çok şükür başka bi sorunumuz yok evliliğimizde. ikimiz de güzel yerlerde iyi maaşlarla çalışıyoruz. maddi sıkıntımız yok. eşim normal zamanlarımızda çok iyi çok düşüncelidir. kızım konusunda eve yardım etme konusunda da sıkıntı yok. ama işte şu kavga esnasında bana söyledikleri aklıma geldikçe soğuyorum. sırf bu yüzden kavga etmemeye çalışıp içime atıyorum. o da bir süre sonra patlama noktasına getiriyor beni. bu sefer de saçma bişeyden patlayan ben oluyorum. her kavga sonrası boşanmak geliyo aklıma sonra da bana nankör dedi diye boşanmak istiyorum mu diyecem hakime diyorum.
Sizce bu iyilikleri göz önünde bulundurarak kötü bi huy olarak kabul edilebilecek bir durum mu ben bunu merak ediyorum. dışardan baktığınız biri olarak düşüncelerinizi merak ediyorum.
Şimdi böyle her kavgada boşanmak gelmesin aklınıza.Onu bir eleyin :)
Dışarıdan baktığımda şöyle gördüm
Normalde gayet iyi geçinen bir çift, iyi bir eş, baba, adam. Ama sinirlenince fevri olabiliyor.
Ki bu fevriliklerin sonu yok biliyorsunuz.
İnsanlar birbirini öldürüyor, dövüyor sinirlenince.
Ha siz dayak yemediğinize şükredin oturun demiyorum asla!
Anlatmak istediğim bu da bu adamın kötü yanı, öfke kontrolsüzlüğü.
Öfkesinin seviyesi şiddet boyutunda değil de, saygısızlık boyutunda.
E bu da mühim.
Sizi kırıyor.
O halde konuşmaya uyarmaya devam edin bir süre daha.
Düzelmez gibi durmuyor buradan
Belli ki sinirini atmak için birşeyler yapmak zorunda, içten gelen birşey.
Kimisi de eşyaları kırar döker mesela.
Sizinkinin modeli de bu :)
Bilemedim..
Saygısızlığa tahammülüm olmaz ama sizin anlatışınızdan mıdır, biraz kocanızı düzeltebilmiş olmanızdan mıdır nedir,çözebileceğinize inandım.
keşke beni kaynanama benzetse çok severim kendisini :)
