna miyim bilmiyorum ama ailenin su attigi adimlar bana degerli geldi.
 
Eki Görüntüle 2994882 Eki Görüntüle 2994883 Eki Görüntüle 2994884


Buyrun mükemmel, bir fiske vurmamış, çocuğunun her dediğini yapmış, süper anlayışlı, açık görüşlü anne baba örnekleri. Çocuklar bu hale durup dururken gelmez demiştik değil mi?

Önünüzde saygıyla eğiliyorum. Keşke bu yorumu en başa sabitleyebilsek de her yeni yorum yapacak üye sizin ekran görüntülerinizi görerek yapsa yorumu...
Ben bu konuyu ilk okuduğumda yorum yazmaktan çekinmiştim. Çok uç bir senaryo, yani bir çocuğun bu derece mükemmel anlatılan bir aileden bu şekilde bir karaktere sahip olması ve yine bu mükemmel ailenin bir bireyi olan ablanın kardeşinden nefret ediyor olması... hiçbir şey tam oturmuyordu, şimdi çok net anlıyorum çocuğun tavırlarının sebebini.. Allah o kız çocuğuna yardım etsin, en iyi okulları kazansın, en iyi yerlerde çalışsın, kendine gerçekten mükemmel bir aile kursun ve bu durumdan kurtulsun inşallah...
 
Daha önce de burada konu açmıştım ergen kardeşimin şımarıklıkları ile alakalı.

O günden sonra psikayatra götürdük psikolog eşliğinde. Babam bu sıkışık döneminde bile, psikiyatr fiyatlarından haberiniz vardır, dünya para döktü sırf biraz iyileşme olsun diye.
Bugün eve sarhoş geldi, boğma alıp içmişler. Daha 16 yaşında olmasını geçiyorum açık içki almak nedir kör olursun ölürsün diyoruz gülerek ölüm umrumda değil diyor. Onun hayatıymış, karışamazmışız.
Babam kalp hastası, adam bu aptal çocuğa bağırırken bir şey olacak düşüp yığılacak diye o kadar korktum ki…
İntihar düşüncesi, ölüm düşüncesi asla kurtaramıyoruz bu düşüncelerden. O kadar antidepresan hiçbir halta yaramadı demek ki.
Keşke doğmasaydı diyorum içimden müthiş bir öfkeyle, sonra ona dönüyorum yumuşak bir ses tonuyla konuşuyorum tedavi sürecinde zaten psikolojisi bozulmasın diye. Böyle diye diye bizim psikolojimiz bozuldu.
Merhaba ben lisede öğretmenim. Suan çalıştığım okula atandığım sene 10.sınıfta bir kız Ogrencim vardı, tıpkı kardeşiniz gibi kollarini jiletliyordu, sürekli olmek istediğini, mutsuz olduğunu dile getiriyordu. Onun yaşadığı çevrede alkol, uyusturucu gibi maddelere ulaşımı zordu şayet ulaşabilseydi bunlari da yapacağına emindim. İki yıl sonrasında bu öğrenci oyle bir değişim gösterdi ki sınıfta sınava en sıkı çalışan öğrenci oldu. Cok şaşırmıştım, sanki o kız gitmiş yerine başka biri gelmişti. Ergenlik döneminde bazı gençler böyle uç noktalarda olabiliyorlar. Umarım kardeşinizin de durumları düzelir. Geçecek bunlar biraz daha sabır 🙏🏻
 
Önünüzde saygıyla eğiliyorum. Keşke bu yorumu en başa sabitleyebilsek de her yeni yorum yapacak üye sizin ekran görüntülerinizi görerek yapsa yorumu...
Ben bu konuyu ilk okuduğumda yorum yazmaktan çekinmiştim. Çok uç bir senaryo, yani bir çocuğun bu derece mükemmel anlatılan bir aileden bu şekilde bir karaktere sahip olması ve yine bu mükemmel ailenin bir bireyi olan ablanın kardeşinden nefret ediyor olması... hiçbir şey tam oturmuyordu, şimdi çok net anlıyorum çocuğun tavırlarının sebebini.. Allah o kız çocuğuna yardım etsin, en iyi okulları kazansın, en iyi yerlerde çalışsın, kendine gerçekten mükemmel bir aile kursun ve bu durumdan kurtulsun inşallah...
Ahh bunu şimdi gördüm 😔😔
 
