Kaybolmuş hissediyorum.

psikiyatrist yerine psikolog yardımı alın.
bir arkadaş gibi sizi yönlendirir başka pebcerelerden bakmanızı sağlar.
eğer çok gerekli görürse psikiyatriste yönlendirir.
ama ilaç tedavisi terapi ile beraber yürümelidir.

bensanademistim .!.:

psikiyatrist yerine psikolog yardımı alın.
bir arkadaş gibi sizi yönlendirir başka pebcerelerden bakmanızı sağlar.
eğer çok gerekli görürse psikiyatriste yönlendirir.
ama ilaç tedavisi terapi ile beraber yürümelidir.

Genişletmek için tıkla...

Şartlarımın açıkçası konuşarak düzelecek ya da bakış açısı değiştirerek düzelecek şeyler olduğunu düşünmüyorum. Çünkü çocukluktan itibaren çok büyük sorunlar var. Şartlarım değişmedikçe mutlu olmayacağımı biliyorum o yüzden gerçekten işe yarayacak ilaçlar verecek bir psikiyatriste ihtiyaç duyuyorum. Çok teşekkür ederim yorumunuz için.

1- bipolar hastasıyım.bipolara da ilaçlar bağışıklık yapınca başka tedavi bulunamıyor kolay kolay.psikoterapist çok az gibi diğer doktorlar gibi tavsiye ile şansın yaver giderse denk gelebiliyorsun.
2-tiroid antikorlarıma baktırdım bozuk çıktı birde gizli şeker çıktı o ilaçları içince gerek kalmadı antidepresanlara şükür.belkide vücudunuz strese karşı verdiği tepkiyi şimdi çıkarmakta bu süreçte belki şuan ne tahlil ettirseniz de normal çıkar.
3-belirtileriniz bilinen depresyona benziyor.eli kolu bağlı rutinleşen hayata karşı bünyeniz tepki veriyor.
4-size coşku hırs heves veren şeyleri maddeleyin.zamanı nasıl ne şekilde kaliteli mutlu geçirdiğinizi düşünün.
5-hala haşimato yüzünden bende enerjisiz güçsüz ve donuk duruyorum çevremde annem dahil şapşalca eleştrilerde bulunuyor.

Tukenmislik sendromu...artik bu sendromun varligina kesinlikle inaniyorum...cunku bende ara sira senin hissettiklerini hissediyorum..tukenir gibi oluyorum zamaninda biriktirdigim enerjime yukleniyorum. Kredim var yani...o da dua ve dostlarim..emin ol ayaga ancak boyle kalkarsin

Merhaba,

Maddi durumunuz size rahat bir yaşam sağlıyor mu? Faturalardan sonra gezip tozacak, arada tatile gidecek, ufak da olsa birikim yapabilecek bişey kalıyor mu? Bunlar varsa, mutluluğun en kestirme yolu, kendini başkalarıyla karşılaştırmaktan tamamen vazgeçmekde bence. Bunun yerine bir süre her sabah olduğunun yarım saat daha erken kalkın, ben kendim için ne yaparsam, hayatıma ne katarsam, daha anlamlı bir hale gelir diye düşünün. Sizi mutlu eden bir hayat amacı bulursanız, sadece çalışıp yemek için yaşamamış olursunuz.

Bir de sizinle aynı konumda olup daha fazla kazandığını düşündüğünüz insanlar, ne kadar fazla maaş alıyorlar? Hatrı sayılır bir meblağ ise, bence gidip yetkili kişi ile konuşun. Benim yanlış yaptığım bişey mi var, neden yerimde sayıyorum, üzerine gitmem gereken bir eksiğim varsa öğrenmek, kendimi geliştirmek istiyorum minvalinde bir konuşma yapın. Faydası olacağını düşünüyorum.

tugsem_10 .!.:

