Modern çağda eğitimli ve çalışan tüm anneler, kendilerine daha iyi bir hayat standardı, çocuklarına daha iyi bir eğitimi önceleyerek çalıştıklarını ifade ederler genelde. Ancak söz konusu çocuğun 0-3 yaş arası dönemi olduğunda bunu aile büyükleriyle çözmek gibi bir yol tercih edilirken atlanan pek çok şey vardır. Öncelikle, bu insanlar kendi çocuklarını büyütmüş ve yaşlılıktan önceki belki son dinç ve sağlıklı demlerinde yeniden çocuk büyütmenin sorumluluğunu üstlenmek zorunda bırakılıyor. Mutlaka her biri torunlarını çok seviyordur ama çocuğu sevmek ve bakmak farklı şeylerdir. Birden çok torunu olduğunu varsayarsak nerede aktif çalışma hayatının yarıya yakınını çocuk bakmakla geçirmek zorunda kalabilirler.
Bir diğer konu, kendi eğitim anlayışı ve kendi bilgisi ve görgüsüyle kendi açısından fedakârca yapacağı bu işin aslında çocuğun anne ve babasını memnun etmeme ihtimali de hayli yüksektir. Malum, çağımızda her çocuk bir mühendislik projesi ya, "neden 10 dakika geç yemek yedirdin, neden çikolata verdin, neden onu yaptin, neden bunu yapmadın" gibi pek çok sorun da yaşanacaktır. Büyükanne kendi açısından haklı, anne çocuğunun gelişim ve eğitimi için kaygilanmakta haklı. Fakat bu kaygının çözümü, büyükanneler değil ne yazık ki. Ya anne, ücretsiz izinle kreş için uygun gördüğü yasa kadar çocuğuna bakacak ya da tek işi çocuk bakıcılığı olan ve bu konuda eğitimi olan insanlara gerekirse alisilagelenden daha yüksek ücret ödeyerek bir çözüm bulacak. Bir çocuğun eğitimindeki en önemli devre 0-6 yaş aralığıdır. Ve en iyi yatırım insana yapılan yatırımdır.
Konu sahibi özelinde durumu degerlendirirsem, zaten bir arada kaldığınız sürede yaşanmış sorunlar var kv ile aranızda. Bunları yaşanmamış sayıp aynı evin içinde uzunca bir süre yaşamak sıkıntılı. Bu olmasa bile, yukarıda saydığım gerekçelerle çocuklara buyukannelerin bakmasını doğru bulmuyorum.