Annemin babamın hiçbir hatası yok. Önceki konumu okursanız anlarsınız. Annem de babam da bizim için senelerce köpek gibi çalışıp bizi sevmekten başka bir şey yapmadılar. Benim babam 55 yaşına geldi kendine bir pul almamıştır. Varsa yoksa çocuklarım okusun, gezsin, dolaşsın.
Evet nefret ediyorum çünkü ailemin kahroluşunu izliyorum onun yüzünden.
Biz bir fiske vurmadık, bir kötü söz söylemedik onu bu hale getirecek. Nefret ettiğimi söylemekten de utanmıyorum artık. İğrenç bir çocuk kendisi.

Eeee önceki konuda bu çocuğa dayak attı demişsiniz. Nasıl bir fiskesi yok?
 
piraye bildigim kadariyla senin de cocugun var ve egitimcisin. yani bu keskin bakis acisi nereden yuklendi onu cozemedim. zor bir ergenlik geciriyor diye cocuk olse anne babanin uzulmeyecegini nereden cikardin? sasirdim.

ben de dusunuyorum ve istiyorum ki butun cocuklar cok ideal bir ailede buyusun, kimsenin travmalari olmasin, herkes cok mutlu olsun. ama o veya bu sebepten, hayat sartlarindan, belki yetersizlikten, belki tamamen kotu bir insan olmaktan kaynakli her anne baba “ideal” olamiyor. bu konudaki anne baba da ideal degil. hatalari cok konu sahibi kabul etmese de. ama gec de olsa telafi yoluna gidilmis. yani su noktada “offf cok kotu anne baba ya” demek yerine ben babanin maddi imkanlari zorlayarak bu cocuga zamaninda yaptiklari (belki hala yaptiklarinin farkinda degillerdir) hatalarin etkilerini silmeye calismasina odaklaniyorum.

ben cidden bu konuda neden cogunlukla uyusamadigimi anlamadim ve merak ettim. kendimden mi pay bictim, polyanna miyim bilmiyorum ama ailenin su attigi adimlar bana degerli geldi.
Sen anne babanın imkanları zorlayarak çocuğu tedavi ettirdiğini düşünüyorsun ben “alın işte her şeyi yaptık bunun için yine düzelmedi mok çuvalı” demek için çocuğu psikologlara taşıyan anne baba görüyorum. O kadar çok karşılaştım ki bu model anne babayla inanamazsın. Biz herşeyi yapıyoruz hocaaanım diye başlarlar hep.
 
piraye bildigim kadariyla senin de cocugun var ve egitimcisin. yani bu keskin bakis acisi nereden yuklendi onu cozemedim. zor bir ergenlik geciriyor diye cocuk olse anne babanin uzulmeyecegini nereden cikardin? sasirdim.

ben de dusunuyorum ve istiyorum ki butun cocuklar cok ideal bir ailede buyusun, kimsenin travmalari olmasin, herkes cok mutlu olsun. ama o veya bu sebepten, hayat sartlarindan, belki yetersizlikten, belki tamamen kotu bir insan olmaktan kaynakli her anne baba “ideal” olamiyor. bu konudaki anne baba da ideal degil. hatalari cok konu sahibi kabul etmese de. ama gec de olsa telafi yoluna gidilmis. yani su noktada “offf cok kotu anne baba ya” demek yerine ben babanin maddi imkanlari zorlayarak bu cocuga zamaninda yaptiklari (belki hala yaptiklarinin farkinda degillerdir) hatalarin etkilerini silmeye calismasina odaklaniyorum.

ben cidden bu konuda neden cogunlukla uyusamadigimi anlamadim ve merak ettim. kendimden mi pay bictim, polyanna miyim bilmiyorum ama ailenin su attigi adimlar bana degerli geldi.
Canım evet, keskin bir görüşüm var bu konuyla ilgili, biraz mesleki deformasyondan biraz da lafı dolandırmamak için fazlaca net ifade etmiş de olabilirim ama durum gerçekten bu. Telafiye gitmeleri konusunda da senin temiz kalbin ve iyi niyetli bakışından kaynaklanan bir hoşgörün var aileye karşı ama ben buna da katılmıyorum. Çocuğun sağlıksız olmasından ziyade kendilerine sorun çıkarmasi yüzünden ve ele güne karşı ilgisiz gorünmemek icin aksiyon almışlar. Sessiz sedasız intihar eden, kurtaramadigim öğrencilerim oldu, aileleri benim kadar ağlamadı, takdiri ilahi deyip yeni çocuklar yaptılar...yasamasam ben de senin gibi düşünürdüm ama olmuyor. İçim acıyor, dilime vuruyor
 