1- bipolar hastasıyım.bipolara da ilaçlar bağışıklık yapınca başka tedavi bulunamıyor kolay kolay.psikoterapist çok az gibi diğer doktorlar gibi tavsiye ile şansın yaver giderse denk gelebiliyorsun.
2-tiroid antikorlarıma baktırdım bozuk çıktı birde gizli şeker çıktı o ilaçları içince gerek kalmadı antidepresanlara şükür.belkide vücudunuz strese karşı verdiği tepkiyi şimdi çıkarmakta bu süreçte belki şuan ne tahlil ettirseniz de normal çıkar.
3-belirtileriniz bilinen depresyona benziyor.eli kolu bağlı rutinleşen hayata karşı bünyeniz tepki veriyor.
4-size coşku hırs heves veren şeyleri maddeleyin.zamanı nasıl ne şekilde kaliteli mutlu geçirdiğinizi düşünün.
5-hala haşimato yüzünden bende enerjisiz güçsüz ve donuk duruyorum çevremde annem dahil şapşalca eleştrilerde bulunuyor.

Genişletmek için tıkla...

Şu an şu yazınızı okurken ağlamaya başladım. Anlaşıldığımı hissetmek bile iyi geldi. B12, Troid gibi testleri yaptırdım. Bir tek D vitamini eksik çıkmıştı, onu da 4 tüp vitamini kullandım ama bir değişiklik olmadı. Cipralex, prozac, atarax gibi ilaçları da düzenli kullanmama rağmen hiç bir değişiklik olmadı. Kolumu kaldıracak enerjiyi bulamıyorum, devamlı uyumak ve yemek yemek istiyorum. İşe gelmek zulüm gibi. Bana coşku veren hiç bir şey yok 2 yıldır :)

Geçmiş olsun sevgili _Makaron_ . Ben yazdıklarınızdan dirençli bir depresyonunuz varmış gibi hissettim. O yüzden 2yıl yeterli olmayabilir tedavide. Bu gibi durumlarda da ilaç değişikliği ve ilaçların kombinasyonu önemlidir. Denemekten yılmamak lazım. Ama lütfen şu yanılgıya da düşmeyin; ilaç aldım enerji patlaması yaşıyorum gibi mucizevi bir durum da yok. Biliyorsunuz 3 ay, 6ay gibi sürelerle etkilerini göstermeye başlarlar ve giderek beyin kimyanızı düzenlerler. Ama tek başına hep eksik kalır bu bir gerçek.

Kişinin şartlarında bir düzelme olması tedaviyi çok destekler tabiki. Ama asıl hedef değiştirilemeyecek durumlarda da kişiye farklı bir bakış açısı kazandırmaktır. Tam da bu yüzden ilaç tedavisinin yanı sıra planlı ve düzenli bir terapi çok destekleyicidir.

Biliyorsunuz olayları algılama şeklimiz ve onlara karşı takındığımız tavır direkt olarak ruh halimize etki eder. Kişi bu tip dirençli depresyonların içindeyken düşüncelerinin doğruluğundan çok emindir ve bilişsel bozukluklarını farketmez ya da değiştirebileceğini düşünmez. Ama işin aslı öyle değildir, zaman alır fakat değiştirilebilir ve düzenlenebilir. Bu anlamda Bilişsel-Davranışçı terapi almanızı önerebilirim. Bu defa işin o terapi ayağını eksik bırakmayın bence. İyice araştırın gideceğiniz isimleri ve sil baştan bir tedavi planıyla ilaç+terapi şeklinde bir yol çizin.

Gecenlerde cherry de yazmisti baska konuya ben de aynisini tavsiye verecegim size
Ben sizin gibi cok cok kotu bir donemimdeyken hicbir cozumum yok dedigim donemde reiki almistim ve inanilmaz iyi geldi , yani o gun kadin bana ne yapti bilmiyorum ama yanindan o kadar huzurla ayrilmistim ki , kendim huzura erince hayatim da yavas yavas duzelmisti
O kadar ilac kullanmissiniz bide alternatif bir yontem deneyin bence

guldeniz12 .!.:

Tukenmislik sendromu...artik bu sendromun varligina kesinlikle inaniyorum...cunku bende ara sira senin hissettiklerini hissediyorum..tukenir gibi oluyorum zamaninda biriktirdigim enerjime yukleniyorum. Kredim var yani...o da dua ve dostlarim..emin ol ayaga ancak boyle kalkarsin

Genişletmek için tıkla...

