Kayınpederle yaşamak zorunda olmak

Ev ev üstüne olmaz birde psikiyatriste gitsin hastaligi yatalak olmasını gerektirecek değil sorumluluğu almışsınız oda iyice herşeyden çekilmiş öyle olmaz sen kb yaşamak istermiydin hayatının baharinda
 
Çok çok haklıısnız. Hepsi aynen geçerli. Annemi kaybetmek otoritrsini, kaybetmek vs. Ve evet birşeyşerle uğraşması lazım. Alıp karşıma çok konuştum. Bu şekilde yokuş aşağı gidiyorsun toparlanmak lazım. Bu şekilde körelirsin, köreldikçe akıl sağlığını yitirebilirsin bu da ölümden beter bir durum vs ama hep ben doğrusunı, biliyorum mantığında biri malesef. Doktorlar da beyinde küçülme başladığını ve bu şekilde bunun artarak devam edeceğini Söylediler. Kendisine de anlattık ama Hiçbir dediğimzii kaale almıyor ve sen ne bilirsin tavrı. Bu da daha zorlaştırıyor herşeyi. Hobi olabilecek bir sürü şey öneririrm ama yok, yani çok uzun aslında sürecimizde anlat anlat bitmez. Rabbim benzer durumdaki herkesin yardımcısı olsun

Çok zor bilirim, asla söyleneni kabul etmek istemiyorlar, ben oturup annemle bulmaca çözerdim, dini kitapları severdi onlardan alırdım, evde olduğum zamanlar ben yürüyüşe çıkacağım sultanım ama yalnız canım sıkılıyor hadi beraber gidelim dönüşte de alış veriş yaparız ben senin kadar anlamıyorum market işlerinden falan derdim, sevinirdi çocuk gibi :)) kemoterapinin yan etkisi olarak parkinson başlamıştı, öyle zor bir dönemdi ki dışarı çıkmayı uzunca bir zaman reddetti olabildiği kadar yaptık. Ama yanında olmanız, her şeyin ruhsuz, duygusuz, bencil yaşandığı bir dünyada onun için çaba göstermeniz çok değerli, Allah razı olsun, sizden de eşinizden de, yaşadıkları kadar daha yaşamayacaklar o yüzden sabır ne diyeyim.
 
Ev ev üstüne olmaz birde psikiyatriste gitsin hastaligi yatalak olmasını gerektirecek değil sorumluluğu almışsınız oda iyice herşeyden çekilmiş öyle olmaz sen kb yaşamak istermiydin hayatının baharinda
Almak zorunda kaldık ve aslında direk söylemese de istediğinin bu olduğunu ima ettiği için biraz da almak durumunda kaldık diyebilirim. Ve evet haklısınız, Zor bir Kv veya kp ile yaşamak zorunda bırakılan kadınların sorunlarını, okurduk hep ama şimdi ben eşini zorunda bıtakan konuma düştüm
 
Babanızı yanlız bırakmayın ama belki kendi evinde yaşaması daha doğru. Yaşlandıkça insanlar kesinlikle daha alıngan daha sinirli oluyorlar. Birlikte geçirdiğiniz süreyi azaltabilirsiniz. Ya da salon yerine oturma odasına ona bir oda yapsanız belki daha iyi olur.Babanıza bir oda yaparsanız devamlı karşılaşmak zorunda kalmazsınız.
 
Babanızı yanlız bırakmayın ama belki kendi evinde yaşaması daha doğru. Yaşlandıkça insanlar kesinlikle daha alıngan daha sinirli oluyorlar. Birlikte geçirdiğiniz süreyi azaltabilirsiniz. Ya da salon yerine oturma odasına ona bir oda yapsanız belki daha iyi olur.Babanıza bir oda yaparsanız devamlı karşılaşmak zorunda kalmazsınız.
Çok haklıısnız ve doğrusu da bu aslında ancak bunu yapsak, haa anladım, siz bana bakmak istemiyorsunız der. Bu cümleyi haketmediğim nokta da çok, duydum malesef
 
Ablanizla ortak evine yatılı bakıcı bulun bence. Evi varmış ne guzel. Size de yakın anladiigm kadarıyla.
Evi çok yakın değil ama sorun olmaz sık sık gidebiliriz ilgileniriz vs. Ancak bakıco bulup sana evinde bakalım. Yine istersen stediğin zaman gel kal vs desek,, siz bana bakmak istemiyorsunuz der. Olur olmadık yerde bu cümleyi çom duydum çünkü malesef
 
Acil olarak babanin evini satip karsi dairenizi altinizi ustunuzu falan satin alin ona. Esiniz yokken hep onun evinde onunla olun gerekirse. Ama ayni evde olmaz. Erkek ailesi icin de kadin ailesi icin de soyluyorum bunu. Kmse kv kp ile yasamak istemez.
Bir de bunu söylesek siz bana bakmak istemiyorsunuz der. Çünkü Olur olmadık yerde bunu çok duydum yıllarca. Annem öldükten sonra ben boşanıp babamın yanına geldim 10 yıl birlikte yaşadık. Sonra ben ikinci evliliğimi yaptım.
 
