Öncelikle merhaba kimseye soramadığım için bu hesabı açtım ve objektif yorumlara ihtiyacım var. Tam 40 gün önce kayınpederim aniden öldü bir eşim var oğlu birde kızı var kayınvalidem genç hastalığı falan yok çok şükür biz aynı şehirde yaşıyoruz görümcem uzakta gidecek yakında. Ben 12 senelik evliyim çocuklarım var daha önce her ailede olduğu gibi sorunlarımızda oldu ama şuan ortada bi kayıp olduğu için hiç birinin önemi yok. 40 gündür her gün ordayım eşim bir gün var bir gün yok işi dolasıyla ama ben hergün ordayım sabah gidip akşam geliyorum hiç yanlız bırakmak istemiyorum ama… şimdi belki bencilce yanlış ama ben çekirdek aile olarak bi sınır çizmek istiyorum biz normalde bu kadar yakın değildik ki bu durum bizi birden aşırı samimi bi aile haline getirdi ama değiliz ben bunu biliyorum be bunca yıldır kurulmayan samimiyetin bir anda kurulmuş olması ve hala anne kızın içime sinmeyen hareketleri eşimin tutumunu kestiremiyorum benimde çok acı kayıplarım oldu ama görümcem gelmedi bile eşim beni yeteri kadar anlamadı şuan ben onları anlıyorum acılarını biliyorum ama ben acılarımı tek başıma yaşamak zorunda kaldım ve şimdi hazmedemiyorum ben neden bu kadar içinde kalmak zorundayım benim yasımda herkes hayatına devam etti ama ben neden onlarla beraber yas tutmalıyım bunu istemiyorum