Hayatımda biri var sevgili değiliz ama. Benimle aşırı derecede ilgileniyor.
uzun zamandır neredeyse bir sene oldu sürekli iletişim kurmaya çalışıyor.
Ben çoğu zaman cevap vermemeye çalışıyorum.
Ama inanın bazen sohbet etmeye başladığımızda kaybolup gidiyoruz.
o kadar güzel sohbet ediyoruz ki.
Çok akıllı ve olgun birisi.
Dünyaya ve insanlara karşı yaklaşımları çok güzel fikirleri falan boş biri değil.
1 senedir konuşuyoruz bazen ortamda karşılaşınca yüzyüze bazen netten bazen telefondan bazen mesajla iletişimimiz oldu.
arkadaş gibi görünüyor dışarıdan.
Ama içeriden ben rahatsız oluyorum çünkü bir sevgilisi var.
Bu güne kadar özel mevzulara hiç girmedik.
yani ben zaten çok rahat olamıyorum ona karşı o da bu konuda hiç saygısızlık etmedi. ama konuşmaya başladığımızda değişik bir şey var tuhaf bir huzur ve mutluluk.
sanki dünyadan soyutlanıyoruz.
o bunu bir çok kere dile getirdi. benimle konuşmaktan sohbet etmekten çok mutlu olduğunu ama ben bu konuda hiç bir tepki vermedim.
Kız arkadaşı da bizim sosyal grubumuzdan.
kızda bana sürekli mutsuz olduğunu paylaşımları olmadığını sevgilisinin kendisiyle iletişim kurmadığından ilişkiye başlarken kendisinin bu ilişkiyi başlattığından ama sonradan evlilik planları yaptıklarından falan bahsetti.
kendisi bana hiç anlatmadı ilişkisini hatta evlilik yolunda olduklarını falan anlatmıştı ilk zamanlar.
ondan uzak durmaya çalışıyorum sevgilisinin olduğunu öğrendiğimden beri. ilgilenmiyordum. ta ki dün akşama kadar.
Bana benim ile görüşmenin onun için ne pahasına olursa olsun çok önemli olduğunu her şeyi göze aldığını ve bana "senin yürüdüğün yol kenarında bir çiçeğim ister al kokla ister kopar ister geç git" dedi....
bunun ona yakışmadığını söylemedi saydığımı yazarak cevap verdim bende.
O da bana " bu kendini çekiş niye, sen ne dersen de önünden çekilmeyeceğim" dedi.
ben de kapattım telefonumu uyudum... s
abah özür mesajı vardı. "özür dilerim ama içimdeki sana olan şefkati söylemeden edemedim" demiş.
cevap yazmadım..
Bilmiyorum o kadar korkuyorum ki.
benim tanıdığım adama ciddiyetsiz bir duruş yakışmıyor.
önüme bakmaya çalışıyorum geçmeye çalışıyorum ama, gerçekten çok ısrarcı çekilmiyor önümden.
İnanın bir haftadır bıkmadan usanmadan her gece iyi geceler mesajı çekiyor cevap vermediğim halde..
kafamı çok karıştırıyor.
Vicdanım ve kalbim arasında sıkıştım kaldım....
uzun zamandır neredeyse bir sene oldu sürekli iletişim kurmaya çalışıyor.
Ben çoğu zaman cevap vermemeye çalışıyorum.
Ama inanın bazen sohbet etmeye başladığımızda kaybolup gidiyoruz.
o kadar güzel sohbet ediyoruz ki.
Çok akıllı ve olgun birisi.
Dünyaya ve insanlara karşı yaklaşımları çok güzel fikirleri falan boş biri değil.
1 senedir konuşuyoruz bazen ortamda karşılaşınca yüzyüze bazen netten bazen telefondan bazen mesajla iletişimimiz oldu.
arkadaş gibi görünüyor dışarıdan.
Ama içeriden ben rahatsız oluyorum çünkü bir sevgilisi var.
Bu güne kadar özel mevzulara hiç girmedik.
yani ben zaten çok rahat olamıyorum ona karşı o da bu konuda hiç saygısızlık etmedi. ama konuşmaya başladığımızda değişik bir şey var tuhaf bir huzur ve mutluluk.
sanki dünyadan soyutlanıyoruz.
o bunu bir çok kere dile getirdi. benimle konuşmaktan sohbet etmekten çok mutlu olduğunu ama ben bu konuda hiç bir tepki vermedim.
Kız arkadaşı da bizim sosyal grubumuzdan.
kızda bana sürekli mutsuz olduğunu paylaşımları olmadığını sevgilisinin kendisiyle iletişim kurmadığından ilişkiye başlarken kendisinin bu ilişkiyi başlattığından ama sonradan evlilik planları yaptıklarından falan bahsetti.
kendisi bana hiç anlatmadı ilişkisini hatta evlilik yolunda olduklarını falan anlatmıştı ilk zamanlar.
ondan uzak durmaya çalışıyorum sevgilisinin olduğunu öğrendiğimden beri. ilgilenmiyordum. ta ki dün akşama kadar.
Bana benim ile görüşmenin onun için ne pahasına olursa olsun çok önemli olduğunu her şeyi göze aldığını ve bana "senin yürüdüğün yol kenarında bir çiçeğim ister al kokla ister kopar ister geç git" dedi....
bunun ona yakışmadığını söylemedi saydığımı yazarak cevap verdim bende.
O da bana " bu kendini çekiş niye, sen ne dersen de önünden çekilmeyeceğim" dedi.
ben de kapattım telefonumu uyudum... s
abah özür mesajı vardı. "özür dilerim ama içimdeki sana olan şefkati söylemeden edemedim" demiş.
cevap yazmadım..
Bilmiyorum o kadar korkuyorum ki.
benim tanıdığım adama ciddiyetsiz bir duruş yakışmıyor.
önüme bakmaya çalışıyorum geçmeye çalışıyorum ama, gerçekten çok ısrarcı çekilmiyor önümden.
İnanın bir haftadır bıkmadan usanmadan her gece iyi geceler mesajı çekiyor cevap vermediğim halde..
kafamı çok karıştırıyor.
Vicdanım ve kalbim arasında sıkıştım kaldım....