Kesinlikle tükenmişlik sendromu. Dua bile edemiyorum artık. Eskisi gibi inançlarım da kalmadı. Dua ederek bir şeyin değişmediğini fark ettikçe duadan bile uzaklaştım. Ben enerji kredimi sonuna kadar kullandım, hiç bir şey kalmadı

Samsonn .!.:

Merhaba,

Maddi durumunuz size rahat bir yaşam sağlıyor mu? Faturalardan sonra gezip tozacak, arada tatile gidecek, ufak da olsa birikim yapabilecek bişey kalıyor mu? Bunlar varsa, mutluluğun en kestirme yolu, kendini başkalarıyla karşılaştırmaktan tamamen vazgeçmekde bence. Bunun yerine bir süre her sabah olduğunun yarım saat daha erken kalkın, ben kendim için ne yaparsam, hayatıma ne katarsam, daha anlamlı bir hale gelir diye düşünün. Sizi mutlu eden bir hayat amacı bulursanız, sadece çalışıp yemek için yaşamamış olursunuz.

Bir de sizinle aynı konumda olup daha fazla kazandığını düşündüğünüz insanlar, ne kadar fazla maaş alıyorlar? Hatrı sayılır bir meblağ ise, bence gidip yetkili kişi ile konuşun. Benim yanlış yaptığım bişey mi var, neden yerimde sayıyorum, üzerine gitmem gereken bir eksiğim varsa öğrenmek, kendimi geliştirmek istiyorum minvalinde bir konuşma yapın. Faydası olacağını düşünüyorum.

Genişletmek için tıkla...

Maddi durumum en büyük sıkıntım. Şartlarım daha iyi olsaydı bir şekilde kendimi mutlu edebilecek bir şeyler yapabilirdim sanki. Kıyaslamak elbette iyi bir şey değil fakat 10. yılımdayım, hep çok büyük şirketlerde çalıştım. Şu an çalıştığım şirket mesela sektördeki uluslarası dev, mali müşavirim ama kazanamıyorum. Aynı ünvan, aynı işi paslaştığım arkadaşlar benden en az 1.000 TL fazla kazanıyor. İnsan kendine bunu yediremiyor. En son müdürlerime rest çektim, işitme problemimden ötürü bana ayrımcılık yapıldığını biliyorum bana gösterin sağlık durumumun hangi işimi engellediğini dedim. Bununla hiç alakası olmadığını söylediler ve saçma sapan bahaneler sunuldu. Ben yıllardır bu işin eğitimini aldım, tecrübem de çok ama kızkardeşim liseyi bile açıktan okuyup geçen sene alaylı ön muhasebeci olmasına rağmen aramızdaki maaş farkı çok az. Çok büyük bir haksızlık var ve ben artık yediremiyorum. Kardeşimi ve babamı kalp hastalığından kaybettim, kendim aniden işitme yetimi kaybettim vs tüm geçmiş acıları da birikti artık patlıyorum sanki.

_Makaron_ .!.:

Şu an şu yazınızı okurken ağlamaya başladım. Anlaşıldığımı hissetmek bile iyi geldi. B12, Troid gibi testleri yaptırdım. Bir tek D vitamini eksik çıkmıştı, onu da 4 tüp vitamini kullandım ama bir değişiklik olmadı. Cipralex, prozac, atarax gibi ilaçları da düzenli kullanmama rağmen hiç bir değişiklik olmadı. Kolumu kaldıracak enerjiyi bulamıyorum, devamlı uyumak ve yemek yemek istiyorum. İşe gelmek zulüm gibi. Bana coşku veren hiç bir şey yok 2 yıldır :)

Genişletmek için tıkla...

Kullandığınız bu grup antidepresanın dışında bir de başka bir grup antidepresanlar vardır. Bu kullandıklarından yeterli desteği alamayanlar için o gruba geçilir genelde. Bu kullandığınız antidepresanlar zaten aşağı yukarı aynı etkideki antidepresan grubundadırlar. 2 yıl boyunca bunları kullanmanız da gayet ideal bir süre bence. Çünkü öncelikle bu grup ilaçlarla başlatırlar tedaviyi ve yeterli cevap alınamazsa ya da majör depresyon gibi durumlar oluşursa başka türde antidepresanlara geçilir. Gittiğinizde mutlaka kullandığınız ilaçları söyleyin, iyi bir psikiyatrist zaten gereğini yapacaktır.