Son düzenleme:
Bence biraz sakinleşin ve kardeşinize kinlenmek yerine durumun farkına varın. Benim bir arkadaşım bize ve ailesine göre elle tutulur hiçbir sorunu yokken, iki kez intihar etmeyi denedi. Üçüncüsünde pompalı ile kafa tasını parçaladı. 16 yaşında vefat etti. Bu çocuk size çok açık sinyaller veriyor. Ben olsam, bunu şımarıklık olarak algılamam.

Ayrıca anne-babanızı düşünüyorsanız, kardeşinizi hayatta tutmaya bakın. Çünkü çocuğunu kaybeden hiçbir ebeveyn devam eden yaşamında mutlu olmuyor.
 
Sen anne babanın imkanları zorlayarak çocuğu tedavi ettirdiğini düşünüyorsun ben “alın işte her şeyi yaptık bunun için yine düzelmedi mok çuvalı” demek için çocuğu psikologlara taşıyan anne baba görüyorum. O kadar çok karşılaştım ki bu model anne babayla inanamazsın. Biz herşeyi yapıyoruz hocaaanım diye başlarlar hep.

Canım evet, keskin bir görüşüm var bu konuyla ilgili, biraz mesleki deformasyondan biraz da lafı dolandırmamak için fazlaca net ifade etmiş de olabilirim ama durum gerçekten bu. Telafiye gitmeleri konusunda da senin temiz kalbin ve iyi niyetli bakışından kaynaklanan bir hoşgörün var aileye karşı ama ben buna da katılmıyorum. Çocuğun sağlıksız olmasından ziyade kendilerine sorun çıkarmasi yüzünden aksiyon almışlar. Sessiz sedasız intihar eden, kurtaramadigim öğrencilerim oldu, aileleri benim kadar ağlamadı...yasamasam ben de senin gibi düşünürdüm ama olmuyor. İçim acıyor, dilime vuruyor
anladim. ben sizin gibi birebir boyle bir seyle karsilasmadigim icin daha cok ailenin “pisman” olmus olabilecegini dusundum. istemeseler goturmezlerdi gibi yani. belki de haklisiniz babasi cocuga bagirirken fenalasma derecesine geliyormus. benimki yine kendi penceremden x278227 iyi niyetli bir yorum oldu. :olamaz:
 
anladim. ben sizin gibi birebir boyle bir seyle karsilasmadigim icin daha cok ailenin “pisman” olmus olabilecegini dusundum. istemeseler goturmezlerdi gibi yani. belki de haklisiniz babasi cocuga bagirirken fenalasma derecesine geliyormus. benimki yine kendi penceremden x278227 iyi niyetli bir yorum oldu. :olamaz:
Hiçbirimizin ailesi dört dörtlük değil. Muhakkak hataları oldu bizi yetiştirirken. Biz de kendi çocuklarımızı yetiştirirken bazı hatalar yapacağız mutlaka. Ama bu derece travmatik bir hale gelmesi için o çocuğun sistematik şiddete (psikolojik şiddet de dahil) maruz kalmış olması gerekiyor. Bazen çocukların psikiyatrik rahatsızlıklara yatkın olması sebebiyle de yaşanıyor bunlar ama burada durum tamamen anne baba tutumundan kaynaklı muhtemelen.
 
Çocuk ya çok sevgisiz bir ortamda büyüdü
Ya erkek diye çok şımartıldı hiç sorumluluk verilmedi
Ya da doğuştan psikiyatrik bir hastalığı var
 
piraye bildigim kadariyla senin de cocugun var ve egitimcisin. yani bu keskin bakis acisi nereden yuklendi onu cozemedim. zor bir ergenlik geciriyor diye cocuk olse anne babanin uzulmeyecegini nereden cikardin? sasirdim.

