O çocuk size muhtaç. Nasıl izin verirsiniz oturtmalarına? Ya bir şey olsa omurgasına? Ya telafisi olmayan bir şey yaşansa? Nasıl bu kadar sinebilirsiniz?
Bakın de yumuşak huyluyumdur, kolay kolay sinirlenmem tepki göstermem. Bebeğim 4 aylıkken eşimin ailesi ziyarete geldi. Ben odada süt sağıyordum onlar bebekle ilgileniyordu. Benim harika kayınpederim (sigara içiyor) elmayı ısırmış ve ısırdığı yerden bebeğe emdiriyor. Bir gülme sesi geliyor ki sorma. Anladım bir şeyler ters gidiyor. Kp gerçekten sinirli ve otoriterdir kimse ona sesini çıkaramaz. Aldım çocuğumu ellerinden, alerjik bir şey olursa, mikrop kaparsa, bağırsaklarında bir sıkıntı olursa diye açtım ağzımı......
Sonuç? O kaya gibi adam haklısın kızım düşünemedim. Bundan sonra asla olmaz dedi ve eşine de tembihledi. Ha iyi yaklaşmayabilirdi. Ben orda aramızın tamamen bozulacağını da göze aldım. Çünkü o minicik beden bana emanet. Kendini savunamaz, canım acıdı diyemez. Kayınvalideniz oturtsun, ağlatsın, ihmal etsin, siz de görmezden gelin tepki göstermeyin.
Eşimle konuştum bir şey değişmedi diyorsunuz o zaman konuşmayın arkadaşım. Bu kadar zor mu? Bu kocalar evlattan da mı kıymetli?
Alın çocuğunuzu ailenize gidin. Ya hatta mesaj atın durum bu, biraz bebeğimle ilgilenmek istiyorum iyi değilim deyin. Sırf siz kabile halinde yaşayıp eziyet görmeye kocanız için ses çıkarmıyorsunuz diye o bebek 40 günlükken otursun mu?