Benim de inancim da zayiflik olur gibi oldu daha dogrusu dua ederken ki zevkim azaldi. Yasam enerjim dustu. Dostlar bile beni sarmaz oldu. Yazi yaziyorum bolca. Hikaye siir cok rahatliyorum. Inan iyi geldi. Cilek ektim saksiya onlara bakiyorum. Konusuyorum. Iyi oluyorum sanki. Ama dua et birakma arkadasim.

Sisyphe .!.:

Geçmiş olsun sevgili _Makaron_ . Ben yazdıklarınızdan dirençli bir depresyonunuz varmış gibi hissettim. O yüzden 2yıl yeterli olmayabilir tedavide. Bu gibi durumlarda da ilaç değişikliği ve ilaçların kombinasyonu önemlidir. Denemekten yılmamak lazım. Ama lütfen şu yanılgıya da düşmeyin; ilaç aldım enerji patlaması yaşıyorum gibi mucizevi bir durum da yok. Biliyorsunuz 3 ay, 6ay gibi sürelerle etkilerini göstermeye başlarlar ve giderek beyin kimyanızı düzenlerler. Ama tek başına hep eksik kalır bu bir gerçek.

Kişinin şartlarında bir düzelme olması tedaviyi çok destekler tabiki. Ama asıl hedef değiştirilemeyecek durumlarda da kişiye farklı bir bakış açısı kazandırmaktır. Tam da bu yüzden ilaç tedavisinin yanı sıra planlı ve düzenli bir terapi çok destekleyicidir.

Biliyorsunuz olayları algılama şeklimiz ve onlara karşı takındığımız tavır direkt olarak ruh halimize etki eder. Kişi bu tip dirençli depresyonların içindeyken düşüncelerinin doğruluğundan çok emindir ve bilişsel bozukluklarını farketmez ya da değiştirebileceğini düşünmez. Ama işin aslı öyle değildir, zaman alır fakat değiştirilebilir ve düzenlenebilir. Bu anlamda Bilişsel-Davranışçı terapi almanızı önerebilirim. Bu defa işin o terapi ayağını eksik bırakmayın bence. İyice araştırın gideceğiniz isimleri ve sil baştan bir tedavi planıyla ilaç+terapi şeklinde bir yol çizin.

Genişletmek için tıkla...

Sisyphe .!.:

Kullandığınız bu grup antidepresanın dışında bir de başka bir grup antidepresanlar vardır. Bu kullandıklarından yeterli desteği alamayanlar için o gruba geçilir genelde. Bu kullandığınız antidepresanlar zaten aşağı yukarı aynı etkideki antidepresan grubundadırlar. 2 yıl boyunca bunları kullanmanız da gayet ideal bir süre bence. Çünkü öncelikle bu grup ilaçlarla başlatırlar tedaviyi ve yeterli cevap alınamazsa ya da majör depresyon gibi durumlar oluşursa başka türde antidepresanlara geçilir. Gittiğinizde mutlaka kullandığınız ilaçları söyleyin, iyi bir psikiyatrist zaten gereğini yapacaktır.

Genişletmek için tıkla...

2 ay önce gittiğim psikiyatrist majör depresyon teşhisi koydu ama beni yeterince dinlemedi sanki. Acelesi varmış da kalkıp gidecekmiş gibiydi devamlı. Özel hastane olmasına rağmen 5 dakika bile derdimi ifade edemediğim için baştan doktordan soğumuştum ama yine de verdiği ilaçları kullandım. Terapi olayı sanki bir çok seans sürer ve maddi olarak karşılayamam gibi geliyor. Devlet hastanelerinde hiç gitmedim ama onlar da ilgilenmezler gibi geliyor. Uzun zamandır ağlayamıyordum, şimdi sizlerle yazışırken iş yerinde ağlamaya başladım, sustamıyorum kendimi. Daha ağır ilaçlar çalışma hayatımı engeller mi acaba? Sabahları 06:00'da kalkıyorum işe gelmek için, zaten sürekli uyuyakalmaya, geç kalmaya başladım. İlaçlar hepten uyutursa diye korkuyorum.

