Öncelikle hepinize merhaba. Lütfen hemen taşlamayın, Okuyun anlayın.
İki yıllık evliyim. Sizinle paylaşmak istediğim birsürü konum var. Kayınvalidem eşimi benden kıskanıyor. Fakat bu durum şöyle ki bende eşimi kıskanıyorum.Eşim annesinin yanında bana uzak, hiç tanımıyormuş gibi davranıyor. Benimle sohbet etmiyor, sürekli ailesinin yanında kaçıyor benden.Ve bu beni çok değersiz hissettiriyor. Kayınvalidemle aynı şehirdeyiz haftada iki üç defa görüşürüz ve sanki eşimi aylarca görmemiş gibi davranıyor bir sarılıyor bir öpüyor ama öyle böyle değil.Onlara gittiğimizde baya baya bana uzak davranıyor. Önceden böyle davranmazdı. Şimdi bir şey desem yüzüme bakmıyor. Gelsin beni öpsün koklasın istemiyorum ama yanıma oturmuyor, konuşmuyor onlardayken hep yokmuşum gibi davranıyor. Bende kıskanıyorum eşimi ,kayınvalidemi geçtim herkesten. Dedim ki eşime benim yanımda annenle ya da bir başkasıyla bu kadar sarılıp öpüşme kıskanıyorum dedim.Sonra eşim sarılmaz oldu benim yanımda.Zaten tek de gidiyor her gün yanına onda sarılsın öpsün.Ama keşke eşime Demez olsaydım. Bir iki ay sonra kayınvalidemde oturuyorum misafirler falan var herkesin içinde bir gelin varmış kocasını annesinden kıskanırmış, annenle benim yanımda sarılıp öpüşme dermiş diyor.Başka kişilerden, isimlerden bahsediyor. O an orda aklıma gelmiyor eşimin söylemiş olabileceği. Akşam oluyor eşime sordum zorladım ve itiraf etti söylemiş.Kayınvalidem beni istemiyor, her ay kavga çıkarır. Ne görümcesi, ne eltisi, ne kocası ne de kayınvalidesiyle arası iyi değil. Ben gelmeden önce eşimle de arası çok kötüymüş hep kavga ederlermiş. Hatta kaynpderim sen geldin de bunlar anne oğul birbirine girmez oldu dedi.Kayınvalideme gideriz evi temizlerim, hiç yıkamaz bulaşıl falan tezgahın üstü tamamen doluyor. Akşamdan bir sürü bulaşık,ama yine de hep yıkıyorum.Millet oturuyor hakara kikiri ben bulaşık yıkıyorum. (Makinesi bozuk) Kayınpederim bile söyledi sen gelmeden önce de sorunluydu senlik bir durum yok diyor. Ama bana her kavgada ettiği küfürleri, söylediği iğrenç şeyleri bir türlü unutamıyorum ve eşim her kavgada söylenilenleri duysa da ya inkar ediyor ya da unutuyor.Özenli sofralar, pastalar çörekler kimseye yapmadığım hizmeti de yaptım.Benim bir saygısızlığım olmuyor.Başımı görünce benim hep hayalimdi gelinimle karşılıklı sigara içmek diyor. Ya ben sigara kullanmıyorum diye böyle bir sürü kötü itamlarda bulunuyor.Bunları eşimin yanında söylüyor.eşim hiç seslenmiyor.Bir markete pazara gitmeyelim yeterki. Hemen bir şeyler topluyor o kadar gerekmez şey alıyor ki emrivakiyle bana ödetiyor. Sanki oğlumun parası der gibi.Fakat bilmiyor ki bana oğlu değil annem gönderiyor.Şimdi eşim jandarma oldu ve eğitimi bitince tayinimiz çıkacak. Ama ben Oraya da sürekli gelip kalacak diye korkuyorum.Söylesem eşime sürekli gelmesinler benim de bir düzenim var diye ki eminim kızar.Zaten böyle söylesem ben yine en kötü olurum.Annesi beni istemediğini her kavgada açık açık söylüyor.Fakat eşim bir türlü kabullenemiyor istenmeyenin ben olduğumu. Annem sana kaynanalık yapmıyor diyor. Ama eşim yokken bana laflar sokuyor. Sofrada ya da otururken birisi benimle ilgili iyi bir şey söylese, güzel olmuş falan dese kayınvalidem sesli bir şekilde offf diyor ve bunu iki üç kez yaptı. Elinde yok şu duası yok şunu şöyle yapma duası falan.Ne zaman gitsem elinde kağıtta bir dua anne bu ney diyorum babayın çenesi çok açıldı kapansın diye okuyorum diyor. Ban yemek istemiyorum fakat çok daha kötü şeyler yaptığını kendi ağzıyla anlattı bana.40 yaşında kendisi ve ben bir şey giysem gidiyor aynısını ya da benzerini alıyor.Benimki genç yani hanımlar.Görümcem deseniz 13 yaşında o da nefret ediyor aynı annesi gibi. Eşimi seviyorum o da beni seviyor gibi ama eşimden emin olamıyorum. Kayınvalidem yüzünden ayrılmak istedim gideyim kurtulayım dedim ama olmadı bir ay ayrı kaldık sonra tekrar barıştık.Yani kızlar evet kıskanmam, eşime söylediklerim doğru olmayabilir. Fakat neden eşimin gözünde ben kötü oluyorum, eşime bir türlü yaranamıyorum.Sizce ne yapmalıyım?