Herkese merhaba,
Arkadaşlar bende bir kayınpeder ve kaynana var ki artık işin içinden çıkamaz oldum. Tecrübe ve görüşlerinizden faydalanmak istiyorum.
Eşimle 2,5 yıllık evliyiz. Ben şu an 4.üniversitesini okuyan, seneye endüstri mühendisi olacak bir gelinim. Eşimde makine mühendisi. Okulumu bitirebilmek için yaklaşık 5-6 ay önce işten ayrıldım. Bilenler bilir dersler çok kolay değil. Eşimin anne ve babası emekli ilkokul öğretmeni.
Şimdiye kadar aldığım eğitimleri kendimde hiçbir zaman üstünlük olarak görmedim. Ailesine karşı mütevazi bir tavır sergiledim. Ama kayınpederim her fırsatta beni aşağılamaya çalışıyor. Hem çalışıp hem okuduğum için hepsini bir arada yürütemedim. Okulum 1 yıl uzadı.Bana bu sebepten dolayı tembel dedi. Laf yetiştirmek istemediğim için sustum.Gülümseyip geçtim. Her fırsatta ailemi sorguluyor. Babamın cumaya, bayram namazına gidip gitmediğini soruyor. Sürekli kendisini ailemle kıyasladığının farkındayım. Ailem maddi olarak eşimin ailesinden daha iyi durumda.
Pazar günü görümcem eşi, ben ve eşim, kaynanam ve kayınpederim kahvaltıya gittik. Bana o şekilde bir yer açarsa işletip işletemeyeceğimi sordu. Bende 'Baba ben bu işin okulunu okudum. İşletirim tabii ki neden işletemeyim' dedim. Bana 'İyi o zaman sana bir tost makinesi alayım. Onunla başla' dedi. Ben de 'Baba o kadar işyeri açıyorsun madem 2 eleman tutarız onlara yaptırırsın sende başlarında durursun' dedim. Eşim ve kaynanam aynı sofrada olmalarına rağmen cevap vermediler. Bunun gibi bir sürü örnek sayabilirim lafı çok da uzatmak istemiyorum.
Kaynanam deseniz aynı anısını binlerce kez dinledim. Hiç susmaz. Sürekli gerekli gereksiz konuşur. Ona da ya sabır çekiyorum. Ama inanın yatağa yattığımda gün boyu iş yapıp yorulmuş gibi uyuyorum. Kulaklarım uğultuyla dolu.
Artık zoruma gitmeye başladı kızlar. Eşimin benimle mutlu olduğunu düşünüyorum. Ancak bu duruma müdahale etmiyor. Aile fazlaca baskın çünkü. Senede 1-2 kez geliyorlar 1 haftalığına. Hadi diyorum ağzımızın tadı bozulmasın. Sabret. Olmuyor olamıyor. Öfkem içimden taşıyor sanki. Beni kendi çocukları gibi sevmelerini beklemiyorum ama en azından İNSAN olarak ve bunca yıllık emeklerime karşılık olarak saygı bekliyorum.
Ne yapmamı nasıl bir tavır sergilememi önerirsiniz. Şimdiden çok teşekkür ederim.
Arkadaşlar bende bir kayınpeder ve kaynana var ki artık işin içinden çıkamaz oldum. Tecrübe ve görüşlerinizden faydalanmak istiyorum.
Eşimle 2,5 yıllık evliyiz. Ben şu an 4.üniversitesini okuyan, seneye endüstri mühendisi olacak bir gelinim. Eşimde makine mühendisi. Okulumu bitirebilmek için yaklaşık 5-6 ay önce işten ayrıldım. Bilenler bilir dersler çok kolay değil. Eşimin anne ve babası emekli ilkokul öğretmeni.
Şimdiye kadar aldığım eğitimleri kendimde hiçbir zaman üstünlük olarak görmedim. Ailesine karşı mütevazi bir tavır sergiledim. Ama kayınpederim her fırsatta beni aşağılamaya çalışıyor. Hem çalışıp hem okuduğum için hepsini bir arada yürütemedim. Okulum 1 yıl uzadı.Bana bu sebepten dolayı tembel dedi. Laf yetiştirmek istemediğim için sustum.Gülümseyip geçtim. Her fırsatta ailemi sorguluyor. Babamın cumaya, bayram namazına gidip gitmediğini soruyor. Sürekli kendisini ailemle kıyasladığının farkındayım. Ailem maddi olarak eşimin ailesinden daha iyi durumda.
Pazar günü görümcem eşi, ben ve eşim, kaynanam ve kayınpederim kahvaltıya gittik. Bana o şekilde bir yer açarsa işletip işletemeyeceğimi sordu. Bende 'Baba ben bu işin okulunu okudum. İşletirim tabii ki neden işletemeyim' dedim. Bana 'İyi o zaman sana bir tost makinesi alayım. Onunla başla' dedi. Ben de 'Baba o kadar işyeri açıyorsun madem 2 eleman tutarız onlara yaptırırsın sende başlarında durursun' dedim. Eşim ve kaynanam aynı sofrada olmalarına rağmen cevap vermediler. Bunun gibi bir sürü örnek sayabilirim lafı çok da uzatmak istemiyorum.
Kaynanam deseniz aynı anısını binlerce kez dinledim. Hiç susmaz. Sürekli gerekli gereksiz konuşur. Ona da ya sabır çekiyorum. Ama inanın yatağa yattığımda gün boyu iş yapıp yorulmuş gibi uyuyorum. Kulaklarım uğultuyla dolu.
Artık zoruma gitmeye başladı kızlar. Eşimin benimle mutlu olduğunu düşünüyorum. Ancak bu duruma müdahale etmiyor. Aile fazlaca baskın çünkü. Senede 1-2 kez geliyorlar 1 haftalığına. Hadi diyorum ağzımızın tadı bozulmasın. Sabret. Olmuyor olamıyor. Öfkem içimden taşıyor sanki. Beni kendi çocukları gibi sevmelerini beklemiyorum ama en azından İNSAN olarak ve bunca yıllık emeklerime karşılık olarak saygı bekliyorum.
Ne yapmamı nasıl bir tavır sergilememi önerirsiniz. Şimdiden çok teşekkür ederim.