Milana22 .!.:

Gecenlerde cherry de yazmisti baska konuya ben de aynisini tavsiye verecegim size
Ben sizin gibi cok cok kotu bir donemimdeyken hicbir cozumum yok dedigim donemde reiki almistim ve inanilmaz iyi geldi , yani o gun kadin bana ne yapti bilmiyorum ama yanindan o kadar huzurla ayrilmistim ki , kendim huzura erince hayatim da yavas yavas duzelmisti
O kadar ilac kullanmissiniz bide alternatif bir yontem deneyin bence

Genişletmek için tıkla...

Reiki'yi de araştırayım. Tavsiyeniz için çok teşekkür ederim.

guldeniz12 .!.:

Benim de inancim da zayiflik olur gibi oldu daha dogrusu dua ederken ki zevkim azaldi. Yasam enerjim dustu. Dostlar bile beni sarmaz oldu. Yazi yaziyorum bolca. Hikaye siir cok rahatliyorum. Inan iyi geldi. Cilek ektim saksiya onlara bakiyorum. Konusuyorum. Iyi oluyorum sanki. Ama dua et birakma arkadasim.

Genişletmek için tıkla...

Dua artık gerçekten edemiyorum. Çiçekler ektim ben de bahçeye, 4 tane kedim var. Bunlar beni mutlu ediyor evet. Ev hayatında mutluyum sadece ama gün içinde işe gelip çalışmak zorundayım. Çok teşekkür ederim tavsiyeleriniz için.

_Makaron_ .!.:

Maddi durumum en büyük sıkıntım. Şartlarım daha iyi olsaydı bir şekilde kendimi mutlu edebilecek bir şeyler yapabilirdim sanki. Kıyaslamak elbette iyi bir şey değil fakat 10. yılımdayım, hep çok büyük şirketlerde çalıştım. Şu an çalıştığım şirket mesela sektördeki uluslarası dev, mali müşavirim ama kazanamıyorum. Aynı ünvan, aynı işi paslaştığım arkadaşlar benden en az 1.000 TL fazla kazanıyor. İnsan kendine bunu yediremiyor. En son müdürlerime rest çektim, işitme problemimden ötürü bana ayrımcılık yapıldığını biliyorum bana gösterin sağlık durumumun hangi işimi engellediğini dedim. Bununla hiç alakası olmadığını söylediler ve saçma sapan bahaneler sunuldu. Ben yıllardır bu işin eğitimini aldım, tecrübem de çok ama kızkardeşim liseyi bile açıktan okuyup geçen sene alaylı ön muhasebeci olmasına rağmen aramızdaki maaş farkı çok az. Çok büyük bir haksızlık var ve ben artık yediremiyorum. Kardeşimi ve babamı kalp hastalığından kaybettim, kendim aniden işitme yetimi kaybettim vs tüm geçmiş acıları da birikti artık patlıyorum sanki.

Genişletmek için tıkla...

verdiğiniz emeğinizin karşılığını alamamanız sizi dirençli tükenmişlik sendromuna iten bir depresyona sürüklemiş gibi duruyor bu yorumunuzu okuduktan sonra tüm enerjinizi kendinizi sorgulamaya sert eleştirmeye pismanlık değersizlik hissleri ile başa çıkmaya harcadığınızı düşünüyorum.D vitaminininizi yine de ara ara kontrol ettirin bende de eksik çıktı.depresyonun daha kötüleşmesine sebep olabilir.
başkalarının başarı hikayelerine aldanmayın duadan soğumuş hissetsenizde nasip hepsi.bazıları hiç okumasa bile yükseliyor takılmadan.açıkçası uzmanından hipnoterapi alsanız bilinç altınızda sizi kötü hissettirecek kısır döngüyü hafifletir.birde bir iş yerinde 10. yılın verdiği yıpranmışlık monotonluk da depresyonunuzun geçmesini zorlaştırıyordur.hayallerinizinde şu an ki durumunuzla uyuşmaması kafanızı kurcalar.hiç psikologa uzun süre terapiye gitmedim.sadece araştırmalardan hipnoterapi daha kısa sürede çözüm gibi geliyor bana.
bilinçaltınızda kendinizi bir bütün mutlu huzurlu ve mükemmel hissetmeniz gerekiyor.
şimdi dersiniz başka bedensel sıkıntım yok işimi yapıyorum sağlıklı şekilde fakat,içiniz aynı fikirde olmayıp hala acımasızca eleştriyor olabilirsiniz kendinizi.