Ben nasıl kayınvalide, kayınpeder ile yaşamak istemiyorsam eşimin de istememe hakkı var. Ortak bir bakıcı ya da yakında bir ev tutarak sorunun çözümüne bakardım ben olsam
Aynı düşüncedeyim. Kimseyi benzer duruma zorlamak doğru değil. Benim yapmak istediğim de buydu hep. Çünkü kendi hayatım kendi evim ise benim kurallarım olmalı. Ama babam yönetmeye öyle alışmış ki evden bir yere gitmem, çok sık dışarı çıkmam veya ona göre gecikmiş olmam sorun olabiliyor..
 
Kimse eş ailesiyle yaşamak istemez. Yine eşiniz iyi insanmış bu zamana kadar bisey söylememiş ama babanızın eli ayağı tutuyorsa neden sizlerde kalıyor? Maaşı varsa haftada iki kez temizlik yemek yapan biri gelsin bu şekilde olmaz sizin yaşadığınız şey evlilik değil ki. Evde büyük varken insan rahat rahat tartisamaz bugünde yemek yapmak canım istemiyor diyemez sevişemez bile. Ablanizla oturup konusup bi yol bulmalısınız
 
Ben kayınvalide kayınperderle aynı çatıyı paylaşmak istemezsek eşimi de buna zorlayamam. Eşinizin de mutsuz olması çok normal. Ev ev üstüne olmaz. Hele ki sürekli salonda yatan, en ufak şeyde sinirlenen insanla yaşamak herkesin ruh halini etkiler. Eşinizin şu an idare etmesi sonsuza kadar idare edeceğini göstermez. Herkesin canına tak eden bir an vardır. Siz bunu bazen fark eder önlem alırsınız, bazen fark edemezsiniz “ne oldu ki” diye şaşırırsınız. Babanızı önce psikiyatriye götürün, ardından istese de istemese de evine. Yanına da bir bakıcı tutun. Yoksa sizin bir hayatınız kalmayacak.
Aynen katılıyorum evet şimdilik sorun yok ama bıkacaktır bürgün. Kendimi koyuyorum yerine ben de bıkardım. Ben bile çok, zorlanıyorum birçok sebepten ki benim babam alışığım çok şeyine. Ama eiim açısından dşünüyorum başkasının babasına katlanmak daha zor mutlaka. Sana evinde bakalım desek, bana bakmak istemiyorsunız der.
 
Ben de hep ondan yanaydım. Karşımızda altımızda bir evde oturmalı ve o şekilde aynen dediğiniz gibi ilgilenmeliyiz ancak asla istrmez. Evlenince kp veya kv ile otrmak zorunda kaşan kadınların yorumunu pkurduk hep ve kadının buna mecbur bırakılmasına kızardık. Şimdi eşimi ben o pozisyona sokmuş gibi hissediyorum. Evini satsak tekrar alabileceğimizi bilsem hiç durmam. Ha kabul etmez o ayrı. Mesela evini alalo çok olmadı taşınmadan çnce evi trmizletmek istedik kabul etmedi ısrar eidnce kıyamet kopardı. Sustuk. Ve trmizlenmemiş eve eşya içine girdi. Ve eşya yerleştrirken defalarca defalarca evi silmek süpütmek gerekti. Çocuğum küçüktü emekleme zamanı bırakacak kümse yoktu yepenim gelirdi ve akşama kadar kucakta gezerdi. Günlerce böyle devam ettik 😔
Uzulerek soyluyorum ki ben bu hale olsam cocuklarim beni bakimevine yerlestirsin isterdim. Size de onerebilecegim bu. Orda sizden iyi bakilir kendi kusagindan insanlarla sohbet eder tazelenir. Nasil kv kp bakmak istemezseniz esiniz de ayni sekilde hissediyodur. Sadece hasta olsa neyse ama kufur kiyamet surekli cekilecek gibi degil
 
Kimse eş ailesiyle yaşamak istemez. Yine eşiniz iyi insanmış bu zamana kadar bisey söylememiş ama babanızın eli ayağı tutuyorsa neden sizlerde kalıyor? Maaşı varsa haftada iki kez temizlik yemek yapan biri gelsin bu şekilde olmaz sizin yaşadığınız şey evlilik değil ki. Evde büyük varken insan rahat rahat tartisamaz bugünde yemek yapmak canım istemiyor diyemez sevişemez bile. Ablanizla oturup konusup bi yol bulmalısınız
Evet Aynen durum bu. Dediğiniz gibi. Ablamla konuştuk aynen dediğiniz gibi olmasına karar verdik ancak bu defa bana bakmak istemiyorlar diyecek muhtemelen. En ufak bişeyde bunu hep der çünkü. Onu sokağa atmışız muamlesi yapabilir malesef. Ne biliyim zor yani herşey
 
