- 10 Eylül 2016
- 5
- 7
- 1
- 26
- Konu Sahibi cute gone wrong
-
- #1
Merhaba ablalarım, aslında belki de yazmak için çok küçüğüm, bilemiyorum. Ama yine de paylaşmak istedim. Kısaca anlatmak istiyorum ;
Ben 10 yaşımdayken babamın tayini şimdiki yaşadığımız şehire çıktı. Annem kardeşime hamileydi o zaman, apar topar taşındık. Zaten bir ay sonra annem doğum yaptı. Anneannemlerin yanında yaşıyorduk hep beraber, daha sonrasında babam babannemlerin yanına taşındı. Annemin ise ne kadar uğraştıysa tayinini alamadık buraya. O yüzden izini bitince geri döndü eski şehrimize. E kardeşim de babamım yanına gitti.
Annem ve babam boşandılar zaten daha sonra. Babam iki sene sonra kardeşimi anneanneme bıraktı. Yanımdaydı yani. Ben anneannem ve dedem. Kreşe, anaokuluna yanımızda gitti geldi. Hani aklıma ne kadar kötü düşünceler geldiyse hep onu düşündüm, bir şekilde güçlü kalma sebebimdi. Bazı psikolojik sorunları var kardeşimin. İlgilenen yoktu pek, ben de çok ilgilenemedim belki de, bilmiyorum.
7 senenin sonunda annem kardeşimi yanına alıyor. Yarın gidecekler. Okula başlayacak. Ama ben yanında olmak o kadar istiyorum ki. Ben lisedeyim bu arada, benim de okulum açılıyor.
Allah'a yalvarıyorum bana güç versin diye. Yarını atlatayım en azından diye. Kimse ağladığımı görmesin de üzülmesinler diye.
Böyle işte kısaca anlatmaya çalıştım. Elimden geldiği kadarıyla. Şimdi diyebilirsiniz neden anlattın, ne yapalım diye. İnanın kimseye anlatamadım, dinleyen olmadı.
Teşekkür ediyorum şimdiden okuyan okumayan herkese. Güçlü olmaya çalışıyorum ben de, buradaki bir çok kişi öyle biliyorum. Sizi örnek alıyorum.
Ben 10 yaşımdayken babamın tayini şimdiki yaşadığımız şehire çıktı. Annem kardeşime hamileydi o zaman, apar topar taşındık. Zaten bir ay sonra annem doğum yaptı. Anneannemlerin yanında yaşıyorduk hep beraber, daha sonrasında babam babannemlerin yanına taşındı. Annemin ise ne kadar uğraştıysa tayinini alamadık buraya. O yüzden izini bitince geri döndü eski şehrimize. E kardeşim de babamım yanına gitti.
Annem ve babam boşandılar zaten daha sonra. Babam iki sene sonra kardeşimi anneanneme bıraktı. Yanımdaydı yani. Ben anneannem ve dedem. Kreşe, anaokuluna yanımızda gitti geldi. Hani aklıma ne kadar kötü düşünceler geldiyse hep onu düşündüm, bir şekilde güçlü kalma sebebimdi. Bazı psikolojik sorunları var kardeşimin. İlgilenen yoktu pek, ben de çok ilgilenemedim belki de, bilmiyorum.
7 senenin sonunda annem kardeşimi yanına alıyor. Yarın gidecekler. Okula başlayacak. Ama ben yanında olmak o kadar istiyorum ki. Ben lisedeyim bu arada, benim de okulum açılıyor.
Allah'a yalvarıyorum bana güç versin diye. Yarını atlatayım en azından diye. Kimse ağladığımı görmesin de üzülmesinler diye.
Böyle işte kısaca anlatmaya çalıştım. Elimden geldiği kadarıyla. Şimdi diyebilirsiniz neden anlattın, ne yapalım diye. İnanın kimseye anlatamadım, dinleyen olmadı.
Teşekkür ediyorum şimdiden okuyan okumayan herkese. Güçlü olmaya çalışıyorum ben de, buradaki bir çok kişi öyle biliyorum. Sizi örnek alıyorum.