_Makaron_ .!.:

2 ay önce gittiğim psikiyatrist majör depresyon teşhisi koydu ama beni yeterince dinlemedi sanki. Acelesi varmış da kalkıp gidecekmiş gibiydi devamlı. Özel hastane olmasına rağmen 5 dakika bile derdimi ifade edemediğim için baştan doktordan soğumuştum ama yine de verdiği ilaçları kullandım. Terapi olayı sanki bir çok seans sürer ve maddi olarak karşılayamam gibi geliyor. Devlet hastanelerinde hiç gitmedim ama onlar da ilgilenmezler gibi geliyor. Uzun zamandır ağlayamıyordum, şimdi sizlerle yazışırken iş yerinde ağlamaya başladım, sustamıyorum kendimi. Daha ağır ilaçlar çalışma hayatımı engeller mi acaba? Sabahları 06:00'da kalkıyorum işe gelmek için, zaten sürekli uyuyakalmaya, geç kalmaya başladım. İlaçlar hepten uyutursa diye korkuyorum.

Genişletmek için tıkla...

Ben okmeydanı eah Fatma BARLAS hanıma gidiyorum.Çok memnunum ve devlet hastanesi olmasına karşın 15 dk dinledi.
Daha sonraki 2. görüşmeye eşimede sıra aldım önce onu tek dinledi sonra benide çağırdı birlikte konuştuk felan.Çok iyi bir hanım tavsiye ederim.

Canim mubarek Ramazan gunu Rabbim sana mutluluk huzur verecek hayirli kapilar açsin iyi insanlarla karşilaştirsin.

Allah rahmet eylesin kardeşcigine ve babacigina.

Evet, anliyorum seni. Neden çünkü ben de yaşadim bu acıları. 16 yaşinda babam vefat etti aniden. 4 yil sonra en buyuk dayanagim en çok sevdigim annem... Mutfaga çay koymaya gitti ve öldü. Peki biz? Biz nereden geldik kimden geldik kime doğru gidiyoruz?

Biz de eğer bu dünyada iyi insanlar olursak, bizi Yaradan ile gönül ve kulluk baği ile bağli olursak ebedi saadete doğru gidiyoruz inşallah kardeşim.

Haksizlik, evet, hepimize yapiliyor güzelim. Daha yeni, kpss emeklerimizi mulakat ile çöpe attilar. Biz puanimizla siralamaya girdik, atanmaya hak kazandik. Lakin mulakat ile bizden dusuk alanlari atadilar, biz evde oturdugumuzla kaldik.

Hayat fani. Hesap kesim tarihi kıyamet tarihi. Tüm yenilen haklar hesap kesim tarihinde hak sahiplerine iade edilecek. Tabi ki bu dunyada da biz insani çerçevede elimizden gelen her şeyi yapacağiz. Hakkimizi arayacagiz. Ama örnegin ben 1 agustostaki son atanma şansimi bekliyorum. Sonra da tekrar hakkim yenirse şuan hesap soracak kimsem ve imkanim bulunmayacak. Allah'a havale edilen bir derdim daha olmuş olacak.

İlaç doktor konusunda bilgim yok bir sey diyemem ama sana Mustafa Ulusoy'un tüm kitaplarini okumani öneririm. Önce ismini googledan aratip yazilarini okuyabilirsin. Üslubunu seversen kitaplarini da okuyabilirsin canim.

Güzel bir çicek al. Onun büyumesini izle. Gül olur, fesleğen olur, sardunya, ne seversen. Her sabah konuş onunla. Mahallende kedilerin olsun. Her sabah imkanin dahilinde mama ve su koy onlara. Yolunu gözlesinler. Seni beklesinler. Seni görünce kendi lisanlarinda seninle hoş sohbet etsinler. İnan bana 1 kere yapsan bunu bir an bile olsa unutacaksin üzüntulerini. Ben tabi ki seni tanimiyorum. Haddimi astiysam kusura bakma. Belki bu dediklerimin bin katini yapiyorsundur ama ben bilemedigim için aklimdan geçenleri yazabiliyorum ancak.