Uzulerek soyluyorum ki ben bu hale olsam cocuklarim beni bakimevine yerlestirsin isterdim. Size de onerebilecegim bu. Orda sizden iyi bakilir kendi kusagindan insanlarla sohbet eder tazelenir. Nasil kv kp bakmak istemezseniz esiniz de ayni sekilde hissediyodur. Sadece hasta olsa neyse ama kufur kiyamet surekli cekilecek gibi degil
Sanırım ben de öyle isterdim. Ama sana kendi evinde bakalım bile demek çok zor. Bakım evi desek ooo hiç düşünemiyorum beni, sokağa atrılar diyip tüm sülaleyi toplar sanırım
 
Konuyu neden net bir şekilde anlatmadınız ? Biz mi tamamlayacağız boşlukları ?
Çok, uzun olunxa sıkıcı olmak istemedim, ve en önemlisi de bir çok detay, beni zorlayan bir çok ayrıntı var ve hangisinden başlayıp hangisini yazmalıyım, vs toparlayamadım açıkçası
 
Çok zor bilirim, asla söyleneni kabul etmek istemiyorlar, ben oturup annemle bulmaca çözerdim, dini kitapları severdi onlardan alırdım, evde olduğum zamanlar ben yürüyüşe çıkacağım sultanım ama yalnız canım sıkılıyor hadi beraber gidelim dönüşte de alış veriş yaparız ben senin kadar anlamıyorum market işlerinden falan derdim, sevinirdi çocuk gibi :)) kemoterapinin yan etkisi olarak parkinson başlamıştı, öyle zor bir dönemdi ki dışarı çıkmayı uzunca bir zaman reddetti olabildiği kadar yaptık. Ama yanında olmanız, her şeyin ruhsuz, duygusuz, bencil yaşandığı bir dünyada onun için çaba göstermeniz çok değerli, Allah razı olsun, sizden de eşinizden de, yaşadıkları kadar daha yaşamayacaklar o yüzden sabır ne diyeyim.
Ne güzel ilgilenmişsiniz maşallah. Şifa olsun annenize 🤗
 
Ne güzel ilgilenmişsiniz maşallah. Şifa olsun annenize 🤗

9 yıl hastalık sürecinin ardından kaybettik annemi, 12 yıl oldu
Ancak içim çok rahat, şunu da mı yapsaydım dediğim bir şey yok
Onlar her şeyin farkındalar, çaresizliğe isyan yaşadıkları öfkeler
Ölmeden kısa bir süre önce yoğun bakımda konuştuk annemle, çok üzdüm seni hakkını helal et dedi, canımın içimden çekildiği andır o an, ben hasta idare edeyim derken o her şeyin farkındaydı. Hayat işte geçiyor öyle böyle, bir nefeslik cürmümüz var, gönül hoşluğuyla gidebileceksek ne mutlu :)
 
Babana kendine gel vs gibi bir konuşma yapmalısınız

Her şeye bağırıp çağırma bu yaşlılarda kronik mi?
Buna benzer bir konuşma da yaptım. Hatta korksın ve kendşni toparlasın diye, nöroloji dr nun dedikleirni söyledim. Dr böyle gidersen demans olur ve olursa imza yetkisini elinden almamız gerekir dedi. Bunu anlattım.. Bak drdim bu nedemek, maaşını bile çekemezsin, bizden zinsiz bir yere gidemezsin vs vs. Bunu istemiyorum. Neden bu duruma düşesin. Sen felçli değilsin, henüz çok yaşlı değilsin toparlanman lazım. O noktaya gelirsen seni, kurtaramam Vs vs hep alığ karşıma konuştum. ama yok. Umursamıyor. Ve hatta malesef hadi canım sen de muamelesi görüyoruz.
 
9 yıl hastalık sürecinin ardından kaybettik annemi, 12 yıl oldu
Ancak içim çok rahat, şunu da mı yapsaydım dediğim bir şey yok
Onlar her şeyin farkındalar, çaresizliğe isyan yaşadıkları öfkeler
Ölmeden kısa bir süre önce yoğun bakımda konuştuk annemle, çok üzdüm seni hakkını helal et dedi, canımın içimden çekildiği andır o an, ben hasta idare edeyim derken o her şeyin farkındaydı. Hayat işte geçiyor öyle böyle, bir nefeslik cürmümüz var, gönül hoşluğuyla gidebileceksek ne mutlu :)
Allah rahmet eylesin, nurlar içinde yatsın inşaallah. Ne güzel bir evlada sahipmiş. Siz de ne güzel bir anneye 🤗
 
Back
X