ben de dusunuyorum ve istiyorum ki butun cocuklar cok ideal bir ailede buyusun, kimsenin travmalari olmasin, herkes cok mutlu olsun. ama o veya bu sebepten, hayat sartlarindan, belki yetersizlikten, belki tamamen kotu bir insan olmaktan kaynakli her anne baba “ideal” olamiyor. bu konudaki anne baba da ideal degil. hatalari cok konu sahibi kabul etmese de. ama gec de olsa telafi yoluna gidilmis. yani su noktada “offf cok kotu anne baba ya” demek yerine ben babanin maddi imkanlari zorlayarak bu cocuga zamaninda yaptiklari (belki hala yaptiklarinin farkinda degillerdir) hatalarin etkilerini silmeye calismasina odaklaniyorum.

ben cidden bu konuda neden cogunlukla uyusamadigimi anlamadim ve merak ettim. kendimden mi pay bictim, polyanna miyim bilmiyorum ama ailenin su attigi adimlar bana degerli geldi.
Bakış açını ben uyumsadım sassyy eminim çok bilinçli bireyler yetistireceksin.
 
Daha önce de burada konu açmıştım ergen kardeşimin şımarıklıkları ile alakalı.

O günden sonra psikayatra götürdük psikolog eşliğinde. Babam bu sıkışık döneminde bile, psikiyatr fiyatlarından haberiniz vardır, dünya para döktü sırf biraz iyileşme olsun diye.
Bugün eve sarhoş geldi, boğma alıp içmişler. Daha 16 yaşında olmasını geçiyorum açık içki almak nedir kör olursun ölürsün diyoruz gülerek ölüm umrumda değil diyor. Onun hayatıymış, karışamazmışız.
Babam kalp hastası, adam bu aptal çocuğa bağırırken bir şey olacak düşüp yığılacak diye o kadar korktum ki…
İntihar düşüncesi, ölüm düşüncesi asla kurtaramıyoruz bu düşüncelerden. O kadar antidepresan hiçbir halta yaramadı demek ki.
Keşke doğmasaydı diyorum içimden müthiş bir öfkeyle, sonra ona dönüyorum yumuşak bir ses tonuyla konuşuyorum tedavi sürecinde zaten psikolojisi bozulmasın diye. Böyle diye diye bizim psikolojimiz bozuldu.
İki konunuzu da okudum. Yazdıklarınızdan kardeşinizde Borderline kişilik B. olabileceğini düşündüm. Tabii buradan tanı koymak, sıfat yapıştırmak doğru olmaz. Ama bu alanda uzman bir psikoterapist ten destek almanız açısından söylüyorum. Zira BKB danışanları zordur ve her terapist başarılı olamayabilir
 
piraye bildigim kadariyla senin de cocugun var ve egitimcisin. yani bu keskin bakis acisi nereden yuklendi onu cozemedim. zor bir ergenlik geciriyor diye cocuk olse anne babanin uzulmeyecegini nereden cikardin? sasirdim.

ben de dusunuyorum ve istiyorum ki butun cocuklar cok ideal bir ailede buyusun, kimsenin travmalari olmasin, herkes cok mutlu olsun. ama o veya bu sebepten, hayat sartlarindan, belki yetersizlikten, belki tamamen kotu bir insan olmaktan kaynakli her anne baba “ideal” olamiyor. bu konudaki anne baba da ideal degil. hatalari cok konu sahibi kabul etmese de. ama gec de olsa telafi yoluna gidilmis. yani su noktada “offf cok kotu anne baba ya” demek yerine ben babanin maddi imkanlari zorlayarak bu cocuga zamaninda yaptiklari (belki hala yaptiklarinin farkinda degillerdir) hatalarin etkilerini silmeye calismasina odaklaniyorum.

ben cidden bu konuda neden cogunlukla uyusamadigimi anlamadim ve merak ettim. kendimden mi pay bictim, polyanna miyim bilmiyorum ama ailenin su attigi adimlar bana degerli geldi.
Kk çocukken bi fiske yemeden büyümüş harika psikolojide çocukluk geçirmiş kadınlarla doluymuş. Şaşırdım. Üzücü de olsa o çocukluk dayağını yemeyen yok gibi bir şey Türkiye’de. Hele babanın faturaya bakması, kim yaşamadı ki bunları. Çoooooook abartılmış bence. Bunları her yaşayan konu sahibinin kardeşi gibi olsaydı koca ülke akıl hastanesi olurdu.
 
Back
X