Sevgilerimle

_Makaron_ .!.:

Kesinlikle tükenmişlik sendromu. Dua bile edemiyorum artık. Eskisi gibi inançlarım da kalmadı. Dua ederek bir şeyin değişmediğini fark ettikçe duadan bile uzaklaştım. Ben enerji kredimi sonuna kadar kullandım, hiç bir şey kalmadı



Maddi durumum en büyük sıkıntım. Şartlarım daha iyi olsaydı bir şekilde kendimi mutlu edebilecek bir şeyler yapabilirdim sanki. Kıyaslamak elbette iyi bir şey değil fakat 10. yılımdayım, hep çok büyük şirketlerde çalıştım. Şu an çalıştığım şirket mesela sektördeki uluslarası dev, mali müşavirim ama kazanamıyorum. Aynı ünvan, aynı işi paslaştığım arkadaşlar benden en az 1.000 TL fazla kazanıyor. İnsan kendine bunu yediremiyor. En son müdürlerime rest çektim, işitme problemimden ötürü bana ayrımcılık yapıldığını biliyorum bana gösterin sağlık durumumun hangi işimi engellediğini dedim. Bununla hiç alakası olmadığını söylediler ve saçma sapan bahaneler sunuldu. Ben yıllardır bu işin eğitimini aldım, tecrübem de çok ama kızkardeşim liseyi bile açıktan okuyup geçen sene alaylı ön muhasebeci olmasına rağmen aramızdaki maaş farkı çok az. Çok büyük bir haksızlık var ve ben artık yediremiyorum. Kardeşimi ve babamı kalp hastalığından kaybettim, kendim aniden işitme yetimi kaybettim vs tüm geçmiş acıları da birikti artık patlıyorum sanki.

Genişletmek için tıkla...

Kerem Doksat'ı önerebilirim ama maddi sıkıntım var dediğin için bir şey demek zor
Çok iyi bir doktordur, annem kanserin son evresinde iken destek almıştık ondan, şartlarını zorlayabilirsen şiddetle tavsiye ederim, biz çok faydasını görmüştük, ölmekte olan bir kadını gülümsetebilmeyi başardı

tugsem_10 .!.:

verdiğiniz emeğinizin karşılığını alamamanız sizi dirençli tükenmişlik sendromuna iten bir depresyona sürüklemiş gibi duruyor bu yorumunuzu okuduktan sonra tüm enerjinizi kendinizi sorgulamaya sert eleştirmeye pismanlık değersizlik hissleri ile başa çıkmaya harcadığınızı düşünüyorum.D vitaminininizi yine de ara ara kontrol ettirin bende de eksik çıktı.depresyonun daha kötüleşmesine sebep olabilir.
başkalarının başarı hikayelerine aldanmayın duadan soğumuş hissetsenizde nasip hepsi.bazıları hiç okumasa bile yükseliyor takılmadan.açıkçası uzmanından hipnoterapi alsanız bilinç altınızda sizi kötü hissettirecek kısır döngüyü hafifletir.birde bir iş yerinde 10. yılın verdiği yıpranmışlık monotonluk da depresyonunuzun geçmesini zorlaştırıyordur.hayallerinizinde şu an ki durumunuzla uyuşmaması kafanızı kurcalar.hiç psikologa uzun süre terapiye gitmedim.sadece araştırmalardan hipnoterapi daha kısa sürede çözüm gibi geliyor bana.
bilinçaltınızda kendinizi bir bütün mutlu huzurlu ve mükemmel hissetmeniz gerekiyor.
şimdi dersiniz başka bedensel sıkıntım yok işimi yapıyorum sağlıklı şekilde fakat,içiniz aynı fikirde olmayıp hala acımasızca eleştriyor olabilirsiniz kendinizi.

Genişletmek için tıkla...

Hipnoterapiyi de araştıracağım. Çok çok sağolun, uzun uzun yazıp ilgilendiğiniz için.