canim seni cok iyi anliyorum, benim butun cocuklarima kayinvalidem bakti, tabi ki bir arada yasamak zor oluyor. ama burada yazan insanlarin bir kisminin yasi genc yeni evli, bir kisminin da cocugu yok. o yuzden haricten gazel okuyorlar. bence sen de dolmussun bunalmissin. kayinvalidenin cocuga bakmasi tabi ki cok guzel ve birlikte yasamak da gercekten zor. dedigin gibi dusunmemesi de guzel degil, aksam sizinle surekli oturmasi da sana zor geliyordur. ama o aksama kadar bunaliyor olabilir, insan yuzu gormuyor olabilir. sonucta cocuklarimizin annesi biziz, onlara en cok da biz tahammul edebiliriz. neticede kayinvaliden onlarin annesi degil, bunaliyor olabilir. sen de ise gidiyorsun aksam gec geliyorsun, sana da zor. ama hayat zaten kolay degil, aile kurmak hele ki cocuk buyutmek zor. insanlar "ben bunu yaparim sunu yaparim" diye buyuk buyuk konusuyor ama insan her caninin istedigini yaparsa caninin istemedigi sonuclara maruz kalir.
demek istedigim kayinvaliden hep sizinle yatiyorsa da ona laf soylenmez. nasil soylenecek ki? esin bile anne bizden once yat mi diyecek? o bir cozum degil bence. onun yerine soyledigim gibi alternatifler gelistirmen lazim. baska zamanlar esinle aktivite yap. baska fikirler dusun. sonucta bir aileyi yurutmek kolay degil. cocugun da kucukse onun icin de dusunmelisin bence. krese vermek bence en en en son secenrk. kresle alakali ihtimalleri soyleyeyim *cocuk surekli hasta olur *merhametsiz sevgisiz bir ortamda olabilir *hircin, ailesi problemleri cocuklarla beraber olabilir. tabi ki her krese giden cocuk kotu olacak diye bir sey yok ama nene elinde sefkatle buyuyen cocuk daha sansli bence. bakici aslinda en guzel cozum ama korona zamani bakici da zor. ben senin yerinde olsam icimde buyutmem ve illa aksam beraber birseyler yapalim yerine alternatif vakit gecirme yollari bakardim.
